Ιακώβου 4 - Η Καινή Διαθήκη του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού κατά νεοελληνικήν απόδοσιν

Ἡ φιλία τοῦ κόσμου

¹ Ἀπὸ ποῦ προέρχονται οἱ πόλεμοι καὶ αἱ διαμάχαι μεταξύ σας; Δὲν προέρχονται ἀπὸ τὰς ἀπολαύσεις σας, αἱ ὁποῖαι διεξάγουν πόλεμον εἰς τὰ μέλη σας;

² Ἐπιθυμεῖτε κάτι καὶ δὲν τὸ ἔχετε· φονεύετε καὶ ζηλεύετε καὶ δὲν μπορεῖτε νὰ ἐπιτύχετε· μάχεσθε καὶ πολεμᾶτε καὶ δὲν ἔχετε, διότι δὲν ζητᾶτε.

³ Ζητᾶτε καὶ δὲν παίρνετε, διότι ζητᾶτε μὲ κακὸν σκοπόν, διὰ νὰ τὰ δαπανήσετε εἰς τὰς ἀπολαύσεις σας.

⁴ Μοιχοὶ καὶ μοιχαλίδες, δὲν ξέρετε ὅτι ἡ φιλία τοῦ κόσμου εἶναι ἔχθρα πρὸς τὸν Θεόν; Ὅποιος θελήσῃ νὰ εἶναι φίλος τοῦ κόσμου, γίνεται ἐχθρὸς τοῦ Θεοῦ.

⁵ Ἢ νομίζετε ὅτι χωρὶς λόγον λέγει ἡ γραφή, Τὸ πνεῦμα ποὺ ἔχει κατοικήσει μέσα μας ἐπιθυμεῖ μέχρι φθόνου;

⁶ Ἀλλ᾽ ὁ Θεὸς μᾶς δίνει μεγαλύτερην χάριν· διὰ τοῦτο λέγει, Ὁ Θεὸς εἰς τοὺς ὑπερηφάνους ἀντιτάσσεται ἀλλ᾽ εἰς τοὺς ταπεινοὺς δίνει χάριν.

⁷ Ὑποταχθῆτε λοιπὸν εἰς τὸν Θεόν· ἀντισταθῆτε εἰς τὸν διάβολον καὶ θὰ φύγῃ ἀπὸ σᾶς.

⁸ Πλησιάσατε πρὸς τὸν Θεὸν καὶ θὰ σᾶς πλησιάσῃ καὶ αὐτός. Καθαρίσατε τὰ χέρια σας, ὦ ἁμαρτωλοί, καὶ ἂς εἶναι ἁγνὲς οἱ καρδιές σας, ὦ δίγνωμοι.

⁹ Λυπηθῆτε, πενθήσατε καὶ κλαύσατε. Τὸ γέλοιο σας ἂς μεταβληθῇ σὲ πένθος καὶ ἡ χαρά σας σὲ κατήφειαν.

¹⁰ Ταπεινωθῆτε ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καὶ αὐτὸς θὰ σᾶς ὑψώσῃ.

¹¹ Μὴ κακολογῆτε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, ἀδελφοί. Ἐκεῖνος ποὺ κακολογεῖ ἀδελφὸν καὶ κρίνει ἀδελφόν του, κακολογεῖ τὸν νόμον καὶ κρίνει τὸν νόμον. Ἀλλ᾽ ἐὰν κρίνῃς τὸν νόμον, τότε δὲν εἶσαι ἐκτελεστὴς τοῦ νόμου ἀλλὰ κριτής του.

¹² Ἕνας εἶναι ὁ νομοθέτης καὶ κριτής, ἐκεῖνος ποὺ μπορεῖ νὰ σώσῃ καὶ νὰ καταστρέψῃ. Ποιός εἶσαι σὺ ποὺ κρίνεις τὸν ἄλλον;

Ἐναντίον τῆς ὑπερηφανείας τῶν πλουσίων

¹³ Ἐλᾶτε τώρα σεῖς ποὺ λέγετε, «Σήμερα ἢ αὔριον θὰ πᾶμε εἰς αὐτὴν τὴν πόλιν καὶ θὰ μείνωμεν ἐκεῖ ἕνα χρόνο· θὰ ἐμπορευθοῦμε καὶ θὰ κερδίσωμε χρήματα».

¹⁴ Σεῖς ποὺ δὲν ξέρετε τί θὰ συμβῇ αὔριον. Ποιά εἶναι ἡ ζωή σας; Εἶσθε σὰν τὸν ἀτμόν, ποὺ φαίνεται γιὰ λίγο διάστημα καὶ ἔπειτα ἐξαφανίζεται.

¹⁵ Νὰ λέγετε μᾶλλον, «Ἐὰν ὁ Κύριος θελήσῃ, θὰ ζήσωμεν καὶ θὰ κάνωμεν τοῦτο ἢ ἐκεῖνο».

¹⁶ Τώρα ὅμως καυχᾶσθε μὲ τὰς ἀλαζονείας σας, ἀλλὰ κάθε τέτοια καύχησις εἶναι κακή.

¹⁷ Ἐκεῖνος ποὺ ξέρει τί καλὸν πρέπει νὰ κάνῃ καὶ δὲν τὸ κάνει, ἁμαρτάνει.