27 – Энэл даа, агууехэ Вавилоон, – гээд хаан үгүүлбэ. – Өөрын хүсэ шадалаар, алдар солын болон нэрэ хүндын тула би энэ хаанта хото байгуулааб.
Хоорондоо тэдэ дахин хэлсэбэ: – Газар дэлхэйгээр таража бутархагүйн тула бидэ асари хүсэтэй, алдар солотой, һүр ехэтэй улас түрэ болохо ёһотойбди. Тиимэһээ тэнгэри тулама үндэр самхаг, бата найдамтай хэрэмтэй хото бария.
– Минии урда Ахаабай номгорһые харана гүш? Номгороо хадань амиды мэндэ сагтань гай тодхор тэрээндэ ушаруулхагүйб. Хүбүүнэйнь хааншалан байха үе сагта бүхы уг удамдань гай гасалан хүргэхэб!
Дээрэлхүү зантай хүн нэрээ хухална, даруу зантай хүн сэсэн ухаатай болодог.
Этигэл ба үнэн гэмые сагаадхадаг. Эзэнһээ бэшэрэл хорон мууһаа холодуулна.
Нүгэлөө нюун далдалагша амжалтада хүрэхэгүй. Харин гэмээ мэдэрэн наманшалагша хайрада хүртэдэг.
Ассириин хаан иигэжэ бардамлана: «Би гансаараал эдэ бүгэдые хээб. Би хүсэтэйб, ухаатай сэсэмби. Арад үндэһэтэнэй хоорондохи хилэнүүдые үгы хэнэб, эд баялигыень дээрмэдэн абанаб, гайхамшаг томо бэетэй баатартал адли тэндэхи зониие дэбһэн гарааб.
Муу юумэ хэхэдээ бэрхэ бэлэйш, хэншье энээнииеш харахагүй гэжэ һанааш. Сэсэн мэргэн ухааншни, эрдэм мэдэсэшни шамайе төөрюулээ. Бил гээшэб, намһаа ондоо хэншье байхагүй гэжэ шэбшэжэ байгааш.
Баян байдалда һуранхай ши одоо амархан һуугаад, бил гээшэб, намһаа ондоо хэншье байхагүй гэжэ шэбшэжэ байгша ши, бэлбэһэн эхэнэр болохогүйб, хүүгэдээ алдахые үзэхэгүйб гэжэ сэдьхэгшэ ши, энээниие шагна!
Минии таанадые сүлэн эльгээһэн хотонуудай аша туһада оролдогты. Тэдэнэй түлөө Намда зальбарагты, юуб гэхэдэ, тэдэнэй һайн байбал, таанадшье һайн, урагшатай байхат.
Би тэрээндэ: – Та тэдэнэй гарта орохогүйт. Эзэнэй айладхал дуулахыетнай гуйнаб. Тиихэдэ бүхы юумэн танда таатай, аятай болохо, амиды мэндэ үлэхэт.
Хэнииешье дарладаггүй, бариса гэжэ абаһан юумэеэ бусаадаг, дээрмэшэлгэ, тонуул хэдэггүй, үлэн хооһон хүнтэй эдеэ хоолоороо хубаалдадаг, нюсэгэн хүндэ хубсаһа үгэдэг.
Иигэжэ тэрээндэ хэлэ: Египедэй фараон, голой дунда хэбтэжэ байгша мантан крокодил мэтэш, «энэ Нил мүрэн минии, би тэрэниие өөрөө бүтээгээб» гэжэ хэлэнэш. Харин Би, Эзэн Бурхан, шинии урдаһаа тулахаб!
Иигэжэ танай, Египедэй, газар эзэгүй хооһон газар болохо. Эгээл тиихэдэ Минии, Эзэн Бурханай, энээниие үйлэдэһые мэдэхэт. «Нил мүрэн минии, би тэрэниие байгуулааб» гэжэ хэлэнэш.
Эзэн бодолоо хубилган, хэһээлтэ зайлуулжа магад. Тэрэ зөөлэржэ, танда үршөөл хайра хүртөөхэл. Тиихэдэнь Эзэндэ зорюулһан талхан ба ундан үргэлөө хэжэ болохот.
Ло-Дэбаарта баясан бахархажа, «Карнааһим өөһэдөө эзэлэн абажа шадаабди!» гэлдэнэт.
Хэн мэдэбэб, Бурхан үршөөжэ, Өөрынгөө һүрөөтэ уур сухалые манһаа зайсуулжа, бидэ хосорхогүйл ааламди».
Һалхин мэтэ тэдэ үнгэржэ, хүсэ шадалдаа найданхай, гансал хүсые бурхан мэтээр шүтэнхэй ябана».
Аюулгүй оршогшо, баяр зугаатай байгша, «бил гээшэб, намһаа ондоо һайхан хото байхагүй» гэжэ досоогоо бардамлажа байгааша хото иимэ болохо! Ан арьяатанай байра, һандаралай үүр тэрэл! Хажуугаарнь үнгэрөөшэ хүн бүхэн шоо үзэн, гараараа занган гараха.
Таанар буянтай һайн юумэ бүтээжэ, Бурханда хандаһанаа харуулагты.
Зүгөөр аяга табаг соогоо байһан юумэнһээ үгытэйшүүлтэй хубаалсажа үгэлсэжэ байбал, таанадые газаа досоогүй арюун сэбэр болоо гэжэ Бурхан тоолохо һэн!
Теэд Павелай үнэн зүб ажамидарха, бэеэ бариха тухай, ерээдүй зарга шүүбэри тухай хөөрэхэдэнь, Феликс айгаад: – Зай, иигээд мүнөөдэр болоо. Яба. Сүлөө саг гарабал, би шамайе дуудуужаб, – гэжэ хэлэбэ.
түрүүн Дамааскынхидтэ, һүүлдэнь Иерусалимай зондо, удаань бүхы Иудейн орон нютагайхинда, һүүлэй һүүлдэ бусад яһатанда нүгэл хэхэеэ болигты, тэрэнээ бодото хэрэгүүдээрээ баталжа, Бурханда хандагты гэжэ уряалааб.
Иимэ нүгэл хэхэеэ болижо, һанал бодолыешни хүлисэхыень Эзэниие гуй.
Эзэнһээ айн һүрдэхэнь ямар удхатайб гэжэ мэдэжэ байгаад, бидэ бусад зониие Тэрээндэ хандахаар идхаха гэжэ оролдонобди. Бурхан бидэниие бүрин мэдэхэ, тиин таанадшье бидэниие ямархан хүнүүд байһыемнай һайн мэдэнэт гэһэн найдалтай байнаб.
Аха дүүнэрни, Бурхан таанадые эрхэ сүлөөдэ дуудаа. Энэ эрхэ сүлөөтнай хүсэлэнгүүдээ хангахын тулада муу юумэ үйлэдэхэ харгыда таанадые гансал бү түлхиг. Таанад бэе бэедээ дуратай байгты, бэе бэедээ туһалжа байгты.
Арюун Һүлдын үрэ дүн болбол иимэ: хайра дуран, баяр, энхэ тайбан, тэсэбэри, һайн һанаан, ниигүүлэсхы сэдьхэл, үнэн сэхэ ябадал,
Иисүүс Христоосой ашаар абарагдаха һанаатай байбал, бэлгээ отолуулаа гүбди, али отолуулаагүй гүбди – ямаршье илгаагүй юм, гансал хайра дура үгэдэг этигэл шухала юм.
Юумэ хулуудаг байбал, дахин юумэ хулуухаяа болёод, гараараа аша туһатай юумэ хэжэ, дутажа зүдэржэ байһан хүнүүдтэй юумээрээ хубаалдажа, үнэн зүбые баримталан амидаржа байгты.
тэрэл үдэшэндөө бусаагаарай, тиихэдэшни тэрэ унтаха хубсаһатай боложо, шамайе үреэхэл. Эзэн Бурхантнай зүб, һайн хэрэг хээ гэжэ шамайе тоолохо.
Теэд дайсадынь юун гээд һанахаб гэжэ мэдэнэб. „Эзэн Израилиие хюдаа бэшэ, энэ хадаа бидэ өөрынгөө асари ехэ хүсөөр тэдэниие диилээбди“, – гэжэ дайсадынь буруу ойлгохол».
«Эдэ бүхы баялигые өөрынгөө шадалаар, өөрынгөө хүсөөр олооб» гэжэ досоогоо һанажа бү байгты.
Нэн түрүүн үнэн зүрхэнһөө бэе бэедээ дуратай байгты, юундэб гэхэдэ, дуран олон нүгэлнүүдые хүлисэн арилгадаг.