10 شما شاهد اێت و هُدا هم شاهد اِنت که ما باوَرمندانی نیاما، بزان شمئے نیاما چۆنێن پهرێزکار و پاک و بےائیبێن زندے گوازێنت.
مئے سِزا بَرهَکّ اِنت، چێا که مئے کرتگێن کارانی آسر اِنت. بله اے مردا هچّ مئیارے نکرتگ.“
کماش که آتکنت، گۆن آیان گوَشتی: ”شما وتَ زانێت چه هما ائولی رۆچا که من آسیائے دَمگا پاد اێر کرتگ، چِه پئیما وتی زِند گۆن شما گوازێنتگ.
پمێشکا مرۆچی شمارا په راستی و دلجمیَ گوَشان که شمئے هچکَسئے هۆن منی گردنا نهاِنت.
پمێشکا، مُدام جُهدَ کنان که گۆن هُدا و سجّهێن مردمان منی جَبین و وجدان پاک و پَلگار ببیت.
چێا که مئے وشّێن مِستاگ هُشکێن گپّے نهاَت که شمارا سر بوت، زۆر و واک و پاکێن روهی هم گۆن اَت و مُهکمێن سِتکے هم مان اَتی. شما زانێت که ما گۆن شما چۆن اَتێن و ما په شما چے کرت.
شما زانێت که ما هچبر چاپلوسی نکرتگ و نه مارا چێرێن تَماه و لالِچے بوتگ. هُدا شاهد اِنت.
چێا که شما وتَ زانێت، ما په شما مِسالے بوتگێن که مئے رندگیریا بکنێت. ما که شمئے کرّا اَتێن، ما تَمبَلی و جاندُزّی نکرت،
تئیی کَساناُمریئے سئوَبا کسّ ترا کَماَرزش سرپد مبیت و تئیی گُپتار و کردار و مِهر و ایمان و پاکی په باوَرمندان مسالے ببنت.
بله تئو منی بارئوا زانئے، منی سجّهێن تالیم، منی زندئے وڑ و پئیم، منی مکسد، ایمان، سَبر، مِهر و سگّ و برداشتئے بارئوا و
اے رمگئے سرا واجهی مکنێت که شمئے دستا دئیگ بوتگ، په اِشیا شَرّێن مِسالے ببێت.