4 Харин гэнтэ хан түрэнь һандаржа, дүрбэн хуби болон таһарха, уг удамданьшье хүртэхэгүй, урдынхидаал адли шанга засаг тэндэнь байхагүй. Хан түрэнь иигэжэ бутаржа, хариин зондо үгтэхэ.
Эзэн Бурхамнай! Хэды олон юумэ бүтээгээ гээшэбта! Хэды олон гайхамшагта хэрэгүүдые маанад тушаа түсэблөөт, хэниишье Тантай сасуулмаар бэшэ. Би тэрэ гайхамшагта үйлэнүүдые олондо зарлан хэлэхэб, гэбэшье тэдэ тоолошогүй олон юм.
Хүн гансаардана, хажуудань хүн үгы, тэрэ хүбүүгүй, аха дүү гэжэ байхагүй. Ажалынь барагдахагүй, нюдэниинь өөрынгөө баялиг зөөридэ ханахагүй байна. «Хэнэй түлөө хүдэлнэ, һанаа сэдьхэлээ зобооно гээшэбиб?» гэһэн асуудал гарана. Энэнь мүн лэ дэмы хүлгөөн, зоболонтой ашаа болоно.
Гаргаһанайнгаа удаа Би тэдэниие дахин хайрлан, үндэһэн арад бүхэниие өөрынь газарта, өөрынь орон нютагта бусаан абаашахаб.
Харин Минии үгэ дуулаагүй арад түмэниие Би үндэһөөрнь һалгаажа, дууһан усадхахаб. Энэ болбол Би, Эзэн, айладхана мүн!
Алишье сагта Би ямар нэгэ үндэһэтэниие, үгышье һаа, хан түрые үндэһөөрнь татан һалгааха, бута сохихо, усадхаха тухай айладхал буулгажа болохоб.
Үхэһэн зоной хүүрэй ба бог шоройн хаягдаһан хүнды болон Кидрооной хүнды хүрэтэрхи бүхы талмай, зүүн зүг руу Морин Хаалгын булан хүрэтэр Минии нангин арюун газар болохо. Дахин хэзээдэшье энэ хото һандаргагдахагүй, һалахагүй» гэжэ Эзэн тунхаглана.
Харин Би, Эзэн, байгуулһанаа һандаргаахаб, һуурижуулһанаа татан хаяхаб! Бүхы газарта иимээр хандахаб!
Найман зүгһөө Элаам руу һалхи шуурга эльгээжэ, бүхы зонииень бүгэдэ орон нютагаар тараахаб.
Эзэн намда иигэжэ айладхаба: – Хүнэй үри Эзэкээл, дүрбэн талаһаа һалхилжа, эдэ үхэһэн бэенүүд руу ами оруулхыень һалхинда Намайе захирна гээд дуулга. Тиихэдэ тэдэ амидырха.
Даниил иигэжэ хөөрэнэ: – Һүниндөө иимэ үзэгдэл зүүдэн соогоо харааб – тэнгис далай дээрэ дүрбэн зүгһөө һалхи шуурган үлеэн-һүүен байба.
Үшөө нэгэ амитаниие харабаб – тэрэ ирбэстэл адли һэн, нюрган дээрээ дүрбэн далитай, дүрбэн тархитай, засаг зонхилолтотой бэлэй.
Минии хараһаар байтар тэдэ эбэрнүүдэй хажуугаар нэгэ багахан эбэр ургажа, хуушан гурбан эбэр ходоро татагдажа, һуурииень тэрэ шэнэ эбэр эзэлбэ. Тэрэ эбэр хүндэл адли нюдэтэй, дээрэлхүүгээр дуугарагша аматай бэлэй.
Эбэр хухаржа, орондонь дүрбэн эбэр ургаа бэлэй: энэ болбол тус арадһаа дүрбэн хаан түрэ гараха гэһэн удхатай. Гэбэшье тэдэ түрүүшын хаанда орходоо дан тиимэ хүсэтэй байхагүй.
Тэхэ угаа ехэ хүсэ шандааһатай болобо. Тиихэдэнь мантан эбэрынь хухаржа, орондонь дүрбэн зүг руу хараһан дүрбэн эбэр ургаба.
«Һүүе! Һүүе! Хойто зүгэй оронһоо бодон тэрьелэгты! Ушарынь хадаа Би таанарые тэнгэриин дүрбэн һалхин мэтэ сасан тарааһан байгааб» гээ.
– Дүрбэн һалхин гээшэ. Тэдэ хамаг юртэмсын Эзэнэй урда гараад байна.
Тэдэ фарисейнүүдэй һанал бодол мэдэжэ байһан Иисүүс тэдээндэ иигэжэ хэлэбэ: – Хэдэн бүлэг боложо хубааралдаад, хоорондоо хёморолдоһон алишье хаан орон хооһорон, бутаран һалаха. Баһа хоорондоо хубааралдажа хёморолдоһон алишье хото, үгы һаа гэр бүлэ мүн лэ бутаран һалаха.
Харин Бурхан тэрээндэ: «Тэнэг амитан! Энэ һүниндөөл амииешни хороохоёо байна, тиихэдэнь суглуулһан зөөришни хэндэ хүртэхэб?» – гэжэ хэлэбэ.
Тэрэнэй һүүлээр газар дэлхэйн дүрбэн буланда дүрбэн Эльгээмэлнүүдэй зогсожо байхые харабаб. Тэдэ Эльгээмэлнүүд газар дайда руу, уһан далай руу, ой модо руу һалхилхагүйн тула дэлхэйн дүрбэн һалхиие халхалан барижа байгаа.