6 آ کَس که آییئے اَرواه و جَبینا مانیت، گناهَ نکنت. هرکَس که گناهَ کنت ایسّایی ندیستگ و نزانتگی.
نون، او منی دُردانگێن چُکّان! آییئے اَرواه و جَبینا بمانێت تانکه آییئے زاهر بئیگئے وهدا، مئے دل ڈَڈّ ببیت و آییئے دێما شرمندگ مبێن.
اگن ما آییئے هُکم و پرمانانی سرا کار بکنێن، گڑا سرپدَ بێن که ما آییا زانێن.
کَسے که گوَشیت: ”من آییا زانان“ بله آییئے هُکمانی سرا کارَ نکنت، درۆگبندے و آییئے دلا راستی نێست.
او دُردانگان! انّون ما هُدائے چُکّ اێن، بله اَنگت زانگ نبوتگ که ما چے جۆڑ بئیگی اێن، همینچُکَ زانێن، وهدے آ زاهرَ بیت ما هم هماییئے ڈئولا بێن، پرچا که آ وهدی ما آییا هما پئیما گِندێن که آ هست.
آ که چه هُدایا پێدا بوتگ گناهَ نکنت، پرچا که هُدائے زات آییا مان اِنت. گڑا آ گناه کرتَ نکنت، چێا که چه هُدایا پێدا بوتگ.
آ که مِهرَ نکنت هُدایی نزانتگ، چێا که هُدا مِهر اِنت.
ما زانێن هرکَس که چه هُدایا پێدا بوتگ، گناهَ نکنت، هما که چه هُدایا پێدا بوتگ هُدا وت آییئے نِگهپانیا کنت و شئیتانئے دست په آییا نرسیت.
او دُردانگ! بدیئے رَندگیریا مکن، نێکیئے رَندگیریا بکن. هرکَس که نێکیَ کنت چه هُدائے نێمگا اِنت، بله آ که بدیَ کنت هُدایی ندیستگ.