Biblia Todo Logo
Online Bible

- Advertisements -




په تِسالونیکیان پولُسئے ائولی کاگد 2:11 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

11 شما زانێت که ما گۆن شما هر یَکّێا انچُش اَتێن که مهربانێن پتے گۆن وتی جندئے چُکّانَ بیت.

See the chapter Copy




په تِسالونیکیان پولُسئے ائولی کاگد 2:11
40 Cross References  

او چُکّان! بیاێت و چه من بِشکنێت، من شمارا سَبکَ دئیان که هُداوندا چۆن بمَنّێت.


چێا که منی پنچ برات اَنت و منی واهگ اِنت که ایلازَر آیانی کِرّا برئوت و آیان ڈاه بدنت و هُژّار بکنت، چُش مبیت که آ هم اے پُراَزابێن جاگها بیاینت.‘


چه آ هَند و دَمگان که گوَست، گۆن وتی هبران، باوَرمندی بازێن دِلبڈّیے داتنت. رندا آتک و یونانا رَست.


بله ما چۆ نکرت و گۆن شما اَنچۆ مهربان اَتێن که ماتے گۆن وتی چکّانَ بیت.


براتان! دگه گپّے اِش اِنت، ما شمارا سۆج داتگ که وتی زِندا چۆن بگوازێنێت که هُدا چه شما وشّ و رزا ببیت و شما اَنچُش کنگا اێت هم. نون هُداوندێن ایسّائے ناما گۆن شما دَزبندیَ کنێن و گوَشێن که اے چیزّا رۆچ په رۆچ گێشتر بکنێت.


کَسّ په وتی هئوَسا براتئے اِزّتا دست مجنت و چه آییا پائِدگ چِست مکنت، چێا که هُداوند هر گَندَگێن کارئے سِزایا دنت، اَنچۆ که ما پێسرا شمارا هُژّار کرتگ و گوَشتگ.


پمێشکا یکدومیا دلبڈّی بدئیێت و وتی ایمانئے رُست و رُدۆما یکدگرا کُمکّ بکنێت، اَنچۆ که شما انّون کنگا اێت.


براتان! ما چه شما دَزبندیَ کنێن، هما که تَمبَل و جاندُزّ اَنت، آیان سرپد بکنێت، هما که دلپرۆش اَنت، آیان دلبڈّی بدئیێت، هما که نزۆر اَنت، آیان کُمکّ بکنێت و سجّهێنانی برداشتا بکنێت.


شمارا یات نه‌اِنت که وهدے شمئے کِرّا اَتان، من شمارا اے هال داتنت؟


ما هُداوندێن ایسّا مَسیهئے ناما چشێن مردمان هُکمَ دئیێن و هبردارَ کنێن که په شِهم و رَهداری کار بکنێت و وتی رۆزیگا دَر گێجێت.


من ترا هُدا و ایسّا مَسیه و گچێنیێن پرێشتگانی دێما کڈّنَ کنان که هچّ پَرک و پێر مکن و اے سر و سۆجان بزور و هچّ پئیمێن رو و ریا مکن.


باوَرمندان همے سر و سۆجان بکن که کسّ آیانی ناما په بدی مگیپت.


هُدائے بارگاها، هما هُدا که هر چیزّا زندَ بَکشیت و ایسّا مَسیهئے بارگاها، هما مَسیه که پُنتیوس پیلاتوسئے دێما وتی شاهدیئے تها نێکێن اِکراری کرت، من ترا هُکمَ دئیان که


هما مردم که اے دنیایا هستۆمند اَنت، آیان هُکم بدئے که گُروناک مبێت و وتی اُمێتا گۆن وتی مال و هستیا مبندێت که مال و هستیَ کئیت و رئوت. وتی اُمێتا هُدائے سرا ببندێت که گۆن دَسپَچی مارا اَلکاپ و پراوانێن زندے دنت.


هما گُلام که آیانی واجه باورمند اَنت، نباید وتی واجهان اے هاترا کمتر اِزّت بدئینت که ایمانئے بُنیادا برات اَنت. اے گُلام باید اِنت انگت گێشتر وتی واجهانی هِزمتا بکننت، چێا که اِشانی هِزمت دۆستیگێن باوَرمندێا پائِدگَ دنت. اے چیزّانی تالیما بدئے و گۆن مردمان دَزبندی کن که اَنچُش بکننت.


اے هما چیزّ اَنت که تئو باید اِنت اِشانی تالیما بدئیئے. گۆن سَرجمێن اهتیارے آیان دلبَڈّی بدئے و په ترُندی سرپدِش کن. مئیل که مردم ترا بے‌اَرزش سرپد ببنت.


همے پئیما وَرناێن مردێنان هم دلبڈّی بدئے که داشتِش ببیت.


گُلامان تالیم بدئے که هر کارا وتی واجهانی پرمانبردار ببنت، آیان وشّ و رَزا بکننت، گۆن آیان همجوابی مکننت،


هچّ چیزّ منا چه اِشیا گێشتر شادانَ نکنت که بِشکنان منی چُکّ راستیئے سرا زِندَ گوازێننت.


Follow us:

Advertisements


Advertisements