او براتان! چه شما دَزبندیَ کنان، آ مردمان شَرّ بچارێت و وتا چه آیان دور بدارێت که مردمانی نیاما پلێنڈیَ کننت و شمئے گپتگێن تالیمانی هلاپا گناهئے سئوَبسازَ بنت.
هما وهدا که مَکدونیَها رئوگا اَتان، من گۆن تئو دزبندی کرت و انّون هم گوَشان که اِپێسُسئے شهرا بدار و لهتێن مردم که درۆگێن تالیم دئیگا اِنت، آیان هُکم بدئے که وتی اے کارا بند بکننت و
چه پولُسئے نێمگا، منِ پولُس که هُدائے هزمتکار و ایسّا مَسیهئے کاسدے آن که هُدائے گچێن کرتگێنانی ایمانا مُهتِر بکنان و آیانی راستیئے زانتا دێما ببران، هما راستی که دێم په هُداتُرسیا رهشۆنَ بیت.
کماشا هما پُراِهتبارێن تالیم که دئیگ بوتگ، باید اِنت آییئے سرا مُهر بۆشتیت تانکه آ دگران گۆن شرّێن تالیما دلبڈّی دات بکنت و هما که اے تالیمئے هلاپ اَنت، آیان سرپد کرت بکنت که آ رد اَنت.
اے گپّ راست اِنت و منَ لۆٹان که تئو اے تالیمئے سرا زۆر بدئیئے، تانکه هما مردمان که وتی اُمێت گۆن هُدایا بستگ، وتی دلگۆشا گۆن شَرّێن کاران بکننت. اے شَرّێن هبر اَنت و په هرکَسا پائِدَگمَند اَنت.