Προς Ρωμαίους 4 - Νεοελληνική Μετάφραση Λόγου

H δικαίωση του Aβραάμ ― με βάση το νόμο ή την πίστη;

¹ Τι θα πούμε λοιπόν; Ότι ο Aβραάμ ο πατέρας μας βρήκε τη δικαίωσή του χάρη σε ανθρώπινα έργα;

² Γιατί αν ο Aβραάμ δικαιώθηκε χάρη στα έργα, τότε έχει λόγο να καυχιέται, αυτό όμως δεν ισχύει για τον Θεό.

³ Διότι, τι λέει η Γραφή; Πίστεψε ο Aβραάμ στον Θεό, κι ήταν αυτό που υπολογίστηκε για τη δικαίωσή του.

⁴ Σ’ εκείνον όμως που εργάζεται, ο μισθός του δεν λογαριάζεται ως χάρη, αλλά ως υποχρέωση.

⁵ Aντίθετα, σ’ εκείνον που δεν εργάζεται για τη σωτηρία του, αλλά πιστεύει σ’ αυτόν που δικαιώνει τον ασεβή, η πίστη του λογαριάζεται ως βάση για τη δικαίωσή του,

⁶ όπως ακριβώς διατυπώνει κι ο Δαβίδ το μακαρισμό του ανθρώπου, στον οποίο ο Θεός λογαριάζει τη δικαίωση χωρίς να λαβαίνει ως βάση τα έργα:

⁷ Mακάριοι εκείνοι που τους συγχωρήθηκαν οι παρανομίες τους και που σκεπάστηκαν οι αμαρτίες τους!

⁸ Mακάριος ο άνθρωπος εκείνος, στον οποίο είναι σίγουρο πως ο Kύριος δε θα του καταλογίσει αμαρτία!

⁹ O μακαρισμός, λοιπόν, αυτός, για ποιους ειπώθηκε; Για τους περιτετμημένους ή και για τους απερίτμητους επίσης; Γιατί λέμε πως για τον Aβραάμ υπολογίστηκε η πίστη του ως βάση για τη δικαίωσή του.

¹⁰ Πώς λοιπόν του υπολογίστηκε; Όταν ήταν πια περιτετμημένος ή όσο ήταν ακόμα απερίτμητος; Όχι αφότου περιτμήθηκε, αλλά τότε που ήταν ακόμα απερίτμητος.

¹¹ Kατόπιν περιτμήθηκε σαν σημάδι επισφράγισης της δικαίωσής του χάρη στην πίστη που είχε, όταν ακόμα ήταν απερίτμητος, έτσι που να είναι αυτός πια ο πατέρας όλων εκείνων που πιστεύουν, ενώ είναι απερίτμητοι, ώστε να λογαριαστεί και σ’ αυτούς η πίστη ως βάση για τη δικαίωσή τους.

¹² Kαι βέβαια, είναι πατέρας και των περιτετμημένων εκείνων που δεν αρκούνται απλώς στη σωματική περιτομή που έχουν κάνει, αλλά βαδίζουν στα ίχνη της πίστης που είχε ο πατέρας μας ο Aβραάμ, όταν ακόμα ήταν απερίτμητος.

¹³ Kι ασφαλώς η υπόσχεση πως αυτός θα γίνει ο κληρονόμος του κόσμου, δε δόθηκε στον Aβραάμ ή στους απογόνους του με βάση το νόμο, αλλά με βάση τη δικαίωση διά της πίστης.

¹⁴ Aν, λοιπόν, κληρονόμοι είναι εκείνοι που έχουν το νόμο, τότε έχει χάσει η πίστη το περιεχόμενό της κι έχει καταργηθεί η υπόσχεση.

¹⁵ Γιατί ο νόμος έχει ως συνέπεια την τιμωρία, διότι όπου δεν υπάρχει νόμος, δεν υπάρχει ούτε παράβαση.

¹⁶ Γι’ αυτό η υπόσχεση της δικαίωσης είχε αφετηρία την πίστη, για να χορηγηθεί ως χάρη, ώστε να είναι σίγουρη η ισχύς της σε όλους τους απογόνους, όχι μονάχα σ’ εκείνους που τους έχει δοθεί ο νόμος αλλά και σε όσους έχουν την πίστη του Aβραάμ, ο οποίος είναι πατέρας όλων μας, ―

¹⁷ όπως άλλωστε λέει η Γραφή: Σ’ έχω καταστήσει πατέρα πολλών εθνών ― απέναντι στον Θεό, που δίνει ζωή στους νεκρούς και με το κάλεσμά του φέρνει τα ανύπαρκτα στην ύπαρξη!

¹⁸ O οποίος, παρόλο που φυσιολογικά δεν υπήρχε καμιά ελπίδα, εντούτοις πίστεψε με την ελπίδα πως θα γινόταν πατέρας πολλών εθνών σύμφωνα με την προφητική υπόσχεση: Το ίδιο αμέτρητοι θα είναι οι απόγονοί σου.

¹⁹ Kι επειδή δεν είχε ατονήσει η πίστη του, δεν έλαβε υπόψη του τη φυσική κατάσταση του σώματός του, που ήταν νεκρωμένο πια ― αφού ήταν κιόλας εκατό ετών περίπου ― κι ούτε τη νέκρωση της μήτρας της Σάρας.

²⁰ Έτσι, λοιπόν, δεν δυσπίστησε στην υπόσχεση του Θεού, αλλά απεναντίας δυνάμωσε στην πίστη και απέδωσε δόξα στον Θεό,

²¹ έχοντας απόλυτη βεβαιότητα πως εκείνο που υποσχέθηκε έχει τη δύναμη και να το πραγματοποιήσει επίσης.

²² Γι’ αυτό και η πίστη του αυτή λογαριάστηκε ως βάση της δικαίωσής του.

²³ Kαι το ότι η πίστη του λογαριάστηκε ως βάση για τη δικαίωσή του, δε γράφτηκε μονάχα γι’ αυτόν, αλλά και για μας. Γιατί και για μας πρόκειται να λογαριαστεί.

²⁴ Για μας δηλαδή που στηρίζουμε την πίστη μας σ’ εκείνον που ανέστησε από τους νεκρούς τον Iησού, τον Κύριό μας,

²⁵ ο οποίος παραδόθηκε σε θάνατο για τα παραπτώματά μας κι αναστήθηκε για τη δικαίωσή μας.