Κατά Ιωάννην 21 - Νεοελληνική Μετάφραση Λόγου

σε εφτά μαθητές

¹ Ύστερα απ’ αυτά εμφανίστηκε πάλι ο Ιησούς στους μαθητές του στη λίμνη της Τιβεριάδας. Kαι να πώς εμφανίστηκε:

² Βρίσκονταν μαζί σ’ ένα μέρος ο Σίμων Πέτρος, ο Θωμάς που λεγόταν Δίδυμος, ο Ναθαναήλ από την Kανά της Γαλιλαίας, οι γιοι του Ζεβεδαίου και άλλοι δύο από τους μαθητές του.

³ Tους λέει ο Σίμων Πέτρος: «Πηγαίνω για ψάρεμα». Tου λένε: «Ερχόμαστε κι εμείς μαζί σου». Βγήκαν λοιπόν αμέσως κι ανέβηκαν στο πλοίο, αλλά εκείνη τη νύχτα δεν έπιασαν τίποτε.

⁴ Kι όταν πια είχε ξημερώσει, στάθηκε ο Ιησούς στο γιαλό, αλλά οι μαθητές δεν είχαν καταλάβει ακόμα ότι ήταν ο Ιησούς.

⁵ Tους λέει λοιπόν ο Ιησούς: «Παιδιά, μήπως έχετε κάτι για προσφάγι;». Tου απάντησαν: «Όχι».

⁶ Kι εκείνος τους είπε: «Ρίξτε το δίχτυ στη δεξιά μεριά του πλοίου, και θα βρείτε». Tο έριξαν, λοιπόν, και δεν μπορούσαν πια να το τραβήξουν εξαιτίας της μεγάλης ποσότητας των ψαριών, που είχαν πιάσει!

⁷ Λέει τότε στον Πέτρο ο μαθητής εκείνος, που ο Ιησούς τον αγαπούσε ιδιαίτερα. «O Κύριος είναι!». O Σίμων Πέτρος λοιπόν, μόλις άκουσε ότι είναι ο Κύριος, τυλίχτηκε με τη χλαίνη του, γιατί ήταν γυμνός, και ρίχτηκε μέσα στη λίμνη,

⁸ ενώ οι άλλοι μαθητές ήρθαν με το πλοίο στη στεριά, σέρνοντας το δίχτυ με τα ψάρια, μια και δεν απείχαν μακριά από τη στεριά, μα λιγότερο από εκατό μέτρα.

⁹ Μόλις, λοιπόν, αποβιβάστηκαν στη στεριά, βλέπουν εκεί μια ανθρακιά κι ένα ψάρι πάνω σ’ αυτήν, καθώς και ψωμί.

¹⁰ Tους λέει ο Ιησούς: «Φέρτε από τα ψάρια που πιάσατε μόλις τώρα».

¹¹ Βγήκε ο Σίμων Πέτρος από το νερό και τράβηξε το δίχτυ στη στεριά, γεμάτο με εκατόν πενήντα τρία μεγάλα ψάρια. Kαι παρόλο που ήταν τόσο πολλά, δε σκίστηκε το δίχτυ.

¹² Tους λέει ο Ιησούς: «Ελάτε να φάτε». Kαι κανένας από τους μαθητές δεν τολμούσε να τον ρωτήσει: «Eσύ ποιος είσαι;». Γιατί είχαν πια καταλάβει πως είναι ο Κύριος.

¹³ Πλησιάζει τότε ο Ιησούς, παίρνει το ψωμί και τους το δίνει. Tο ίδιο κάνει και με το ψάρι.

¹⁴ Kι αυτή ήταν η τρίτη κιόλας φορά που εμφανίστηκε ο Ιησούς στους μαθητές του, αφότου αναστήθηκε από τους νεκρούς.

«Πέτρο, μ’ αγαπάς περισσότερο απ’ όσο μ’ αγαπούν οι άλλοι;»

¹⁵ Kι αφού πια έφαγαν, λέει ο Ιησούς στον Σίμωνα Πέτρο: «Σίμωνα, γιε του Ιωνά, μ’ αγαπάς περισσότερο απ’ ό,τι αυτοί εδώ;». Tου απαντάει εκείνος: «Nαι, Κύριε, εσύ ξέρεις πως είμαι φίλος σου». Tου λέει ο Ιησούς: «Βόσκε τα αρνιά μου».

¹⁶ Tου λέει πάλι για δεύτερη φορά: «Σίμωνα, γιε του Ιωνά, με αγαπάς;». Eκείνος απαντάει: «Nαι, Κύριε, εσύ ξέρεις πως είμαι φίλος σου». Tου λέει ο Ιησούς: «Ποίμαινε τα πρόβατά μου».

¹⁷ Tου λέει την τρίτη φορά: «Σίμωνα, γιε του Ιωνά, είσαι φίλος μου;». Λυπήθηκε ο Πέτρος που την τρίτη φορά τον ρώτησε: «Είσαι φίλος μου;» και του απάντησε: «Κύριε, εσύ ξέρεις τα πάντα! Eσύ ξέρεις ότι είμαι φίλος σου». Tου λέει ο Ιησούς: «Βόσκε τα πρόβατά μου.

¹⁸ Ναι, πράγματι, σου λέω, όταν ήσουν νεότερος, μόνος σου φορούσες τη ζώνη σου και πήγαινες όπου ήθελες, όταν όμως γεράσεις, θα απλώσεις τα χέρια σου κι άλλος θα σου φορέσει τη ζώνη και θα σε πάει εκεί που δε θέλεις».

¹⁹ Kι αυτό του το είπε φανερώνοντας με τι είδους θάνατο θα δόξαζε τον Θεό. Kι αφού του το είπε αυτό, του λέει: «Ακολούθα με».

Αυτόπτης μάρτυρας και συγγραφέας του βιβλίου

²⁰ Καθώς προχωρούσαν, γύρισε για μια στιγμή ο Πέτρος το κεφάλι πίσω, και βλέπει να τους ακολουθεί ο μαθητής, που ο Ιησούς τον αγαπούσε ιδιαίτερα, και που είχε πέσει στο στήθος του Ιησού την ώρα του δείπνου και τον είχε ρωτήσει: «Κύριε, ποιος είναι αυτός που πρόκειται να σε προδώσει;».

²¹ Όταν τον είδε αυτόν ο Πέτρος, λέει στον Ιησού: «Κύριε, και σ’ αυτόν εδώ; Tι θα του συμβεί;».

²² Tου λέει ο Ιησούς: «Kι αν αυτόν τον θέλω να μείνει μέχρι που να ξανάρθω, τι σ’ ενδιαφέρει εσένα; Eσύ ακολούθα με».

²³ Διαδόθηκε λοιπόν στους αδελφούς η φήμη ότι ο μαθητής εκείνος δεν πρόκειται να πεθάνει. O Ιησούς όμως δεν του είπε πως δε θα πεθάνει, αλλά: «Kι αν αυτόν τον θέλω να μείνει μέχρι που να ξανάρθω, τι σ’ ενδιαφέρει εσένα;».

²⁴ Αυτός είναι ο μαθητής που ως αυτόπτης μάρτυρας τα βεβαιώνει αυτά και τα έγραψε, και ξέρουμε πως η μαρτυρία του είναι αληθινή.

²⁵ Υπάρχουν βέβαια και πολλά άλλα που έκανε ο Ιησούς, τα οποία αν γράφονταν ένα προς ένα, υποθέτω πως ούτε ο κόσμος ολόκληρος δε θα χωρούσε τα βιβλία που θα γράφονταν. Αμήν.