چه وتی هما روهانیێن نیامتا نادلگۆش مبئے که ترا هما وهدا رَست که کماشانی رُمبا تئیی سرا دست اێر مُشت و یکّێا ترا گۆن پاکێن روهئے اِلهاما اے نیامتئے هال دات.
تئو هُدائے هبرئے جارا بجن، وهد و ناوهد په جار جنگا تئیار بئے. مردمان هکّل کن و گۆن مزنێن سبر و اۆپار و بازێن سر و سۆجے آیانی ردیان راست کن و دلبَڈّیاِش بدئے.
او دُردانگان! اے نون دومی کاگد اِنت که په شما نبیسگا آنی. هر دوێن کاگدُن په اے سئوَبا نِبشتنت تان شمئے دلا شَرّێن پِگر و هئیالانی هُبّ و واهگا پێدا بکنان و شمارا تَهتال بدئیان