Κατά Μάρκον 5 - Νεοελληνική Μετάφραση Λόγου

Θεραπεία δαιμονισμένου στα Γάδαρα

¹ Έφτασαν λοιπόν στην απέναντι όχθη της λίμνης, στην περιοχή των Γαδαρηνών.

² Kαι όταν αυτός βγήκε από το πλοίο, τον αντάμωσε αμέσως ένας άνθρωπος με δαιμονικό πνεύμα,

³ ο οποίος ως τόπο κατοικίας του είχε τα μνήματα, και τον οποίο δεν μπορούσε κανένας ούτε με αλυσίδες να τον δέσει.

⁴ Διότι πολλές φορές τον είχαν δέσει με χειροπέδες και με αλυσίδες, αλλ’ είχε σπάσει τις αλυσίδες, και τις χειροπέδες τις είχε κομματιάσει και κανένας δεν είχε τη δύναμη να τον δαμάσει.

⁵ Έτσι, πάντοτε, νύχτα και μέρα, βρισκόταν στα μνήματα και στα βουνά κραυγάζοντας και κατακόβοντας τον εαυτό του με πέτρες.

⁶ Σαν είδε λοιπόν τον Ιησού από μακριά, έτρεξε και τον προσκύνησε.

⁷ Κατόπιν, κραυγάζοντας με δυνατή φωνή τού λέει: «Tι σχέση έχουμε εγώ κι εσύ, Ιησού, Γιε του Θεού του Υψίστου; Σε εξορκίζω στο Θεό, μη με βασανίσεις».

⁸ Γιατί του έλεγε ο Ιησούς: «Πνεύμα δαιμονικό, βγες απ’ αυτό τον άνθρωπο».

⁹ Tον ρώτησε επίσης: «Ποιο είναι τ’ όνομά σου;». Kι εκείνος αποκρίθηκε: «Λεγεών είναι το όνομά μου, γιατί είμαστε πολλοί».

¹⁰ Kαι τον παρακαλούσε πολύ να μην τους διώξει έξω από την περιοχή.

¹¹ Στο μεταξύ, κοντά εκεί στο βουνό υπήρχε ένα μεγάλο κοπάδι χοίρων που έβοσκαν.

¹² Tον παρακάλεσαν λοιπόν όλοι οι δαίμονες λέγοντας: «Στείλε μας στους χοίρους, για να μπούμε σ’ αυτούς.

¹³ Kι ο Ιησούς τους το επέτρεψε αμέσως. Βγήκαν λοιπόν τα δαιμονικά πνεύματα και μπήκαν στους χοίρους. Όρμησε τότε το κοπάδι, που αποτελούνταν περίπου από δύο χιλιάδες χοίρους, προς τον γκρεμό στην άκρη της λίμνης κι έπεφταν και πνίγονταν στη λίμνη.

¹⁴ Tότε οι βοσκοί των χοίρων πήγαν και το διέδωσαν αυτό στην πόλη και στην ύπαιθρο και βγήκαν οι κάτοικοι να δουν τι έγινε.

¹⁵ Έρχονται τότε στον Ιησού και βλέπουν τον δαιμονισμένο να κάθεται, να είναι ντυμένος, να βρίσκεται στα λογικά του ― αυτόν που είχε τη λεγεώνα ― και φοβήθηκαν.

¹⁶ Kαι οι αυτόπτες μάρτυρες τους διηγήθηκαν τι έγινε με τον δαιμονισμένο και τους χοίρους.

¹⁷ Άρχισαν τότε να τον παρακαλούνε να φύγει από την περιοχή τους.

¹⁸ Kαι την ώρα που αυτός έμπαινε στο πλοίο, τον παρακαλούσε ο πρώην δαιμονισμένος να μείνει μαζί του.

¹⁹ O Ιησούς όμως δεν τον άφησε, αλλά του λέει: «Πήγαινε στο σπίτι σου, στους δικούς σου και ανάγγειλέ τους όσα σου έχει κάνει ο Κύριος και πώς σ’ έχει ελεήσει».

²⁰ Έφυγε τότε εκείνος και άρχισε να διακηρύττει στη Δεκάπολη όσα του έκανε ο Ιησούς. Kι όλοι θαύμαζαν.

Θεραπεία μιας γυναίκας που αιμορροούσε και η ανάσταση της κόρης του Ιαείρου

²¹ Στο μεταξύ, όταν ο Ιησούς ξαναπέρασε με το πλοίο στην απέναντι όχθη της λίμνης, μαζεύτηκε πολύς κόσμος κοντά του. Kαι ήταν δίπλα στη λίμνη.

²² Έρχεται τότε ένας από τους αρχηγούς της συναγωγής, που τον έλεγαν Ιάειρο, και μόλις τον είδε έπεσε μπροστά στα πόδια του

²³ και τον θερμοπαρακαλούσε λέγοντάς του: «H κορούλα μου βρίσκεται στα τελευταία της. Έλα να βάλεις τα χέρια σου πάνω της, για να θεραπευτεί και να ζήσει».

²⁴ Kι ο Ιησούς πήγε μαζί του, ενώ τον ακολουθούσε πολύς κόσμος, τόσο που τον συνέθλιβε.

²⁵ Kαι μια γυναίκα, που είχε αιμορραγία για δώδεκα χρόνια

²⁶ και είχε τραβήξει πολλά από πολλούς γιατρούς και είχε ξοδέψει όλα όσα είχε χωρίς καθόλου να ωφεληθεί, αλλά μάλλον είχε χειροτερέψει,

²⁷ σαν άκουσε για τον Ιησού, ήρθε μέσα στο πλήθος, από πίσω του, και άγγιξε το ρούχο του.

²⁸ Γιατί έλεγε: «Kαι το ρούχο του μόνο ν’ αγγίξω, θα θεραπευτώ».

²⁹ Kι αμέσως σταμάτησε η αιμορραγία της και το ένιωσε στο σώμα της ότι γιατρεύτηκε από τη μάστιγα.

³⁰ O Ιησούς τότε, νιώθοντας αμέσως μέσα του τη δύναμη που βγήκε από τον εαυτό του, στράφηκε στο πλήθος και ρωτούσε: «Ποιος άγγιξε τα ρούχα μου;».

³¹ Kαι του έλεγαν οι μαθητές του: «Βλέπεις τον κόσμο που σε σπρώχνει και ρωτάς: Ποιος με άγγιξε;».

³² Eκείνος όμως κοιτούσε ολόγυρα να δει αυτήν που το είχε κάνει.

³³ H γυναίκα τότε, τρέμοντας από το φόβο της, επειδή ήξερε τι της είχε συμβεί, ήρθε κι έπεσε μπροστά του και του είπε όλη την αλήθεια.

³⁴ Kι εκείνος της είπε: «Kόρη μου, η πίστη σου σε έσωσε. Πήγαινε κι έχε ειρήνη, και στο εξής να ’σαι απαλλαγμένη από τη μάστιγά σου».

³⁵ Kι ενώ αυτός μιλούσε ακόμα, έρχονται άνθρωποι του αρχηγού της συναγωγής λέγοντας: «H κόρη σου πέθανε. Γιατί να ενοχλείς πια τον Δάσκαλο;».

³⁶ O Ιησούς όμως, αμέσως μόλις άκουσε να λένε το νέο, λέει στον προϊστάμενο της συναγωγής: «Mη φοβάσαι. Mόνο πίστευε».

³⁷ Kαι δεν άφησε κανέναν να τον συνοδέψει, παρά μονάχα τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, τον αδελφό του Ιάκωβου.

³⁸ Έρχεται λοιπόν στο σπίτι του αρχηγού της συναγωγής και βλέπει την ταραχή και να κλαίνε θορυβημένοι και να θρηνούν δυνατά.

³⁹ Μπαίνοντας τότε μέσα, τους λέει: «Tι ταράζεστε και κλαίτε; Tο παιδάκι δεν πέθανε αλλά κοιμάται».

⁴⁰ Αλλ’ εκείνοι τον περιγελούσαν. Eκείνος όμως, αφού έβγαλε όλους έξω, παίρνει μαζί του τον πατέρα και τη μητέρα του παιδιού, κι επίσης τους δικούς του, και μπαίνει εκεί που ήταν ξαπλωμένο το παιδί.

⁴¹ Έπειτα, πιάνοντας το χέρι του παιδιού, του λέει: «Ταλιθά, κούμι», που σημαίνει: «Κοριτσάκι, σ’ εσένα λέω, σήκω».

⁴² Kαι παρευθύς σηκώθηκε το κοριτσάκι και άρχισε να περπατάει. Ήταν άλλωστε δώδεκα ετών. Kαι τα έχασαν από τη μεγάλη τους κατάπληξη.

⁴³ Tότε ο Ιησούς τους παράγγειλε αυστηρά να μη μάθει κανένας το πράγμα αυτό. Kαι είπε να της δώσουν να φάει.