براتان! ما چه شما دَزبندیَ کنێن، هما که تَمبَل و جاندُزّ اَنت، آیان سرپد بکنێت، هما که دلپرۆش اَنت، آیان دلبڈّی بدئیێت، هما که نزۆر اَنت، آیان کُمکّ بکنێت و سجّهێنانی برداشتا بکنێت.
همے ڈئولا مزناُمرێن جنێنان تالیم بدئے که شَرپدارێن زندے بگوازێننت، باپُشتا هبر مکننت و شرابی مبنت. آ باید اِنت شَرّێن کار و کِردئے درس و سَبکّا بدئینت.
هُدائے رمگئے شپانکی و چارگا بکنێت که شمئے سپرده کنگ بوتگ. اے کارا په نادلکَشّی مکنێت، په دل و سِتک بکنێتی هما ڈئولا که هُدا لۆٹیت. گۆن هُبّ و هُدۆناکی بکنێتی، په وتی جندئے نپ و سوتّا مکنێتی.
من، یوهَنّا، شمئے برات آن و هما آزار، بادشاهی و سبر و اۆپارا شمئے همراه آن که مارا ایسّائے نامئے سئوَبا رسنت. من هُدائے هبر و ایسّائے شاهدیئے سئوَبا پَتموسئے جَزیرها اَتان.