Biblia Todo Logo
Online Bible

- Advertisements -




په تِسالونیکیان پولُسئے ائولی کاگد 1:10 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

10 آییئے چُکّئے ودارا ببێت، هما که چه آسمانا کئیت، هما که هدایا چه مُردگان زندگ کرت بزان ایسّا که مارا چه آیۆکێن گزَبا رَکّێنیت.

See the chapter Copy




په تِسالونیکیان پولُسئے ائولی کاگد 1:10
46 Cross References  

او هُداوند! وداریگ آن که تئو برَکّێنئے.


آ، مردێن‌چُکّێئے سرا چِلّگَ بیت و آییئے ناما ایسّا بکن، چێا که آ وتی کئوما چه آیانی گناهانَ رَکّێنیت.“


انسانئے چُکّ گۆن وتی پتئے مزنێن شان و مڑاها پرێشتگانی همراهیا کئیت، گڑا هرکَسا آییئے کرتگێن کارانی مُزّا دنت.


شمارا راستێنَ گوَشان، اِدا لهتێن مردم اۆشتاتگ که تان آیانی دێما انسانئے چُکّئے بادشاهی زاهر مبیت، مَرکئے تاما نچَشنت.“


وهدے یَهیایا دیست که پَریسی و سَدوکی رُمبئے بازێن مردم پاکشۆدی گِرَگا آییئے کِرّا آیگا اَنت، گۆن آیان گوَشتی: ”او سْیَه‌مارزادگان! کئیا شمارا ڈاه داتگ که چه هُدائے آیۆکێن کَهر و گَزبا رَکّتَ کنێت؟!


هما وهدا اورشَلیمئے شهرا، شَمون نامێن مردے هست‌اَت که پهرێزکار و هُدادۆستے اَت و بنی اِسراییلیانی رَکّێنۆکئے رَهچار اَت و هُدائے پاکێن روه، گۆن آییا گۆن اَت.


وهدے مردم په پاکشۆدی کنگا آتک و مُچّ بوتنت، یَهیایا گۆن آیان گوَشت: ”او سْیَه‌مارزادگان! کئیا شمارا ڈاه داتگ و گوَشتگ که چه هُدائے آیۆکێن کَهر و گَزبا رَکّتَ کنێت؟!


آیان گوَشت: ”او جَلیلی واجهان! شما چێا اِدا اۆشتاتگ و آسمانئے نێمگا چارگا اێت؟ ایسّا چه شمئے نیاما چست کنگ و آسمانا برگ بوتگ، بله اَنچُش که شما رئوگا دیستگ، همے ڈئولا یکّ رۆچے پدا چه آسمانا پِرَ ترّیت و کئیت.“


چێا که آییا یکّ رۆچے گیشّێنتگ که آ رۆچا دنیائے سجّهێن مردمانی کرتگێن کاران گۆن اِنساپ دادرَسی و داوریَ کنت و په اے مکسدا یکّے گچێنی کرتگ. هُدایا آ پمێشکا چه مُردگان زندگ کرت که په هرکَسا اے هبرئے راستی پکّا ببیت.“


بله هُدایا چه مُردگان زندگ کرت و چه مَرکئے رنج و اَزابا رَکّێنت، چێا که نبوتنی اَت مَرک آییا وتی پنجگانی تها بداریت،


هُدایا ایسّا مَسیه زندگ کرت و ما سجّهێن، اے راستیئے شاهد اێن.


شما زِندمانئے سرچمّگ کُشت، بله هُدایا آ چه مُردگانی نیاما زندگ کرت و جاه جناێنت و ما اِشیئے شاهد اێن.


آ باید اِنت آسمانا بمانیت تان هما وهدا که هر چیزّ نۆکسرا وتی جاها پِر بترّیت، هما ڈئولا که هُدایا چه کوَهنێن زمانگان پاکێن نبیانی زبانا گوَشتگ.


گڑا شما سجّهێن و اِسراییلئے درُستیگێن کئوم بزانێت، اے مرد که دْراه و تئیار شمئے دێما اۆشتاتگ، چه ایسّا مَسیه ناسِریئے نامئے برکتا دْراه بوتگ. شما ایسّا سَلیب کَشّت و کُشت، بله هُدایا چه مُردگانی نیاما زندگ کرت.


هما که گۆن سبر و اۆپار، نێکێن کارانی سرا مُهر اۆشتاتگ‌اَنت و شئوکت، ازّت و نمیرانیئے رَندا اَنت، آیان نمیرانێن زِندَ بَکشیت.


ایسّا په مئے گناهان، مَرکئے دستا دئیگ بوت و په مئے پاک و پَلگار کنگا، چه مُردگان جاه جناێنگ بوت.


کئے مئیارباریئے هُکما بُرّتَ کنت؟ ایسّا مَسیه، هما اِنت که مُرت و، هئو، چه مُردگان جاه جناێنگ بوت، هما که هُدائے راستێن کَشا اِنت و آییئے درگاها په ما نیامجیگِریَ کنت.


هما نالت که مئے سرا اَت، مَسیها وتی سرا زرت و اے ڈئولا مارا چه شَریَتئے نالتا مۆکتی، چێا که نبشته اِنت: ”هرکَس که دارئے سرا دْرَنجگ بوت، نالتیے.“


بله ما آسمانئے باشنده اێن و په هُبّ و هُدۆناکی رکّێنۆکێن هُداوند ایسّا مَسیهئے اِنتزار و ودارا اێن که چه همۆدا کئیت.


اے کارئے سئوَبا شما په مَکدونیَه و اَکایَهئے سجّهێن باوَرمندان مِسالے جۆڑ بوتێت.


آ مردمَ نئیلنت که ما گۆن درکئومان وشّێن مِستاگئے بارئوا هبر بکنێن، هما مستاگ که درکئومانَ رَکّێنیت. اے پئیما آ مدام وتی گناهان تان گُڈّی هَدّا رسێننت و گُڈسرا هُدائے کهر آیانی سرا کپیت.


بله ما چۆ نکرت و گۆن شما اَنچۆ مهربان اَتێن که ماتے گۆن وتی چکّانَ بیت.


چێا که هُدایا مارا په گَزبئے سگّگا گچێن نکرتگ، مارا گچێنی کرتگ که وتی هُداوندێن ایسّا مَسیهئے برکتا بِرَکّێن.


من ترا هُدا و ایسّا مَسیهئے دێما سئوگِندَ دئیان، هما ایسّا مَسیه که رۆچے نه رۆچے پدا کئیت. کئیت و بادشاهیَ کنت و زندگێن و مُرتگێنانی دادرسیا کنت،


چه آییئے وَسیلها، شمارا هُدائے سرا باور هست، هما هُدائے سرا که مَسیهی چه مُردگان زِندگ کرت و شان و شئوکتی دات. پمێشکا، شما هُدائے سرا باوَرَ کنێت و چه هماییا اُمێتوار اێت.


مئے هُداوندێن ایسّا مَسیهئے هُداێن پتا ستا و سنا بات. چه وتی سررێچێن رهمتا و گۆن ایسّا مَسیهئے چه مُردگان زندگ بئیگا، هُدایا مارا نۆکسرا پێدا کرت تان مارا زندگێن اُمێتے برسیت.


شما په همے سکّیانی سگّگا گچێن کنگ بوتگێت، پرچا که مَسیها هم په شمئیگی سکّی سگّت و نمونه و مِسالے بوت که شما آییئے رَندگیریا بکنێت.


مَسیها هم یکّ برے په مئے گناهان سکّی سگّت، بزان آ ”نێک و پاکا“ په گُنهکاران وتی جان نَدر کرت تان مارا په هُدایا سر بکنت. مَسیه جسمی کُشگ بوت بله روها زندگ کرت.


هُدائے رۆچئے اِنتزار و ودارا هم ببێت و جُهد بکنێت که آ رۆچ زوت‌تر برسیت، هما رۆچ که آسمانَ سُچیت و آپَ بیت و اِستار و ماه و رۆچ و هرچے که آسمانا هست آسا کپنت و آپَ بنت.


او دُردانگان! نون که اے چیزّانی ودارا اێت، جُهد کنێت آ شمارا پاک و بےائیب و گۆن وت په سُهل و آرامیا ودی بکنت و بگندیت.


من زندگێن آن. من مُرتگ‌اَتان و بچار، نون زندگ آن، اَبد تان اَبد. مرک و مُردگانی جهانئے کِلیت منا گۆن اَنت.


بچار، آ گۆن جمبران پێداک اِنت و هَمُک چمّ آییا گندیت، هما هم که آییئے جانِش ٹُنگ ٹُنگ کرتگ و زمینئے سجّهێن کئوم هماییئے سئوَبا پُرسیگَ بنت. هئو، اَنچُش بات. آمین.


Follow us:

Advertisements


Advertisements