14 તુમા ટુટરીયા વોગાર, તકરાર કોઅયા વોગાર બોદા કામ કોઆ.
જોવે મિળ્યો, તોવે ચ્યા વાડયે માલિકાલ ટુટરીન આખા લાગ્યા,
કાહાકા યા અત્તાર તેલાલ વેચી દેતા તોવે તોણસો દીનારા (૩૦૦ ચાંદ્યે રોમન સિક્કા એટલે યોકા વોરહા કામાણ્યેથી વદારે પોયહા હેય) કોઅતા વદારે પોયહા યેતા એને ચ્યા ગોરીબાહાન દેવાતા” એને ચ્યા ચ્યેલ ખિજવાયા.
જોવે ઈસુ ચ્યા તીન શિષ્ય બિજા શિષ્યહાપાય પાછા યેના, તોવે ચ્યાય બોજ જાંઆહાન ચ્યાહા ચોમખી ઉબા રીઅલા એઅયા, એને ચ્યાહાઆરે મૂસા નિયમ હિકાડનારા ગુરુ બોલા-બોલી કોઅતા દેખ્યા.
તોવે પોરૂષી લોક એને મૂસા નિયમ હિકાડનારા ગુરુ ઈસુ શિષ્યહાન ઈ આખીન ટુટારતા લાગ્યા કા, “તુમા કર લેનારાહા આરે એને પાપી લોકહાઆરે કાહા ખાતહા?”
જોવે પાઉલ એને બારનાબાસ ચ્યાહાઆરે બોજ મતભેદ એને કોલહાક બોલા-બોલી ઓઅયા તોવે ઈ નિશ્ચય કોઅયા કા પાઉલ એને બારનાબાસ, અન્તાકિયા કોલહાક લોકહાઆરે યેરૂસાલેમ શેહેરામાય જાય એને યા સવાલાવોય પ્રેષિત એને વડીલાહાઆરે ચર્ચા કોઅરી.
પાછે ઓહડી બોલા-બોલી ઓઅયી કા પાઉલ એને બારનાબાસ ચ્યા બેની યોકબિજાથી આલાગ ઓઈ ગીયા, એને બારનાબાસ, માર્કાલ લેઈને ઉડીવોય બોહીન સાઇપ્રસ બેટા એછે જાતો રિયો.
તોવે પિત્તરાય બોજ બોલા-બોલી ઓઅઇ ગીયા પાછે ઉઠીન ચ્યાહાન આખ્યાં, “ઓ બાહાહાય, તુમા જાંઅતાહા, કા બોજ દિહાહા પેલ્લા જાયા, કા પોરમેહેરે તુમહેમાઅને માન નિવડી લેદહો, કા માપાયને ગેર યહૂદી લોક હારી ખોબાર વોનાઈન બોરહો કોએ.
ચ્યા દિહીહયામાય જોવે ઈસુવોય બોરહો કોઅનારાહા ગોણત્રી વોદતી લાગી, તોવે યુનાની ભાષા બોલનારા શિષ્યહાય હિબ્રુ બોલનારાહા શિષ્યહા વિરુદ કુરકુર કોઅરા લાગ્યા, “દિનેરોજ ખાઅના-પિઅના માય આમહે વિધવા બાયહે ખોબાર નાંય લેદલી જાય.”
બોની હોકે ઓલા તુમા બોદહાઆરે શાંતી થી રા.
જીં માઅહું બોરહો કોઅનામાય નોબળાં હેય, ચ્યાલ સ્વીકાર કોઆ, બાકી ચ્યાઆરે બોલાબોલીથી ન્યાય નાંય કોઅના, કા ચ્યાય કાય કોઅરા જોજે એને કાય નાંય કોઅરા જોજે.
આમી ઓ વિસ્વાસી બાહાહાય, આંય તુમહાન વિનાંતી કોઅહુ, કા તુમા ઓહડા લોકહાપાઅને હાચવીન રા, જ્યા ફુટ પાડના એને બીજહાન પાપ કોઅના કારણ બોનતેહે, ઓહડો વ્યવહાર ચ્યે હાચ્ચાં શિક્ષણા આરે મેળ નાંય ખાય, તુમા ઓહડા લોકહાથી દુઉ રા.
ટુટારના નાંય, જેહેકેન ચ્યાહામાઅને કોલહાક લોકહાય કોઅયા, એને જ્યા દૂતાલ પોરમેહેરાય દોવાડયો, ચ્યાય ચ્યાહાન માઆય ટાક્યા.
કાહાકા માન બિક હેય, કાય એહેકેન નાંય ઓએ, કા આંય યેયન જેહેકેન એઅરા માગુ, તેહેકોય તુમા નાંય દેખાય, એને માન બી તુમા નાંય એઅરા માગેત તેહેકેનુજ એએ. કા તુમહેમાય જુલાના, આડાઇ, રોગ, વિરુદ, રોગવાના, ચુગલી, અભિમાન એને ધાંદલ, ઈ નાંય રોય.
બાકી જોવે તુમા જોનાવરહા હારકા યોકબિજાલ ચાવીન ખાય જાતાહા, તે તુમહાન હાચવીન રા જોજે, એહેકેન નાંય બોના જોજે કા તુમા યોકબીજા નાશ કોઅય દા.
આપહાન ઘમંડ નાંય કોઅરા જોજે, યોકબિજાલ હેરાન નાંય કોઅરા જોજે એને યોકા બિજા આરે આડાઇ નાંય કોઅરા જોજે.
સ્વાર્થ એને જુઠી બડાયીથી દુઉ રોજા, બાકી બોદે વિસ્વાસી નમ્ર બોનીન બીજહાન પોતા કોઅતા હારાં માને.
જીં કાય ચ્યા તુમહેહાટી કોઅતાહા, ચ્યા લીદે ચ્યાહા બોજ આદર કોઆ એને ચ્યાહાન બોજ પ્રેમ કોઆ, એને યોકાબીજા આરે શાંતિથી રા.
દિયાન દા કા કાદે તુમહેઆરે ખોટાં કોઅયા ઓરી, તો ચ્યા બોદલામાય ચ્યા ખોટાં નાંય કોઅના, બાકી તુમા સાદા વિસ્વાસી લોકહા એને બોદહાહાટી હારાં કામ કોઅરાહાટી કોશિશ કોઆ.
બોદહાઆરે મેળમેળાપથી રા, એને પવિત્ર ઓઅરાહાટી બોદ્યેજ રીતે કોશિશ કોઅતા રા, કાહાકા યા વોગાર કાદોજ વ્યક્તી પ્રભુલ નાંય એઅરી.
કાહાકા જોવે કાદાં માઅહું ગુસ્સો કોઅહે, તે તી પોરમેહેરાલ ખુશ નાંય કોય હોકે.
બાકી જો તુમા પોત-પોતે મોનામાય બોજ ઓદરાય એને સ્વાર્થ રાખતાહા, તે ઘમંડ નાંય કોઅના, એને નાંય તે હાચ્ચાયે વિરુદમાય જુઠા બોલના.
ઓ બાહાબોઅયેહેય, યોકા બિજાવોય દોષ મા લાવહા, યાહાટી કા તુમાહાવોય બી દોષ નાંય લાવલો જાય, ન્યાય કોઅનારા બોજ પાહી હેય એને યેયના તિયાર હેય.
તો ખારાબ કોઅના છોડે, એને હારાંજ કોએ, તો બીજહા આરે મેળ મિળાપ થી રાંહાટી કોશિશ કોએ.
લોકહાન પોતાના ગોઅહામાય સ્વાગત કોઆ એને એહેકેન ટુટરીયા વોગાર યોકબીજા ગાવાર ચાકરી કોઆ.
યા લોક કાયામ પોરમેહેરા વિરુદ બોલતાહા, એને બિજા લોકહામાય બુલ હોદતાહા. ચ્યા લગાતાર ચ્યે ખારાબ કામહાલ કોઅતાહા, જીં ચ્યાહા દિલ કોઅરા માગહે. ચ્યા પોતાના બારામાય અભિમાના દાવો કોઅતાહા, એને પોતાનાહાટી ફાયદો કોઅરાહાટી બિજા લોકહા ખુશામત કોઅતાહા.