Biblia Todo Logo
Online Bible

- Advertisements -




فیلیپیان 1:23 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

23 ای دوته مئنی مو سخت جنگسه درم. چره کی نأجه دأنم ای دونیا یاجی بوشوم و مسیح همرأ بیسم، چونکی ای خیلی بهتره؛

See the chapter Copy

کیتاب مقدّس به گیلکی (رشتی)

23 چون اَ دوتأ میأن خیلی فأکش دکشَ درم: چره کی ناجه دأرم می بار و کوجَ اَ دونیا جأ جمَ کونم و مسیحٚ اَمرأ بِئسم، کی خیلی بهترم ایسه؛

See the chapter Copy

Gilaki New Testament

23 بعضی وختأن خأیم زٚنده بئیسٚم و بعضی وختأنٚم آروزو کونم کی اَ زٚندیگی‌یَ بنم و بشم مسیح ورجأ، کی اَن مِرِه خٚیلی بِیتره.

See the chapter Copy

کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلان

23 اَ دوتا ميان من سخت جَنگستن درم. چره کی ناجی دَرم اَ دُنیا جا بَشم و مسيح اَمرا بَبم، چونكی اَن خَیلی بختره.

See the chapter Copy




فیلیپیان 1:23
24 Cross References  

مو یکته تعمید دَئنم که باید بگیرم، و تا او به انجؤم برسی خیلی پریشونم.


عیسی جواب بَدَه: «راست راستِ، تَه گونَم، ایمرو می أمره بهشت میئن هنی.»


او مَردکاکم که دیوؤن اوناجی بیرون بومه بُن، عیسی منّت بوده ایجازه بدای اونه امره بَشی، امّا عیسی اونه سرا دا و بوته:


اونی که خوائنه مه​خدمت بکونی، بأیستی مَه دومبالَ کونی؛ و جایی که مو ایسَئم، می خدمتکارم ایسَه. کسی که مه خدمت بکونی، می پئر اونه عزت دِئنه.


قبل از عید پِسَخ، عیسی دؤنس که اونه وخت برسه که ایی دونیا جَی، آسمونی پئر ورجه بشی، شاگردونیم که ایی دونیا میئن دوست داشت، تا آخر محبّت بُوده.


و اگه بوشوم و جاجیگه شیمه بِه حاضر گودم، هَنده وگردنم و شمره می ورجه بِئنَم، تا او جایی که مو ایسَئم شَمَرَم بَیسین.


اَی پئر، خوأنَم اوشؤنی که مه ببخشی، می اَمره بیسَن، او جایی که مو ایسئم، تا می جلالِ بینَن، جلالی که تو مه ببخشی؛ چونکه دونیا شروع جی پیشتر، مه دوست داشتی.


وختی استیفانِ سنگسار کأدبؤن، او بلندِ صدا أمره بوته: «ای عیسای خداوند، می روح قبول بكون!»


بله، امئه دیل حیسابی گرمه و بهتر دونیم ای تن اجی دورابیم خونه مئن خداوند همره زیندگی بوکونیم.


امه امئه محبته شمراجی مضایقه نودیم بلکی شمه ایسین کی شیمئه محبته امراجی مضایقه بودین.


اما می دبؤن جسم مئن، شیمئبه واجیبتره.


أی برأرؤن، شمه خودتؤن دؤنین که أمئه أمأن شیمئه ورجه، هچی نبو؛


أمرأم تترج خدا این ئبه شکر کؤنیم که او زمت کی خدا کلؤمه قبول بودین، او کلؤم که أمرأجی بشتؤسین، اونه نه آدمی کلؤم مورسؤن، بلکی خدای کلؤم موسؤن تنأگیتین؛ هوجور که حقیقتا نی ایسه، کی شمه ایمؤندارؤن مئن کار کؤنه.


بأزین، أمه که زینده‌َیم و باقی بومؤنسیم، اوشؤن همأ أبرؤن مئن جؤر ببرده بنیم تا خداونده هوای مئن بینیم، و ایطؤری همیشک خداوند همرأ ایسنیم.


چونکی می خون، هی ایسه نی پیشکش شراب مورسؤن کألسه دره و د او زمت برسئه کی خأ ای دونیا یأجی بوشوم.


و یکته صدا آسمؤن أجی بشتؤسم کی گوت: «اینه بنویس: خوشا به حال اوشؤن کی بأزین خداوند مئن مینن.» و خدای روح گونه: «راس راسه خوشا به حال اوشؤن کی خوشؤن زحمتؤن أجی آسایش گینن، چون اوشؤن اعمال اوشؤن دومبالسر أنه!»


Follow us:

Advertisements


Advertisements