ڢِلِبِيَاوَا 1:7 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا7 دَيْدَيْ نٜىٰ إِنْيِ تَتُنَاوَ دَكُو حَكَ، كُو دُكَ، دُواْمِنْ كُنَ أَ ذُوثِيَاتَ، سَبُواْدَ دُكَنْكُ كُنَ زُمُنْثِ دَنِے ثِكِنْ أَلْحٜىٰرِنْ اللَّهْ أَ لُواْكَثِنْ دَ عَكَ كُلّٜىٰنِ عَكُرْكُكُ دَ كُمَ تَوُرِنْ كَارٜىٰ لَابَرِنَّنْ مَيْ دَاطِے وَنْدَ نَتَبَّتَرْ دَشِ؞ See the chapter |
كَيْ كُمَ أَبُواْكِنْ عَيْكِنَ مَيْ أَمِنْثِ، إِنَ ضُواْڧُوانْكَ كَتَيْمَكِ وَطَنَّنْ مَاتَا، سَبُواْدَ سُنْ شَا ڢَامَ تَرٜىٰدَنِ عَثِكِنْ عَيْكِنْ شٜىٰلَرْ لَابَرِ مَيْ دَاطِے؞ حَكَ مَا كِلٜىٰمٜىٰنْ دَ سَوْرَنْ أَبُواْكَنْ عَيْكِنَ، وَطَنْدَ سُونَيٜىٰنْسُ سُكٜىٰ أَرُبُوثٜىٰ أَ لِتَّڢِنْ رَيْ؞