4 परबु ने हरमेशा हरिक राआ; मय फेर बलेंसें, हरिक ने राआ।
4 प्रभु म हमेसा खूस रहो, मी फिर कहू हैं, खूस रहो।
तेबे हरिक आउर उदुम हुआ, कसनबल्लोने तुमचो काजे सरग ने बड़े ईनाम आसे। ऐईकाजे कि हुनमन हुन अगम गिआनीमन के जोन तुमचो ले पयले रवत ऐई रीति ले कन्दराऊ रला।
अधघर राती चो लगे-लगे पौलुस आउर सीलास पारथना करते-करते माहापुरू चो भजन गाते रवत, आउर कयदीमन हुनमन चो सुनते रवत।
हुनमन ऐ गोठ ले हरिक होऊन भाती माहासभा चो पुरे ले जाते गेला, कि आमी हुनचो नाव चो काजे बेईजित होतो लायक तो ठेबलु।
आशा ने हरिक राआ; कलेश ने थीर राआ; पारथना ने हरमेशा लगु राआ।
दुक करतो बितामन चो असन आत, मान्तर हरमेशा हरिक करू आत; कंगालमन चो असन आत, मान्तर खुबेमन के सवकार बनान देऊ आत; असन आत जसन आमचो लगे काई निआय तेबले बले सपाय काई संगाऊ आत।
मान्तर अगर आमी, नाहले सरग चो कोनी दूत बले हुन नगतखबर के छांडुन जोन आमी तुमके सुनालु से, कोनी आउर नगतखबर तुमके सुना ओत, तेबे शरापित होओत।
असने ची तुमी बले हरिक हुआ आउर मचो संगे हरिक करा।
ऐईकाजे हे मचो भाईमन, परबु ने हरिक राआ। हुनी ची गोठमन तुमके घन-घन लिकतोर ने मोके तो काई तकलीस नी होये, आउर ऐ थाने तुमचो उदुम आसे,
मान्तर जसन-जसन मसीह चो दुखमन ने शामिल होऊ आस, हरिक करा, जेचो ले हुनचो महिमा चो परकट होतो समया बले तुमी हरिक आउर उदुम हुआ।