13 چێا که پێسرا آدم جۆڑ بوت و رندا هئوا و
هُدایا اِنسان وتی شِکلا اَڈّ کرت، وتی جندئے هُدایی شِکلا اَڈّی کرت، مردێن و جنێنی اَڈّ کرتنت.
هُداوندێن هُدایا گوَشت: ”په مَردا تهنایی شَرّ نهاِنت. من په آییا، همدَرورێن همراه و مَدت کنۆکے جۆڑَ کنان.“
هُداوندێن هُدایا چه مردا کَشّتگێن پهلوگ جنێنے کرت و جنێنی مردئے کِرّا آورت.
هُداوندێن هُدایا چه زمینئے هاکا مردمے جۆڑ کرت، آییئے پۆنزا زِندئے ساهی دَمِت و اے مردم سَهدارے بوت.
هُدایا گۆن جنێنا گوَشت: ”من تئیی چِلّگیئے دردان سکّ بازَ کنان، تئو گۆن درد چُکّ پێدا کنئے. تئیی واهگ په وتی مردا بیت و آ، تئیی سرا واجهیَ کنت.“
آدما وتی جَنئے نام هئوا کرت، چێا که آ، سجّهێن مردمانی مات اِنت.