4 گَل و شادان بوتان وهدے زانتُن تئیی لهتێن چُکّ، راستیئے سرا زِندَ گوازێنیت، هما ڈئولا که پتا مارا هُکم کرتگ.
بله وهدے من دیست که اے مردم وَشّێن مِستاگئے راستێن راها رئوَگا نهاَنت، سجّهێنانی دێما گۆن کێپایا گوَشتُن: ”تئو وت یَهودیے ائے و اَنگت وتی زندا یَهودیانی ڈئولا نگوازێنئے، درکئومانی ڈئولا گوازێنئے، گڑا درکئومان پرچا هُجَّ کنئے که یَهودیانی ڈئولا زند بگوازێننت؟“
من هُداوندئے ناما سکّ باز شادمانیَ کنان که نون گُڈسرا شما پدا منی هئیالداری بِندات کرتگ. هئو، شما پێسرا هم منی هئیال داشتگ، بله شمارا مۆه نرستگ.
کَسے که گوَشیت: ”من آییئے اَرواه و جَبینا آن،“ باید اِنت هماییئے راها برئوت.