فِلِبِيَنْکٛعٜنْ 4:8 - اَلْکَوَلْ کٜسَلْ ندٜرْ فُلْفُلْدٜ شَکَ نَاجٜىٰرِيَ8 اٜ رٜعِرْدٜ بَنْدِرَاٻٜ اَمْ، نغَطٜىٰ کَ ݧُمُکِ دٛوْ کٛو طُمٜ کٛ وٛنِ طُمْ غٛونغَ، اٜ کٛ مَوْنِنٜىٰ، اٜ کٛ حَانِ، اٜ کٛ لَاٻِ، اٜ کٛ وٜلْنَنْتَ يِمْٻٜ ٻٜرْطٜ، اٜ کٛ طُمْ يِعَتَ اٜ وٛوطِ، اٜ کٛو طُمٜ نغِکُّ بٛطُّمْ، اٜ کٛ حٜوْتِ مَنْتٜىٰکِ؞ See the chapter |
نغَمْ نٛنْ، تٛع اٛنْ مبِعُ غٛطّٛ وَطِي کُوغَلْ نغَلْ اَللَّه حٛکِّمٛ بٛطُّمْ، کٛو اٛ وَطَايِنغَلْ بٛطُّمْ؞ کٜطٜىٰ نَا ݧَلْندٜ ندٜ جٛومِرَاوٛ وَرْتِ؞ کٛو طُمٜ شُوطِيطُمْ ندٜرْ ݧِوْرٜ اٛ وُرْتِنَيْطُمْ اٜ نجَيْرِ، ندٜنْ اٛ وُرْتِنَيْ ݧُمٛوجِ غٛنْطِ ندٜرْ ٻٜرْطٜ يِمْٻٜ اٜ نجَيْرِ؞ اٜ شَرٜلْ نغٜلْ اَللَّه وِعَيْ کٛو نٜطّٛ وَطِي کُوغَلْ نغَلْ اٛ حٛکِّمٛ بٛطُّمْ کٛو وَطَايِنغَلْ بٛطُّمْ؞