5 کوَهنێن وهد و زمانگا اَنچُش بوتگ و پاک و نێکێن جنێن که اُمێتِش په هُدا بوتگ، وتا گۆن وتی مردانی پرمانبَرداریا سینگارتگِش،
بله رَندا جنۆزام بوت. نون آییئے اُمر هشتاد و چار سال اَت و آییا چه مزنێن پرستشگاها ڈَنّ، پاد اێرَ نکرت. شپ و رۆچ، هُدایا سَنا و سَتا کنان، وتی وهد په دْوا و رۆچگَ گوازێنت.
گۆن آیان ایسّائے برات، آییئے مات مَریم و دگه لهتێن جنێن هم گۆن اَت. آ سجّهێن همدل و همسِتک و هر وهدا گۆن زِگر و دْوایا دلگۆش و دَزگٹّ اَتنت.
یاپائے شهرا، مریدے هستاَت که نامی تَبیتا اَت (یونانی زبانا ”دُرکاس“ گوَشگَ بیت، بزان ”آسْک“). آ باز نێککارێن جنێنے اَت و هر وهدا نێزگارێن مردمی کُمکّ و مَدَت کرتگاَتنت.
اِشانی بدلا، وتا گۆن اَنچێن شرّێن کار و کردان بسَمبهێننت که هما جنێنان زێبَ دئیَنت که وتا هُدادۆستَ گوَشنت.
بله جنێن، چُکّئے پێدا کنگئے برکتا رکّیت، اگن جنێن ایمان و مِهر و پاکیئے راها په سَنگینی دێما رئوان ببنت.
آ وتی شرّێن کارانی سئوَبا وَشنامێن مردمے ببیت. اَنچێن مردمے ببیت که وتی چُکّی شَرّ رۆدێنتگاَنت، مهمانداریای کرتگ، پلگارتگێنانی هِزمتی کرتگ، پرێشانێن مردمانی کُمکّی کرتگ و په هر پئیمێن شَرّێن کارا مُدام تئیار بوتگ.
جنۆزامے که هَکّ و دل هاجتمند و بێکَس اِنت، وتی اُمێتا گۆن هُدایا بندیت و شپ و رۆچ دْوا کنت و چه هُدایا کُمکَّ لۆٹیت.
مئے هُداوندێن ایسّا مَسیهئے هُداێن پتا ستا و سنا بات. چه وتی سررێچێن رهمتا و گۆن ایسّا مَسیهئے چه مُردگان زندگ بئیگا، هُدایا مارا نۆکسرا پێدا کرت تان مارا زندگێن اُمێتے برسیت.