برابر گۆن اے مِهر و رَهمتا که مارا دئیگ بوتگ، تَهر تَهرێن هُدایی دادانی واهند اێن. اگن کَسێا پئیگمبریئے ٹێکی رَستگ، آییا برابر گۆن وتی باورا کار ببندیت،
اَنچُش هم، شما انّوگێن وهدا زانێت که نون آ ساهت آتکگ که چه وابا پاد بیاێت و هُژّار ببێت. چێا که نون مئے رَکّگ چه آ وهدئے هسابا نزّیکتر اِنت که ما ائولا باورمند بوتگاَتێن.
ما زانێن که مئے کوَهنێن هستی و زِند، گۆن آییا سَلیبئے سرا دْرنجگ بوت تانکه هما جِسم و جان بێران ببیت که گناهئے گُلام اِنت و ما چه اِد و رند گناهئے گُلامیا مکنێن.
ما اے هم زانێن که شَریَت په پهرێزکاران جۆڑ کنگ نبوتگ، په شَریَتئے پرۆشۆکان، په سَرکَشّان، په هُداناپرمان و گنهکاران، په ناپاک و بێدینان، په همایان که وتی پت و ماتانَ کُشنت، په هۆنیگان،