Προς Εβραίους 9 - Νεοελληνική Μετάφραση Λόγου

H σύναψη Νέας Διαθήκης κυρωμένης με το αίμα του Χριστού

¹ Είχε, βέβαια, και η πρώτη σκηνή διατάξεις σχετικές με τη λατρεία και με το γήινο θυσιαστήριό της.

² Κατασκευάστηκε, δηλαδή, το πρώτο μέρος της σκηνής, που ονομάζεται «Άγια» και στο οποίο υπήρχε η λυχνία, η τράπεζα και οι άρτοι της προθέσεως.

³ Κατόπιν, μετά από το δεύτερο καταπέτασμα, κατασκευάστηκε το μέρος της σκηνής που λέγεται «Άγια των Αγίων».

⁴ Εκεί υπήρχε ένα χρυσό θυμιατήρι και η κιβωτός της διαθήκης, που απ’ όλες τις πλευρές της ήταν καλυμμένη με χρυσάφι. Μέσα σ’ αυτήν υπήρχε μια χρυσή στάμνα που περιείχε το μάννα, όπως επίσης το ραβδί του Aαρών που είχε βλαστήσει, και οι πλάκες της διαθήκης.

⁵ Πάνω από την κιβωτό υπήρχαν αστραφτερά χερουβείμ, που η σκιά τους κάλυπτε ολόκληρο το ιλαστήριο. Γι’ αυτά δεν χρειάζεται να μιλήσουμε τώρα λεπτομερώς.

⁶ Kαι ήταν με τέτοια διάταξη κατασκευασμένα τα δυο αυτά μέρη της σκηνής, που στο πρώτο μέρος να μπαίνουν πάντοτε οι ιερείς για να επιτελούν τις λατρευτικές τελετές,

⁷ ενώ στο δεύτερο μέρος της να μπαίνει μια φορά το χρόνο μόνο ο αρχιερέας, μα κι αυτός όχι χωρίς να φέρει μαζί του αίμα, για να το προσφέρει για τον εαυτό του και για τις αμαρτίες του λαού του, που διαπράττονταν από άγνοια.

⁸ Tο Άγιο Πνεύμα έδειχνε μ’ αυτό ότι δεν είχε φανερωθεί ακόμα ο δρόμος προς τα Άγια των Αγίων, όσο συνέχιζε να υπάρχει το πρώτο μέρος της σκηνής.

⁹ O συμβολισμός αυτός αναφέρεται στη σημερινή εποχή, όπου προσφέρονται δώρα και θυσίες, που δεν μπορούν να τελειοποιήσουν τον λατρευτή,

¹⁰ αφού έχουν να κάνουν με φαγητά και ποτά και καθαρισμούς και με άλλες διατάξεις σχετικές με το σώμα, που έχουν δοθεί για να ισχύουν μέχρι που να έρθει ο καιρός της επανόρθωσης.

¹¹ Όταν όμως ήρθε ο Χριστός, ο αρχιερέας των μελλοντικών αγαθών, τα οποία εξασφαλίζονται μέσω της υπέρτερης και τελειότερης σκηνής, η οποία φτιάχτηκε όχι από ανθρώπινα χέρια, δηλαδή μιας σκηνής που δεν ανήκει σ’ αυτόν τον κόσμο,

¹² μπήκε μια για πάντα στα Άγια των Αγίων, όχι στηριζόμενος σε αίμα τράγων και μοσχαριών, αλλά μέσω του δικού του αίματος, και εξασφάλισε αιώνια λύτρωση.

¹³ Γιατί, αν το αίμα των ταύρων και των τράγων και το ράντισμα με στάχτη δαμαλιού αγιάζει τους μολυσμένους όσον αφορά τη σωματική τους καθαρότητα,

¹⁴ πόσο μάλλον το αίμα του Χριστού, ο οποίος με την ενέργεια του αιωνίου Πνεύματος πρόσφερε χωρίς ψεγάδι τον εαυτό του στον Θεό, θα καθαρίσει τη συνείδησή μας από νεκρά έργα, έτσι ώστε να λατρεύουμε τον Ζωντανό Θεό.

¹⁵ Γι’ αυτό άλλωστε είναι και μεσίτης μιας καινούριας διαθήκης, ώστε με το θάνατό του, που έγινε για την απολύτρωση του ανθρώπου από τις παραβάσεις του στην περίοδο της πρώτης διαθήκης, να λάβουν οι καλεσμένοι την αιώνια κληρονομιά που τους έχει υποσχεθεί.

¹⁶ Καθόσον όπου υπάρχει διαθήκη, προϋποθέτει απαραίτητα το θάνατο του διαθέτη.

¹⁷ Γιατί μια διαθήκη ισχύει μόνο μετά το θάνατο, αφού δεν εκτελείται ποτέ όσο ζει ο διαθέτης.

¹⁸ Γι’ αυτό, δεν έχει εγκαινιαστεί χωρίς αίμα ούτε και η πρώτη διαθήκη.

¹⁹ Kαι πράγματι, αφού ανάγγειλε ο Μωυσής σε όλο το λαό όλες τις εντολές, όπως αυτές περιέχονται στο νόμο, πήρε το αίμα των μοσχαριών και των τράγων μαζί με νερό, και με κόκκινο μαλλί και ύσσωπο ράντισε τόσο αυτό το ίδιο το βιβλίο του νόμου, όσο και όλο το λαό,

²⁰ λέγοντας: Αυτό είναι το αίμα της διαθήκης την οποία όρισε ο Θεός για σας.

²¹ Αλλά και τη σκηνή επίσης, καθώς και όλα τα τελετουργικά σκεύη, με το αίμα τα ράντισε.

²² Kαι σχεδόν όλα με αίμα καθαρίζονται σύμφωνα με το νόμο, και χωρίς να χυθεί αίμα δεν γίνεται συγχώρηση αμαρτιών.

H μοναδικότητα και ανωτερότητα της θυσίας του Χριστού

²³ Ήταν λοιπόν ανάγκη αυτά που συμβολίζουν τα ουράνια πράγματα να καθαρίζονται με τέτοιους τρόπους, αλλά τα ίδια τα επουράνια απαιτούν υπέρτερες θυσίες απ’ αυτές.

²⁴ Καθότι ο Χριστός δεν μπήκε στα Άγια των Αγίων μιας σκηνής που κατασκευάστηκε από ανθρώπινα χέρια και που αποτελούν σύμβολα απλώς των αληθινών, αλλά σ’ αυτό τον ίδιο τον ουρανό, για να εμφανιστεί τώρα μπροστά στον Θεό για μας.

²⁵ Kι ούτε μπήκε για να προσφέρει τον εαυτό του θυσία πολλές φορές, έτσι όπως μπαίνει ο αρχιερέας στα Άγια των Αγίων κάθε χρόνο προσφέροντας ξένο αίμα.

²⁶ Διαφορετικά, θα έπρεπε να είχε πεθάνει πολλές φορές από τότε που δημιουργήθηκε ο κόσμος. Tώρα όμως, στο τέλος των αιώνων φανερώθηκε για μοναδική φορά για να καταργήσει με τη θυσία του την αμαρτία.

²⁷ Kι όπως είναι καθορισμένο για τους ανθρώπους μια φορά να πεθάνουν και μετά να κριθούν,

²⁸ έτσι κι ο Χριστός, αφού θυσιάστηκε μια φορά με σκοπό να αναλάβει ο ίδιος τις αμαρτίες των πολλών, θα εμφανιστεί για δεύτερη φορά ― χωρίς πια να ασχοληθεί με αμαρτίες ― σ’ εκείνους που με πόθο τον προσμένουν για τη σωτηρία τους.