11 बोदायि जरुरिता कारणते आयो नना इद इन्तोना। बाक्याकि बोदायि परिस्थितिते गिरिदाते मन्दाना नना करियतोना।
असा सयनिक लोकुरक वने बपतिस्मा येतिला वासुन युहन्नानिन इदाम पुच्चेमातुरक, “माक बातांग कियाकोम?” युहन्नाल ओरकुन इतुर, “निमाट बोने जबरदस्ति धन डबुंग तलक्माट अनि बोनिगाय जुटा दोष लावेकेमाट, अनि मिकुन बचोन पगार पुटान्ता ओचोडेय समादान मन्ट।”
पकाय मेहनता अनि पकायि कठिन बुतोते मतोना। अनि पकाय बेरा हुन्जवाकेन मतोना, अनि नना तिनोन उन्डोन आस मतोना, अनि पकायि बेरा नाकुन बोदे जेवन पुटो आतु इन्जोर उपासते मतोना, पिनिता दियांग तारिला मुचिला सन्दरांग कमि आस मता।
माक दुःख कियान साटि पकाय पोल्लोंग मन्तांग ते वने माक दरोज पकाय गिरिदाते मन्तोरोम, माक गरिब लेहका मन्तोरोम ते वने माक दुसरो लोकुरकुन सावकार बनेकिन्तोरोम, मावा हेरे बाताले हिले ते वने सबोय मावाय मन्ता।
मावोर प्रबु येसु मसि सावकार मन्ज वने ओना गरिब आयानाते निमाट सावकार आयकिट इन्जोर ओर मिया साटि गरिब आतुर ओना ओद दयातुन निमाट पुन्तोरिट।
निमाट सबोय पोल्लोतिगा दरोज गिरिदा आस मिया सबोय सोबाय बुतोतिगा पकाय विळान साटि मिकुन सबोय प्रकारता वरदान पकाय हियाना साटि परमेस्वर लाववाले मन्तोर।
अचोने आयो, नना नावोर प्रबु येसु मसिना बारेते आपुनतुन समजेमायानाता किमत दुसरो सबोयताल हजोर मन्ता इदाम पुन्ज नेन्डवनाह इव सबोय पोल्लोंगतुन वियार लेहका समजेमास ओव सबोयतुन तासिस नष्ट सहेन कितान।
निमाट कयदि लोकुरा पकाय तकलिपतिगा वने मदत किस ओरासंग संगत कितिट। अनि निमाट मिया हेरे असा वने उन्दि सोबाय अनि सबोय काळदे मन्वाल संपति मन्ता इदाम पुन्दिट आपुना संपति वने गिरदाते विरोदि लोकुरकुन ओयिला हितिट।