“आंऊँ तां यहूदी ऐं, जेड़ा किलिकिया लाके दे तरसुस शैर च जमया; लेकन एस शैर च गमलीएल दे पैरें दे कोल बेईयै पढ़ाया गीया, ते बजुर्गें दे कनून गी बी ठीक रीति क्न्ने सखाया गीया; ते परमेसर आसतै ऐसी लगन लाए दी ही, जियां तोस अज्ज लाए दे ओ।
ओस बेलै पौलुस ने ए समझीयै के एक चोंड सदूकी लोकें दा ते दुआ फरीसियें दा ऐ, महासभा च पकारीयै आखया, “ए प्राओ, आंऊँ फरीसी ते फरीसियें दी औलाद बिचा ऐं, मरें दी आस आसतै जिंदा ओनें दे बारै च मेरा चगड़ा ओआ करदा ऐ।”