17 दिलेया ङए फिर सैं आससि ह्रिस लब्मैंइ बिस्याँ, ङलाइ झेलर अझै ल्हें दुःख पिंरिगे बिब् मैंसि आछ्याँबै सैंइ येशूए सैं तोंबै ताँ बिप्रम्।
छतसि ह्रोंस जोगेबै ल्हागिर खै बिब् ङ्हे बिसि क्हेमैंइ न्हुँ लल् आत्हु।
“ओ आघें-अलि नेरो आबामैं, ङइ क्हेमैंए उँइँर बिल् त्हुबै ताँ तारे थेमिंन्।”
च लिउँइँ अग्रिपासइ पावलने बिइ, “तारे क्हिइ ह्रोंसए ताँ बिद्।” छबिमा पावलइ यो स्योंसि ह्रोंसलाइ जोगेबै ताँ छले बिबर होंइ,
पावलइ बिबै चु ताँ थेसि फेस्तसइ थेबै कै तेसि बिइ, “ओ पावल, क्हि सोबाल् तयाना! ल्हें ह्रब् सेबइ क्हि सोबाल् लवाना!”
दिलेया प्होंगि कैगि लब्मैं, क्ह्रोंसेंन्बै ताँ आङिंब्मैं नेरो आछ्याँबै के लब्मैंए फिर बिस्याँ परमेश्वर ह्रिस खसि सजैं पिंब्मुँ।
तो तलेया थेबै ताँ चुन् ग: खैबै सैं मैंसि येशूए सैं तोंबै ताँ बिलेया येशू ख्रीष्टए सैं तोंबै ताँ बिमिंरिगे, चु ताँर्न ङए सैं बेल्ले तोंइमुँ।
ङइ क्हेमैंलाइ खोंयोंन् बिलै ह्रोंसए सैंर थेंइमुँ। ङइ क्हेमैं ताँनए ल्हागिर छले मैंब ठिक मुँ, तलेबिस्याँ परमेश्वरजी दयाम्हाँया लसि खीउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ जोगेबै के ङलाइ पिंइ, धै ङ झेलर मुँमा बैरु मुँमा क्हेमैं चु केर ङने बालुन् प्रल।
ह्रोंसए फायदाए ल्हागिर मत्त्रे तोइ आलद्। तोन् तोर्न थेब प्हैंदै तोइ आलद्, बरु ह्रोंसन् च्योंने तसि घ्रिइ घ्रिलाइ ह्रोंस भन्दा थेब् मैंन्।
चु ताँमैंए ग्वाइ पिंबर्न परमेश्वरजी ङलाइ कुल्मिंबै चेला चिब तबर त्हाँइ। क्ह्रोंसेंन्बै ताँ था सेसि प्रभु येशूलाइ बिश्वास लरिगे बिसि अरू ह्रेंमैंलाइ लोमिंबर ङलाइ कुल्मिंइमुँ। ङ स्योर आते, चु क्ह्रोंसेंन्बै ताँ ग।
ङइ चु सैं तोंबै ताँ अरू म्हिमैंने बिमिंबै लमा ङ अप्रादिमैं धोंले सँउँलिइ फैसि दुःख नोल् त्हुइमुँ। दिलेया परमेश्वरए ताँम् खाबज्यै या फैथेंल आखाँ।
ङइ ओंसों रोमर्बै अड्डारि राइ पोंमा खाबज्यै या ङए ख आल। बरु ताँन् ङलाइ वाथेंसि छ्युडिह्याइ। दिलेया चु ताँए दोष चमैंलाइ आल्हैदिरिगे।