چێا که یَهیا پهرێزکاریئے راه و رستَها شمئے کِرّا آتک، بله شما آییئے سرا ایمان نئیاورت. سُنگی و بَدکارێن جنێنان آییئے سرا ایمان آورت و شما اے چیزّ گۆن وتی چمّان دیست، بله اَنگت شما تئوبه نکرت و آییئے سرا ایمان نئیاورت.
اے هبرانی اِشکنگا رَند، آ بێتئوار بوتنت، هُدااِش ستا و سنا کرت و گوَشتِش: ”راست اِنت که هُدایا درکئوم هم، پشۆمانیئے مۆه داتگاَنت که چه وتی گناهان تئوبه بکننت و اَبدمانێن زِندا برسنت.“
چه پولُسئے نێمگا، منِ پولُس که هُدائے هزمتکار و ایسّا مَسیهئے کاسدے آن که هُدائے گچێن کرتگێنانی ایمانا مُهتِر بکنان و آیانی راستیئے زانتا دێما ببران، هما راستی که دێم په هُداتُرسیا رهشۆنَ بیت.