11 खाँचो तइ बिसि ङइ छ बिब आङिं, तलेबिस्याँ ङए फिर खैबै दुःख तलेया सैं तोंब ङइ लोइमुँ।
च लिउँइँ याकूबइ परमेश्वरने छले भकल लइ, “ओ परमेश्वर ङने बालु क्हि तइ बिस्याँ, प्रबै घ्याँर ङ जोगेमिंइ बिस्याँ, धै ङ चबै क्हें नेरो खिबै क्वें पिंइ बिस्याँ,
हुइ पखमा मोशा च म्हिने बालु टिल् ङिंइ। धै चइ ह्रोंसए च्हमि सिप्पोरा मोशाने ब्ह्या लमिंइ।
को-कोइ सिपाइमैंज्यै या “ङिइ खै लल् त्हुम्?” बिसि यूहन्नाने ङ्योएइ। यूहन्नाइ चमैंने बिइ, “खाबलाज्यै या अनिया लसि स्योर्गों छ्याब् ल्हैदिसि आलुट्दिद्। क्हेमैंए नों सै कति योंमुँ च्हगर्न सन्दोक तद्।”
झाइले गारो केमैं लल् त्हुइ, ल्हें खे न्हरु च्हुइल् आयों, फो ख्रेंन्ले क्यु पिल्ले टिल् त्हुइ, ल्हें खे चल् आयोंल्ले, बास आयोंल्ले, क्वें खिल् आयोंल्ले टिल् त्हुइ।
न्हुँ खलेया ङि खोंयोंन् बिलै सैं तोंरिम्, ङ्हाँदुमैं तलेया ङिइ ल्हें म्हिमैंलाइ प्ल्होब लमिंम्, ङि तोइ आरेब् धों तलेया ख्रीष्टए फिर बिश्वास लबइले ङिइ तोन्दोंरि सै योंइमुँ।
तलेबिस्याँ ङ्योए प्रभु येशू ख्रीष्टजी ङ्योए फिर कति थेबै दयाम्हाँया लइमुँ बिब क्हेमैंइ सेइमुँ। येशू ख्रीष्टने तोन्दोंरि सै मुँलेया क्हेमैंए ल्हागिर ङ्हाँदु तइ। तलेबिस्याँ खीए ङ्हाँदुउँइँले क्हेमैं प्लब् तरिगे बिब खीए सैं मुँल।
क्हेमैंने बालु खोंयोंन् बिलै तोन्दोंरि सै छ्येज्याल्हुल्हुले तरिगे, धै छ्याँबै केए ल्हागिर क्हेमैंइ ल्हें ल्हें पिंल् खाँरिगे बिसि परमेश्वरजी क्हेमैं ताँनलाइ आशिक् पिंल् खाँम्।
च्हौ मत्त्रे आङिं, क्ह्रोंसेंन बिब् गो बिस्याँ येशू ख्रीष्ट ङए प्रभु ङो सेल् योंबै थेबै ताँ, अरू सैमैंने च्हैंमा ताँन् सैमैं तोगो ङइ फाकर्बै सैमैं धों ङ्हाँम्। तोगो ङइ ख्रीष्ट येशूजी पिंबै ताँन् सैमैं योंल् खाँरिगे बिसि खीए ल्हागिर ताँन् सै पिवाइमुँ, च ताँन् सैमैं स त्हुल धोंन् ङ्हाँइमुँ।
झेलर मुँब्मैंलाइ क्हेमैंइ ल्होमिंइ, ह्रोंसए सै न्होर अरूमैंइ लुडिवालेया क्हेमैं सैं तोंसिन् सैदिइ, तलेबिस्याँ क्हेमैंल च सै न्होर भन्दा थेब खोंयोंन् बिलै तरिबै स्वाबै सै न्होर मुँ बिसि क्हेमैंइ सेल।