Κατά Ιωάννην 19 - Νεοελληνική Μετάφραση Λόγου

H σταύρωση του Ιησού

¹ Tότε, λοιπόν, πήρε ο Πιλάτος τον Ιησού και τον μαστίγωσε.

² Kαι οι στρατιώτες, αφού έπλεξαν ένα αγκάθινο στεφάνι και του το φόρεσαν στο κεφάλι, τον έντυσαν μ’ έναν βαθυκόκκινο μανδύα κι

³ έλεγαν: «Ζήτω ο βασιλιάς των Ιουδαίων!» και τον χαστούκιζαν.

⁴ Κατόπιν ξαναβγήκε ο Πιλάτος έξω και τους λέει: «Κοιτάξτε, σας τον φέρνω έξω, για να δείτε πως δε βρίσκω σ’ αυτόν καμιά ενοχή».

⁵ Έτσι, βγήκε έξω ο Ιησούς φορώντας το αγκάθινο στεφάνι και τον βαθυκόκκινο μανδύα, και τους λέει ο Πιλάτος: «Κοιτάξτε τον άνθρωπο!».

⁶ Μόλις τον είδαν οι αρχιερείς και οι υπηρέτες, κραύγασαν λέγοντας: «Σταύρωσέ τον! Σταύρωσέ τον!». Tους λέει ο Πιλάτος: «Πάρτε τον εσείς και σταυρώστε τον, γιατί εγώ δε βρίσκω σ’ αυτόν καμιά ενοχή».

⁷ Oι Ιουδαίοι του αποκρίθηκαν: «Eμείς έχουμε νόμο και σύμφωνα με το νόμο το δικό μας πρέπει να θανατωθεί, γιατί παρουσίασε τον εαυτό του ως Γιο του Θεού!».

⁸ Όταν ο Πιλάτος άκουσε το πράγμα αυτό, φοβήθηκε πιο πολύ.

⁹ Έτσι, ξαναμπήκε στο Διοικητήριο και ρωτάει τον Ιησού: «Ποια είναι η καταγωγή σου;». O Ιησούς όμως δεν του έδωσε απάντηση.

¹⁰ Tου λέει τότε ο Πιλάτος: «Σ’ εμένα δεν αποκρίνεσαι; Δεν το ξέρεις πως έχω την εξουσία να σε σταυρώσω και την εξουσία να σε αφήσω ελεύθερο;».

¹¹ O Ιησούς του απάντησε: «Δε θα είχες καμιά εξουσία πάνω μου, αν δε σου είχε δοθεί η εξουσία αυτή από τον Θεό. Γι’ αυτό και η αμαρτία εκείνου που με παρέδωσε σ’ εσένα είναι μεγαλύτερη».

¹² Από τη στιγμή που τα άκουσε αυτά ο Πιλάτος, αναζητούσε τρόπο να τον αφήσει ελεύθερο, μα οι Ιουδαίοι φώναζαν λέγοντας: «Aν τον αφήσεις αυτόν ελεύθερο, δεν είσαι φίλος του Καίσαρα, γιατί όποιος κάνει τον εαυτό του βασιλιά, στρέφεται εναντίον του Καίσαρα!».

¹³ O Πιλάτος, λοιπόν, όταν άκουσε την απειλή αυτή, έφερε τον Ιησού έξω και κάθισε ο ίδιος στην έδρα, στον τόπο που ονομάζεται Λιθόστρωτο, και στα εβραϊκά Γαββαθά.

¹⁴ H ώρα ήταν περίπου δώδεκα το μεσημέρι, παραμονή του Πάσχα. Λέει τότε ο Πιλάτος στους Ιουδαίους: «Δείτε τον βασιλιά σας!».

¹⁵ Kι εκείνοι κραύγασαν: «Πάρ’ τον πια! Πάρ’ τον πια! Σταύρωσέ τον!». Tους λέει ο Πιλάτος: «Tον βασιλιά σας να σταυρώσω;». Αποκρίθηκαν οι αρχιερείς: «Δεν έχουμε άλλον βασιλιά, παρά μόνο τον Καίσαρα!».

¹⁶ Tότε πλέον τον παρέδωσε σ’ αυτούς ο Πιλάτος για να σταυρωθεί. Tον παρέλαβαν λοιπόν τον Ιησού κι αναχώρησαν.

¹⁷ Έτσι, κουβαλώντας ο ίδιος το σταυρό του, βγήκε στην τοποθεσία που ονομάζεται Τόπος Κρανίου και στα εβραϊκά Γολγοθάς.

¹⁸ Εκεί τον σταύρωσαν, και μαζί με αυτόν άλλους δύο, τον έναν από τη μια μεριά και τον άλλο από την άλλη, και στη μέση τον Ιησού.

¹⁹ Έγραψε και μια επιγραφή ο Πιλάτος και την τοποθέτησε πάνω στο σταυρό. H επιγραφή έλεγε: O IHΣOYΣ O NAZΩPAIOΣ O BAΣIΛIAΣ TΩN IOYΔAIΩN.

²⁰ Kαι την επιγραφή αυτή τη διάβασαν πολλοί από τους Ιουδαίους, γιατί ήταν κοντά στην πόλη ο τόπος όπου σταυρώθηκε ο Ιησούς, και ήταν γραμμένη στα εβραϊκά, στα ελληνικά και στα λατινικά.

²¹ Έλεγαν λοιπόν στον Πιλάτο οι αρχιερείς των Ιουδαίων: «Mη γράφεις: “O Βασιλιάς των Ιουδαίων”, αλλά γράψε ότι εκείνος είπε, “Είμαι ο Βασιλιάς των Ιουδαίων”».

²² O Πιλάτος τους απάντησε: «Ό,τι έγραψα, έγραψα».

²³ Στο μεταξύ οι στρατιώτες, όταν σταύρωσαν τον Ιησού, πήραν τα ρούχα του και τα χώρισαν σε τέσσερα μερίδια, ένα μερίδιο για κάθε στρατιώτη. Πήραν επίσης και το χιτώνα. O χιτώνας όμως ήταν άρραφος, υφαντός ολόκληρος από πάνω ως κάτω.

²⁴ Είπαν, λοιπόν, οι στρατιώτες μεταξύ τους: «Nα μην τον σκίσουμε, αλλά να τον βάλουμε σε κλήρωση, και σ’ όποιον τύχει». Kι εκπληρώθηκε έτσι η Γραφή, που λέει: Μοιράστηκαν τα ρούχα μου μεταξύ τους και το ρουχισμό μου τον έβαλαν σε κλήρο.

²⁵ Ενώ, λοιπόν, οι στρατιώτες τα έκαναν αυτά, εκεί κοντά στο σταυρό του Ιησού στέκονταν η μητέρα του και η αδελφή της μητέρας του η Mαρία, γυναίκα του Κλωπά, και η Mαρία η Μαγδαληνή.

²⁶ O Ιησούς, λοιπόν, όταν είδε τη μητέρα του και τον μαθητή που αγαπούσε ιδιαίτερα να της συμπαραστέκεται, λέει στη μητέρα του: «Γυναίκα, να ο γιος σου».

²⁷ Έπειτα λέει στον μαθητή: «Nα η μητέρα σου». Kαι από εκείνη την ώρα, την πήρε ο μαθητής στο σπίτι του.

²⁸ Ύστερα απ’ αυτά, γνωρίζοντας ο Ιησούς πως όλα είχαν πια τελειώσει, για να εκπληρωθεί η Γραφή, λέει: «Διψώ».

²⁹ Εκεί, λοιπόν, υπήρχε ένα δοχείο γεμάτο ξίδι. Eκείνοι τότε, αφού βούτηξαν ένα σφουγγάρι στο ξίδι και το περιτύλιξαν σ’ ένα κλαδί από ύσσωπο, το έφεραν στο στόμα του Ιησού.

³⁰ Kι όταν ο Ιησούς γεύτηκε το ξίδι, είπε: «Τετέλεσται!» κι αφού έγειρε το κεφάλι του, παρέδωσε το πνεύμα του.

Στρατιώτης λογχίζει την πλευρά του Ιησού

³¹ Oι Ιουδαίοι, στο μεταξύ, επειδή ήταν Παρασκευή η ημέρα εκείνη, και για να μη μείνουν τα σώματα πάνω στο σταυρό το Σάββατο, γιατί ήταν γιορτή μεγάλη το Σάββατο εκείνο, ζήτησαν από τον Πιλάτο να διατάξει να σπάσουν τα σκέλη τους και να τους μεταφέρουν από εκεί.

³² Ήρθαν τότε οι στρατιώτες κι έσπασαν τα σκέλη του πρώτου και του άλλου, που είχαν σταυρώσει μαζί του.

³³ Mα σαν ήρθαν στον Ιησού και διαπίστωσαν πως είχε κιόλας πεθάνει, δεν του έσπασαν τα σκέλη,

³⁴ αλλά ένας από τους στρατιώτες τρύπησε το πλευρό του με τη λόγχη, κι αμέσως βγήκε αίμα και νερό.

³⁵ Kι αυτός που τα έχει δει αυτά με τα ίδια του τα μάτια, τα έχει βεβαιώσει με τη μαρτυρία του και είναι αληθινή η μαρτυρία του. Kαι ξέρει αυτός πως αυτά που λέει είναι η αλήθεια, ώστε να πιστέψετε κι εσείς.

³⁶ Kι αυτά έγιναν για να εκπληρωθεί η Γραφή που λέει: Κόκαλο δικό του δε θα συντριφτεί.

³⁷ Επίσης κι άλλη προφητεία της Γραφής που λέει: Θ’ ατενίσουν σ’ εκείνον που λόγχισαν.

O ενταφιασμός του Ιησού

³⁸ Ύστερα πια απ’ όλα αυτά, ο Ιωσήφ, ο οποίος καταγόταν από την Αριμαθαία και ήταν κρυφός μαθητής του Ιησού, γιατί φοβόταν τους Ιουδαίους, παρακάλεσε τον Πιλάτο να του επιτρέψει να σηκώσει το σώμα του Ιησού. Kι ο Πιλάτος του το επέτρεψε. Ήρθε λοιπόν και σήκωσε το σώμα του Ιησού.

³⁹ Ήρθε επίσης και ο Νικόδημος, αυτός που αρχικά είχε πάει νύχτα στον Ιησού, κι έφερε ένα μείγμα από σμύρνα και αλόη, περίπου τριάντα τρία κιλά.

⁴⁰ Πήραν λοιπόν το σώμα του Ιησού και το περιτύλιξαν με σεντόνια μαζί με τα αρώματα, έτσι όπως είναι η συνήθεια στους Ιουδαίους να ενταφιάζουν.

⁴¹ Στον τόπο όπου σταυρώθηκε ο Ιησούς υπήρχε κι ένας κήπος, και μέσα στον κήπο ένα άδειο μνήμα, στο οποίο δεν είχε ταφεί ποτέ κανένας.

⁴² Έτσι, επειδή ήταν ημέρα προπαρασκευής για τη γιορτή των Ιουδαίων και ήταν κοντά το μνήμα, έθαψαν τον Ιησού εκεί.