Biblia Todo Logo
Online Bible

- Advertisements -




فلیپیان 3:19 - کتاب مقدس به زبان بندری

19 آخِر عاکِبت اُشُ هلاکتِن. خداشُ اُشکُمِشُن و به چیزُی ننگشُ افتخار اَکُنِن، و فکرشُ درگیر چیزُی زمینین.

See the chapter Copy

هزارۀ نو

19 عاقبتِ چنین کسان هلاکت است. خدای آنان شکمشان است و به چیزهای ننگ‌آور مباهات می‌کنند، و افکارشان معطوف به امور زمینی است.

See the chapter Copy

Persian Old Version

19 که انجام ایشان هلاکت است وخدای ایشان شکم ایشان و فخر ایشان در ننگ ایشان، و چیزهای دنیوی را اندیشه میکنند.

See the chapter Copy

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

19 این گونه افراد، عاقبتشان هلاکت ابدی است، چون خدای ایشان شکمشان است و به چیزی فخر می‌کنند که باید از آن خجالت بکشند؛ تمام افکارشان متوجهٔ امور دنیای فانی است.

See the chapter Copy

مژده برای عصر جدید

19 آخر و عاقبت آنها هلاكت و خدای ایشان، امیال جسمانی آنهاست و افتخاراتشان در رسوایی و شرمساری است. افكار خود را به چیزهای دنیوی مشغول می‌سازند،

See the chapter Copy

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

19 آخر و عاقبت آن‌ها هلاکت و خدای ایشان، امیال جسمانی آن‌ها است و افتخاراتشان در رسوایی و شرمساری است. آن‌ها افکار خود را به چیزهای دنیوی مشغول می‌سازند،

See the chapter Copy




فلیپیان 3:19
52 Cross References  

ولی عیسی وا طَرَه پطرس برگشت بهش ایگو: «دور بَش اَ مه، ای شِیطُن! تو جلو راه مه ای که نتونم کار خو اَنجُم هادَم، چون فکروی تو فکروی خدا نَن، فکروی انسانِن.»


اُغایه پادشاه به اُشُویی که طَرَه چپِشَن اَگِت: ”ای مَلعونُ، اَ مه دور بُبی و توو آتِش ابدی که بِی ابلیس و فرشته‌ئُوش آماده بودِن، بِکِین.


اُغایه به خوم اَگَم: ای جُنِ مه، تو مال و مِنال زیادی جمع اِتکِردِن که تا سالوی سال بَسِت اَکُنت، آرُم بِگِه و بُخا و بُنوش خاش بَش.“


«یه مرد پولداری هَستَه که جِمۀ گِرونِ ارغوانی و کتون نرم گَرُ خو شَکِه و هر رو خوشگذرونی شَکِه.


قاضی یه مدت بهش توجه ایناکه. ولی بعد اَ یه مدت با خوش ایگو: ”با ایکه اَ خدا ناتِرسُم و بِی مردم هم ارزشی قائِل نَهُم،


چون ایطو آدمویی خداوندمُ مسیحُ خذمت ناکُنِن، بلکه به اُشکُم خوشُ خذمت اَکُنِن و وا جُن گَپ زدن و وا لُوخاشی کِردِن، دلُوی آدموی ساده ئو گول اَزَنِن.


اُ موکَع، اَ اَنجُم اُ کارویی که الان شرمُنده شین، چه ثمری تُبرد؟ به چه که آخِر عاکِبت اُ کارُ مرگن!


چونکه شما هِنو جسمانین. وختی میونتُ دیدن کوری و جر و دعوان، مگه ایی نِشُن نادادِن که شما جسمانین و مثه بکیه آدمُ رفتار اَکُنین؟


و شما افتخارَم اَکِردِین! مگه به جای ایی نبایه ماتَم بگیرین؟ باشتا کسی که ایی کارُ ایکِردِن اَ میونتُ بِرِه


تکبرتُ خُب نَن. مگه نادونی که یه خو خمیر مایه تَمُن خمیرُ وَر اَتارِه؟


مه به اُ کاری که اَنجُم اَدادم ادامه اَدَم تا فرصتُ اَ فرصت طلبُ بِگِرُم، اَ اُ آدمویی که شاوا توو اُ خذمتی که بهش افتخار اَکُنِن به خوشُ با ما یکی بُکنِن.


پَ تعجبی هم اینین که اگه نوکرُش هم به خوشُ نوکروی صالحی جا بِزَنِن. آخِر عاکِبت اُشُ اَ رو اعمالشُن.


به چه که حتی اُشُ که سُنَّت اَبِن، خوشُ شریعتُ اَنجُم نادَن، بلکه شاوات شما سُنَّت بُبین تا به جسمِ شما بنازِن.


به چه که همۀ اُشُ پِی نَعف خوشُئَن، نه نَعف عیسی مسیح.


فکرُتُ بُنوسی رو اُ چیزُیی که بالان، نه اُ چیزُیی که رو زمینِن.


مجازات اُشُ نابودی ابدین، دور اَ محضر خداوند و دور اَ جلالِ کُدرَتی،


تا ایطوکا همۀ اُشُویی که به حکیکت ایمُن شُنَواردِن، بلکه اَ هر چه که نادرستن کیف شُکِردِن، محکوم بَشِن.


اُغایه اُ مَرد بی‌دین نَمایُن اِبو، همو که خداوند عیسی بِی اُ وا نَفس دهن خو اَکُشِه و وا جلال هُندِنِ خو، بِی اُ نابود اَکُنت.


و دایُم باعث دعوا میون آدمویی اِبو که فکرشُ فاسد بودِن و اَ حکیکت دور کَفتَن و گَمون اَکُنِن دینداری وسیله‌ایین بِی منفعت.


خیانتکار، بی ملاحظه و خودگیر اَبِن و عیاشیُ بِشتِه اَ خدا دوست شُهَه


ولی الان شما به تکبر خو اَنازین. هر تکبری که ایطوکا بُبو، بَدِن!


ولی میون کوم یهود، نِبیُنِ دوروغکایی هم هَستَرِن، همطو که میون شما هم معلّمون دوروغکایی اَتان، که زَفتکایی تعلیموی غلطی که هلاک اَکُنت، اَتارِن، و حتی اربابیُ که اُشُ ئو ایخِری حاشا اَکُنِن، و ایطوکا هلاکت سریعی ئو وا سرخو اَتارِن.


و به عوض بدی که شُکِردِن بدی اَگینِن، خاشیشُ عیاشی توو روز روشنِن. اُشُ لکه ئُوی ننگی اَن که وختی وا شما توو مهمونی اَن، اَ حیله ئُوی خوشُ کیف اَکُنِن.


اُشُ اَ رو طمع خو، وا گَپُن گول زنک شمائو چَپو اَکُنِن. محکومیت اُشُ که اَ پِشتِرُن مَعیَن بودِن، بیکار نَنِشتِن و هلاکت اُشُ نخوافتِن!


ولی ایی آدمُ به همۀ اُ چیزُیی که نافهمن توهین اَکُنِن، و همۀ اُ چیزُیی که مثه حیوُنُوی بی‌شعور اَ رو غریزه اَشُ اَفَهمِن، هموشو، نابودشُ اَکُنِن.


ایشُ سُک‌سُکی‌اَن، دُمبال عیب و ایراد گِفتِنَن و پِی خواسته ئُوی پُر اَ گناهِ خوشوئَن؛ اَ لُووِشُ گَپوی پُر تکبر اَریزِه و وا خاطر نَعف خوشُ اَ بعضیُ طرفداری اَکُنِن.


به چه که یه عده آدم که اَ خیلی وخت پیش بِی ایی محکومیت تعیین بودَرِن، زَفتکایی و وا حیله میونتُ راه پیدا شُکِردِن، ایشُ آدموی بی‌دینی اَن که فیض خدامُ به هوس بازی بر اَگَردُنِن و سرور یکتامُ و خداوندمُ عیسی مسیحُ حاشا اَکُنِن.


کَدی که بِی خوش جلال ایدا و توو تجمل زندگی ایکه همو کَد عذاب و شیونِش هادِین. به چه که توو دل خو اَگِت: ”مِه مثه یه ملکه اَنینگُم، مِه بیوه نَهُم و هیچِوَه زاری ناکنُم.“


اُ جناور وحشی گرفتار بو، و واکِلی اُ نبی دوروغکایی که رو وا رویِ اُ، نِشُنه و معجزه ئُویی اَنجُم شَدا و با نِشُنه و معجزه ئُوش به کسونی گول ایزَدَه که نِشُنه اُ جناور وحشیُ کِبول شُکردَه و بُتِ اُ رو پرستش شاکِه. اُشُ هر دوتاشُ زنده توو دریاچه آتِشی که وا گوگرد اِسوزه کَردوندَه بودَن.


ولی آدموی تِرسکو، آدموی بی ایمُن و آدموی منفور، کاتلُ و بی عفتُن، جادوگرُ و بُت‌پرستُ و همۀ دورومُشُ سهمِشُ دریاچه ای گُر گِفتَه اَ آتِش و گوگرد اِبوت. ایی مرگ دُومِن.»


سَغُ و جادوگرُ و بی‌عفتُ و کاتلُ و بُت‌پرستُ و همۀ کسونی که دروغ دوست شُهَه و دروغ به اَنجُم اَرِسونِن، صَرا اَمونِن.


Follow us:

Advertisements


Advertisements