او براتان! چه شما دَزبندیَ کنان، آ مردمان شَرّ بچارێت و وتا چه آیان دور بدارێت که مردمانی نیاما پلێنڈیَ کننت و شمئے گپتگێن تالیمانی هلاپا گناهئے سئوَبسازَ بنت.
پمێشکا منی دُردانَگان! اَنچُش که شما مُدام پرمانبردار بوتگێت، نه تهنا آ وهدا که من شمئے کرّا اَتان، اَنّون هم که من اۆدا نهآن، اَنگت گێشتر پرمانبردار اێت. گڑا په تُرس و لَرز وتی نجاتئے رُست و رُدۆمئے جُهدا بکنێت.
براتان! ما شمارا وتی هُداوندێن ایسّا مَسیهئے ناما هُکمَ دئیێن، هر براتے که تَمبَل و جاندُزّ اِنت و مئے کرتگێن سر و سۆجانی هسابا زند گوازێنگا نهاِنت، وتا چه آییا دور بدارێت.