12 ما هُداوندێن ایسّا مَسیهئے ناما چشێن مردمان هُکمَ دئیێن و هبردارَ کنێن که په شِهم و رَهداری کار بکنێت و وتی رۆزیگا دَر گێجێت.
مئے هر رۆچیگێن رِزک و رۆزیگا هر رۆچ مارا بدئے.
براتان! دگه گپّے اِش اِنت، ما شمارا سۆج داتگ که وتی زِندا چۆن بگوازێنێت که هُدا چه شما وشّ و رزا ببیت و شما اَنچُش کنگا اێت هم. نون هُداوندێن ایسّائے ناما گۆن شما دَزبندیَ کنێن و گوَشێن که اے چیزّا رۆچ په رۆچ گێشتر بکنێت.
وتی سجّهێن وَسا بکنێت که په هامۆشی زند بگوازێنێت و دگرئے کارا کار مدارێت. وت کار و رۆزگار بکنێت، اَنچۆ که ما شمارا هُکم داتگ.
ما کسێئے نان مُپتا نئوارت، ما شپ و رۆچ کارَ کرت، مِهنَت و مُزّوریَ کرت که چه شما کَسّی سرا بارے مبێن.
په بادشاهان و په سجّهێن اِهتیارداران هم دْوا بکنێت تانکه ما په سرجمێن هُدادۆستی و پاکی اێمن و هامۆشێن زندے گوازێنت بکنێن.