12 او دُردانگان! چه هما آسێن چَکّاس و آزمائِشان هئیرت مکنێت که شمئے چَکّا کپنت و وتی دلا مگوَشێت که اے اَجَبێن کارے گۆن ما بئیگا اِنت.
چه دانایان هم لهتێنَ لکُشیت تانکه اے ڈئولا اے مردم تان هلاسیئے وهدا پاک و پَلگار و بےائیب کنگ ببنت چێا که اے وهد، وتی گیشّتگێن زمانگا کئیت.
هرکس که ایسّا مَسیهئے راها هُدایی زندے گوازێنگَ لۆٹیت، آزار دئیگَ بیت و
او دُردانگان! شما اے دنیایا بێگانگ و دَرامد اێت. منی دَزبندی همِش اِنت که وتا چه آ جسمانی لۆٹ و واهگان پهرێز بکنێت که شمئے روهئے هلاپا جنْگَ کننت.
نون وهدے آ گندنت که شما اے رَدێن کارانی هار و هیرّۆپا آیانی همراهَ نبێت، هئیرانَ بنت و شمارا بد و رَدَ گوَشنت.
شئیتانئے دێما بۆشتێت و وتی باوَرا مُهر و مُهکم بدارێت. بزانێت که همے پئیمێن سکّی و سۆری جهانئے اے دگه جاگهان هم شمئے براتانی سرا بئیگا اِنت.