Ψαλμοί 8 - Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη)

Η δόξα του Θεού και η μεγαλοσύνη του ανθρώπου

¹ Στον πρωτοψάλτη, όπως το γκιττίθ. Ψαλμός του Δαβίδ.

² Δέσποτα, Κύριέ μας, πόσο είναι θαυμαστή η ύπαρξή σου σ’ ολόκληρη τη γη! Τη δόξα σου ως τους ουρανούς θα ψάλλω.

³ Την κραυγή των μικρών και των ανίσχυρων την κάνεις δύναμη εναντίον των εχθρών σου, ώστε να βουβαθεί ο εχθρός κι ο διώκτης τους.

⁴ Όσες φορές βλέπω στους ουρανούς σου –έργα της αξιοσύνης σου– τ’ αστέρια, τη σελήνη, που εσύ τα στέριωσες, αναλογίζομαι:

⁵ Τι τάχα είν’ ο άνθρωπος ώστε να τον φροντίζεις; ο κάτοικος της γης ώστε να νοιάζεσαι γι’ αυτόν;

⁶ Τον έκανες ωστόσο λίγο μικρότερο από σένα· με δόξα τον στεφάνωσες και με τιμή.

⁷ Κύριο τον έκανες πάνω στα πλάσματά σου, όλα στην εξουσία του τα ’δωσες.

⁸ Όλα τα πρόβατα, τα βόδια, ακόμη και τα ζώα τ’ άγρια,

⁹ τ’ ουρανού τα πετούμενα, της θάλασσας τα ψάρια κι αυτά που πλέουν στους δρόμους των νερών.

¹⁰ Δέσποτα, Κύριέ μας, πόσο είναι θαυμαστή η ύπαρξή σου σ’ ολόκληρη τη γη!