Biblia Todo Logo
Online Bible

- Advertisements -




دوم تیموتائوس 3:2 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

2 چوون مَردِم خود شیفته، پولدوس، مَغرور، متکبّر، ناسزاگو، شه پییِر مارِ جِم اِطاعت نَکاندِنه، ناشِکر، ناپاک،

See the chapter Copy

گیله ماز

2 مَردُمانِ، خود شیفتِه، پولدوس، مَغرور، مُتِکبر، ناسزاگو، سَرکِش به خودِشانِ پیَر و مآر، ناشُکر، ناپاک،

See the chapter Copy

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

2 چون مَردِن، خِد شیفتِه، پولدوس، مغرور، مِتِکبر، ناسزاگو، شی پیر و ماری جا اطاعت نَکِنِنِه، ناشِکر، ناپاک،

See the chapter Copy




دوم تیموتائوس 3:2
43 Cross References  

در این صورت، دییه وه ره واجِب نییه شه پییِرِ کُمِک هاکانه، این طی شِما خِدائه کِلامِ، شه رَسم و رُسومِ وِسه نَدید بَییتِنی.


عیسی مَردِمِ بااوته: «هوشیار بوئین و حرص و طِمَع جِم دُوری هاکانین، چوون آدِمیِ زندگی به این رَبط نِدارنه که وه دارایی چَنده زیاده.»


پولدوسِ فریسیون وَختی این گَبا ره بِشنُسِنه، عیسی ره پوزخَن بَزونه.


ولی شِما، شه دِشمِنونِ مِحَبَّت هاکانین و وِشونِ خاری هاکانین، و بدونِ اینکه پَس بَییتِنِ فکر دَووین، وِشونِ قَرض هادین، چوون شِمه پاداش، گَتِ و خِدائه متِعالِ ریکائون بونِنی، چوون وه ناشکرون و بدکارونِ هِمراه مِهرَوونِ.


چَن وَخت پیش، یِتا مَردی که وه اسم تِئوداس بییه، بِلِند بَییه که اِدعا کارده شه وِسه کَسیه و حدود چهارصد نَفِرِ شه دور جَمع هاکارده. ولی وه ره بَکوشتِنه و تِمومِ وه دِمبالِروا هم پَخش و پِلا بَینه.


اون چِله هائه سَر نَبال. اگه این طی کاندی یاد نَکِن که تِ بِنه ره نِدارنی، بلکه بِنه تِ ره دارنه.


وه همهِ خاطِری بَمِرده تا زنده آدِمون نا شه وِسه، بلکه اونِ وِسه زندگی هاکانِن که وِشونِ خاطِری بَمرده و زنده بَییه.


هَمهِ وِشون شه نفعِ دِمبال دَرِنه، نا عیسی مَسیحِ نفعِ دِمبال.


پَس، اون چی که شِمه وجود دِله زِمینیِ ره، بَکوشین، یعنی بی عفتی، ناپاکی، هِوا و هوِس، بَدِ خواسه ها و طِمع که هَمون بِت‌پرستیه.


وه هر چیِ هِمراه که خِدا بااوته بونه یا پرسِش بونه، مخالفت کانده و شه ره وِشونِ جِم سَرتر دونده، جوری که خِدائه مَعبِدِ دِله نیشِنه و اِعلام کانده که شه خِدائه.


هیمِنائوس و اسکندر این دسه جِم‌ هَسِنه، که وِشونِ شیطانِ دَس هِدامه تا یاد بَیرِن که کفر نارِن.


و دومبی که شَریعَت صالح آدِمونِ وِسه نییه، بلکه اونایی وِسه که قانون اِشکِنِنه و نافرمانِنه، بی دینون و گناهکارون وِسه؛ اونایی وِسه که مِقدّس نینه، اونایی وِسه که کفر گانِنه، اونایی وِسه که شه پییِر مارِ کُشِنِنه؛ آدِمکُشائه وِسه،


نا عرِق خوار، نا زورگو، بلکه آروم بوئه؛ و نا جَنگی، یا پولدوس.


چوون پولدوسی هر جور بَدیِ ریشه هَسه و همین پولِ حرصِ که بعضیا ایمونِ جِم دور بَینه، و شه ره خَله دردائه گرفتار هاکاردِنه.


وه، غرور وه ره بَییته و هیچی نِفَهمِنه. این طی آدِمی، جَنگ و جِدال و دَعوا مرافه کَلِماتِ سَر دارنه، که اونِ جِم حسودی و دَعوا و توهین وبد گَمونی به وجود اِنه،


خیانتکار، بی ملاحظه و غرور وِشونِ بَییته. که عیاشی ره خِدائه جِم ویشتر دوس دارنِنه


اگه راس راسی شاهانه شَریعتِ طبقِ اون مِقدَّسِ نوِشته به جا بیارین که گانه: «شه هَمساده ره شه واری دوس دار،» خوار، کار کاندینی.


اِسا اون که شِما غرورِ دِله دَره فخر کاندینی. این طی فخر هاکاردِن، بَدِ!


ولی خِدا ویشتر فِیض دِنه، اینِ وِسه گانه: «خدا مَغرورونِ روب رو اِیست کانده، ولی فروتَنونِ فِیض دِنه.»


همین طی شِما هم ای جوونون، مشایخِ جِم اِطاعت هاکانین. شِما همه شه رفتارِ دِله هَمدییهِ هِمراه فروتنی ره دَپوشین، چوون، «خِدا مغرورونِ روب رو اِیست کانده، ولی فروتنونِ فِیض دِنه»


بخصوص اونایی ره که شه فاسِدِ هِوا و هوسِ خواسه هائه دِمبال دَرِنه و اِقتدارِ کِچیک اِشمارِنه. وِشون اَنده سَرکِش و خودخواهِنه که از این که آسِمونِ گَت گَتِ ها ره کفر گانِنه ترسی ندارنِنه؛


ولی وِشون حیوونِ وارینه که شعور نِدارنِنه و شه غریزهِ هِمراه رِفتار کاندِنه، که دِنیا بییَمونه تا تلهِ دِله دَکِفِن و هِلاک بَووِن و اون چیایی که نَتوندِنه بِفَهمِنِ، کفر گانِنه و شه فِسادِ دِله هِلاک بونِنه


چوون بِلِندِ صِدائه هِمراه گَب هایی زَندِنه که غرور و نِفَهمیِ جِم پِرِ، کِسایی که سختیِ هِمراه بَدِ آدِمونِ چنگِ جِم دَر بوردِنه ره، شه هِوا و هوسِ تَلهِ دِله دِم دِنِنه.


و شه طِمَعِ راهِ دِله، دِراغی گَب هائه هِمراه، شِما ره غارِت کاندِنه. وِشونِ محکومیت که قبلتر تعیین بَییه بییه، بیکار نَنیشته و وِشونِ نابودی نَخواته!


وِشون غرغر کاندِنه و هَمِش ایراد گِرنِنه و شه گِناه آلودِ خواسه هائه دِمبال دَرِنه؛ وِشون مَغرور و هرزِ گَب ها شه زِوونِ سَر یارنِنه و شه منفعتِ وِسه مَردِمِ جِم تَعریف کاندِنه.


بعد بَدیمه یِتا وحشیِ جانور دریائه جِم بیرون اِنه. ده تا شاخ و هفتا کلّه داشته، ده تا تاج وه شاخهائه سَر دَییه؛ و وه هر کلّهِ سَر یِتا کفرآمیزِ اسم بَنوِشته بَییه بییه.


و شه دردها و زخم هائه خاطِری، آسمونِ خِدا ره لعنِت کاردِنه، وِشون شه کارائه جِم تووبه نَکاردِنه.


و گَتِ تَگِرگِ که هر کِدوم، دورِ بَرِ پنجاه کیلو وزن داشته؛ آسِمونِ جِم آدِمونِ سَر بِوارِسه، آدِمون، خِدا ره تگرگِ بِلائه خاطِری لعنت هاکاردِنه، چوون این بِلا خَله سَخت بییه.


و مَردِم گرمائه حرارتِ جِم بَسوتِنه و خِدائه اسم، که این بِلاهائه قِدرَتِ دارنه ره لعنت هاکاردِنه، وِشون تووبه نَکاردِنه و وه ره جِلال نِدانه.


Follow us:

Advertisements


Advertisements