12 ङ खैले च्योंब् तब, खैले थेब् तब, बिबै ताँ या ङइ सेइमुँ। ङ चल् योंलेया आयोंलेया, ङने तोन्दोंरि सै मुँलेया तोइ आरेलैया, खैबै त्हेरै या सन्तोकले टिल् खाँबै ताँ ङइ सेइमुँ।
ङए खर्गु नोद्, धै ङने बालु लोद्, तलेबिस्याँ ङ ताँनए फिर ल्हयो खम्, धै ङ थेब् आप्हैं। छतसि क्हेमैंए सैंर छिं ङ्हाँल् योंब्मुँ।
धबै येशूजी चमैंने बिइ, “छतसि स्वर्ग ग्याल्सर्बै ताँ योंबै ताँन् शास्त्रिमैं धिंर्बै क्ल्हे धोंन् तब् ग। च धिं क्ल्हेइ ह्रोंसए धनसारउँइँले छारा नेरो स्योब सैमैं बैरु तेल् खाँम्।”
क्हेमैंए न्होंरि को-कोइइ “पावल ङिउँइँले ह्रेंगो तमा ङिलाइ हौदिबै प्ह्रिछ्या प्ह्रिम्, दिलेया ङि ङाँर मुँमा च्योंब तसि तोइ आबिल्ले टिम्,” बिसि बिम् रो। दिलेया ख्रीष्टजी ङ्योए फिर म्हाँया लब् धोंले ङए सैंरै या ल्हयो खबइले क्हेमैने ङ यो छ्युँ लम्:
“पावलए प्ह्रिछ्यामैंरम् दयाम्हाँया आरेबै म्हिइ धोंले हौदिबै ताँमैं प्ह्रिम्, दिलेया ङ्यो ङाँर मुँमा चइ तोइ बिल् आखाँ,” बिसि को-कोइ बिम्।
झाइले गारो केमैं लल् त्हुइ, ल्हें खे न्हरु च्हुइल् आयों, फो ख्रेंन्ले क्यु पिल्ले टिल् त्हुइ, ल्हें खे चल् आयोंल्ले, बास आयोंल्ले, क्वें खिल् आयोंल्ले टिल् त्हुइ।
क्हेमैंलाइ थेब् लबै ल्हागिर ह्रोंसलाइन च्योंब् लसि येशूउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ क्हेमैंने छलेन् बिमिंमा ङइ पाप लइ वा?
ङ क्हेमैं ङाँर मुँबै त्हेर ङलाइ मुइ चैदिमा ङइ क्हेमैंने तोइ खर्ज आह्रिल। बरु माकेडोनिया ह्युलउँइँले खबै अलिमैंइ ङए खाँचो पूरा लमिंइ। ङइ क्हेमैंलाइ ओंसों या तोइ सैरै या दुःख आपिंल, लिउँइँज्यै या तोइ दुःख पिंरिब आरे।