Προς Εβραίους 10 - Νεοελληνική Μετάφραση Λόγου

με τη θυσία του Χριστού

¹ Επειδή, λοιπόν, ο νόμος αποτελεί σκιά των μελλοντικών αγαθών κι όχι αυτή την ίδια την εικόνα της πραγματικότητας, δεν μπορεί ποτέ να κάνει τέλειους αυτούς που προσέρχονται κάθε χρόνο προσφέροντας διαρκώς τις ίδιες θυσίες.

² Aν δεν ήταν έτσι, δε θα σταματούσε τώρα η προσφορά τους, γιατί οι λατρευτές, εφόσον θα είχαν καθαριστεί μια φορά, δε θα είχαν πια καμιά συναίσθηση αμαρτιών.

³ M’ αυτές τις θυσίες, όμως, γίνεται υπενθύμιση των αμαρτιών κάθε χρόνο,

⁴ γιατί βέβαια, είναι αδύνατο των ταύρων και των τράγων το αίμα να αφαιρεί αμαρτίες.

⁵ Γι’ αυτό και λέει ο Χριστός καθώς μπαίνει στον κόσμο: Θυσία και προσφορά δε θέλησες, αλλά μου ετοίμασες σώμα ανθρώπινο.

⁶ Mε ολοκαυτώματα και προσφορές για αμαρτία δεν ευχαριστήθηκες.

⁷ Tότε είπα: Nα ’μαι! Έχω έρθει, Θεέ, όπως αναφέρεται για μένα στο βιβλίο, για να κάνω το θέλημά σου.

⁸ Λέγοντας πιο πάνω: «Θυσία και προσφορά και ολοκαυτώματα καθώς και προσφορές για αμαρτία δε θέλησες ούτε σ’ ευχαρίστησαν», ― που προσφέρονται σύμφωνα με το νόμο ―

⁹ και προσθέτοντας κατόπιν: «Nα ’μαι! Έχω έρθει για να κάνω, Θεέ, το θέλημά σου», καταργεί το πρώτο καθεστώς, που αποτελούσε τη σκιά, για να εγκαταστήσει το δεύτερο, που αποτελεί την πραγματικότητα.

¹⁰ Mε βάση αυτό το γεγονός του θείου θελήματος είμαστε τώρα αγιασμένοι χάρη στην προσφορά του σώματος του Χριστού, που έγινε μια για πάντα.

¹¹ Kι ενώ κάθε ιερέας λειτουργεί κάθε μέρα και προσφέρει ξανά και ξανά τις ίδιες θυσίες, που δεν μπορούν ποτέ να εξαλείψουν αμαρτίες,

¹² αυτός, απεναντίας, αφού πρόσφερε για πάντα μια και μοναδική θυσία για τις αμαρτίες, κάθισε στα δεξιά του Θεού,

¹³ περιμένοντας τώρα πια ωσότου τεθούν οι εχθροί του κάτω από τα πόδια του.

¹⁴ Γιατί με μια μοναδική προσφορά έχει κάνει για πάντα τέλειους εκείνους που αγιάζονται.

¹⁵ Άλλωστε, μας το μαρτυρεί αυτό και το Πνεύμα το Άγιο με τα λόγια που και προηγουμένως έχουν ειπωθεί:

¹⁶ H διαθήκη που θα συνάψω μ’ αυτούς ύστερα από τις μέρες εκείνες είναι τούτη, λέει ο Κύριος: Θα τοποθετήσω τους νόμους μου στις καρδιές τους, και μέσα στις διάνοιές τους θα τους εγχαράξω.

¹⁷ Kαι τις αμαρτίες τους καθώς και τις παρανομίες τους ούτε καν θα τις θυμηθώ πια.

¹⁸ Kαι βέβαια, όπου υπάρχει συγχώρηση, δε γίνεται πια προσφορά για αμαρτία.

Ενθάρρυνση, προτροπές και προειδοποιήσεις

¹⁹ Έχοντας λοιπόν, αδελφοί, χάρη στο αίμα του Ιησού Χριστού το προνόμιο της ελεύθερης εισόδου στα Άγια των Αγίων,

²⁰ προς την οποία εγκαινίασε για μας έναν νεοχάρακτο και ζωντανό δρόμο μέσω του καταπετάσματος, δηλαδή του σώματός του,

²¹ κι έχοντας επίσης έναν μεγάλο ιερέα που είναι επικεφαλής του οίκου του Θεού,

²² ας προσερχόμαστε με ειλικρινή καρδιά και με τη βεβαιότητα που δίνει η πίστη, με τις καρδιές μας καθαρισμένες από πονηρή συνείδηση και με το σώμα μας λουσμένο με καθαρό νερό.

²³ Aς διατηρούμε ακλόνητη την ομολογία της ελπίδας μας, γιατί κρατάει το λόγο του εκείνος που έδωσε τις υποσχέσεις.

²⁴ Επίσης ας μαθαίνουμε, παρατηρώντας ο ένας τον άλλο, να διεγειρόμαστε στον υπέρτατο βαθμό σε εκδηλώσεις αγάπης και καλών έργων,

²⁵ φροντίζοντας να μην παραμελούμε τις συνάξεις μας, όπως το έχουν κάνει συνήθεια μερικοί, αλλά να ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλο, και μάλιστα τόσο περισσότερο, όσο βλέπετε να πλησιάζει η Hμέρα του Κυρίου.

²⁶ Γιατί βέβαια, αν συνεχίζουμε να αμαρτάνουμε θεληματικά, αφού γνωρίσαμε τόσο καλά την αλήθεια, τότε δεν απομένει πια καμία θυσία για αμαρτίες.

²⁷ Απεναντίας, εκείνο που μας περιμένει είναι μια φοβερή κρίση και δυνατή φωτιά, που πρόκειται να καταφάει αυτούς που εναντιώνονται.

²⁸ Όταν παραβεί κανείς τον Μωσαϊκό νόμο, θανατώνεται χωρίς έλεος με βάση τη μαρτυρία δύο ή τριών μαρτύρων.

²⁹ Φαντάζεστε πόσο χειρότερη θα είναι η τιμωρία την οποία άξια θα υποστεί εκείνος που περιφρόνησε τον Γιο του Θεού και θεώρησε όμοιο με το αίμα των άλλων ανθρώπων το αίμα της διαθήκης με το οποίο αγιάστηκε, και φέρθηκε έτσι προσβλητικά στο Πνεύμα της χάρης;

³⁰ Kαι ξέρουμε, βέβαια, εκείνον που είπε: Σ’ εμένα ανήκει η εκδίκηση, εγώ θα κάνω την ανταπόδοση, λέει ο Κύριος, και επίσης: O Κύριος θα κρίνει το λαό του.

³¹ Είναι τρομερό να πέσει κανείς στα χέρια του Ζωντανού Θεού!

³² Nα ξαναφέρνετε λοιπόν στο νου σας τις πρώτες μέρες, εκείνες κατά τις οποίες φωτιστήκατε και με πολλή υπομονή γυμναστήκατε μέσω των παθημάτων,

³³ καθώς από τη μια διαπομπευόσασταν με ονειδισμούς και με διωγμούς, κι από την άλλη συμπαραστεκόσασταν σ’ εκείνους που γίνονταν αντικείμενα μιας τέτοιας μεταχείρισης.

³⁴ Πράγματι, και φυλακισμένος όταν ήμουν εκδηλώσατε τη συμπάθειά σας, μα και τη διαρπαγή των υπαρχόντων σας την αποδεχτήκατε με χαρά, γιατί ξέρατε ότι έχετε για τους εαυτούς σας μια ουράνια περιουσία υπέρτερη και μόνιμη.

³⁵ Mη χάσετε, λοιπόν, το θάρρος σας, που το περιμένει ανταμοιβή μεγάλη.

³⁶ Άλλωστε, έχετε ανάγκη από υπομονή, ώστε, αφού εκτελέσετε το θέλημα του Θεού, να απολαύσετε την εκπλήρωση της υπόσχεσης.

³⁷ Γιατί: Λίγος καιρός απομένει ακόμα, πολύ λίγος, κι αυτός που πρόκειται να έρθει θα καταφτάσει και δε θα χρονοτριβήσει.

³⁸ Kι όποιος έχει δικαιωθεί χάρη στην πίστη του, θα ζήσει. Aν όμως οπισθοχωρήσει, τότε δεν ευχαριστεί την ψυχή μου.

³⁹ Οπωσδήποτε όμως, εμείς δεν είμαστε απ’ αυτούς που οπισθοχωρούν, ώστε να χαθούμε, αλλά είμαστε απ’ αυτούς που ζουν με πίστη για τη διαφύλαξη της ψυχής μας.