14 छले ङ झेलर च्युवासेरो ल्हें अलि-अङाँमैं प्रभुए फिर बिश्वास लबर भोंब् तइमुँ, धै चमैंइ आङ्हिंनले परमेश्वरए ताँ पोंल् खाँइमुँ।
येशूजी च यो ओलेल् आतबै म्हिने, “क्हि छुइ खो,” बिइ।
छतसि ङ्योए शत्तुरमैंए योउँइँले ङ्यो फ्रेमिंब्मुँ,
छतसि ङिल छाबै क्ह्रोंसेंन्बै आशा मुँबइले सैं तोंबै ताँ बिप्रमा थेबै भों खम्।
क्हेमैं म्रोंसि ङ ढुक्का तसि ङ्हो लोंइँमुँ। क्हेमैं म्रोंसि ङए सैं क्होइमुँ। छतसि ङिइ खैतबै दुःख योंलेया ङ सैं तोंन्लेन् टिम्।
छतसि ङ क्हेमैंने यो छ्युँ लमुँ, क्हेमैंए ल्हागिर ङइ दुःख नोब् म्रोंसि क्हेमैं सैं च्योंब् आलद्, तलेबिस्याँ ङइ दुःख नोबइले क्हेमैंल फायदा तइमुँ।
ङए थेबै इच्छा नेरो आशा चु मुँ: ङ खोंयोंइ फापिल् त्हुरिब् आरे। ङ बेल्ले भोंसि तब्मुँ, सिल् त्हुलेया, सोल् योंलेया ओंसोंबै धोंले तोगो या ङउँइँले येशू ख्रीष्टए मान तरिगे।
ङइ क्हेमैंलाइ खोंयोंन् बिलै ह्रोंसए सैंर थेंइमुँ। ङइ क्हेमैं ताँनए ल्हागिर छले मैंब ठिक मुँ, तलेबिस्याँ परमेश्वरजी दयाम्हाँया लसि खीउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ जोगेबै के ङलाइ पिंइ, धै ङ झेलर मुँमा बैरु मुँमा क्हेमैं चु केर ङने बालुन् प्रल।
छतसि, ङइ खोबै अलि-अङाँमैं, छलेन् क्हेमैं प्रभुए भोंब् तरिद्। ङइ क्हेमैंलाइ म्हाँया लमुँ, धै क्हेमैंए साँ खरिम्। क्हेमैंइ ङए सैं तोंन् लमिंइमुँ छतसि क्हेमैं ङए मुकुट ग।
ङइ सैं तोंबै ताँ पोंमा म्हिमैंलाइ छेनाले क्होमिंल् खाँरिगे बिसि ङए ल्हागिर प्राथना लमिंन्।
ङ्योए खोबै अलि तुखिकसइ ङए बारेर्बै ताँन् ताँ क्हेमैंने बिमिंब्मुँ। च प्रभुए केर ङ्योने बा-बालुन् प्रबै बिश्वास मुँबै म्हि ग।
क्हेमैं ङाँर खब् भन्दा ओंसों फिलिप्पीमैंइ ङि म्हि आच्हिसि बेल्ले दुःख पिंब क्हेमैंइ सेइमुँ। छलेन क्हेमैंए सहररै या बिरोध लब्मैं ल्हें तनाबिलेया परमेश्वरजी ङिए सैं भोंब् लमिंबइले ङिइ क्हेमैंलाइ सैं तोंबै ताँ बिल् योंइ।
ङइ चु सैं तोंबै ताँ अरू म्हिमैंने बिमिंबै लमा ङ अप्रादिमैं धोंले सँउँलिइ फैसि दुःख नोल् त्हुइमुँ। दिलेया परमेश्वरए ताँम् खाबज्यै या फैथेंल आखाँ।