Άσμα Ασμάτων 6 - Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη)

ΧΟΡΟΣ ΠΑΡΘΕΝΩΝ:

¹ Πού πήγε ο αγαπημένος σου, εσύ, μες στις γυναίκες η ομορφότερη; Ποιον δρόμο πήρε ο αγαπημένος σου ώστε να τον γυρέψουμε μαζί σου;

ΕΚΕΙΝΗ:

² Ο αγαπημένος μου κατέβηκε στον κήπο του, στα ευωδιαστά παρτέρια, για να βοσκήσει μες στους κήπους το κοπάδι του και να μαζέψει κρίνα.

³ Του αγαπημένου μου είμ’ εγώ κι ο αγαπημένος μου δικός μου. Στα κρίνα ανάμεσα βοσκάει το κοπάδι του.

«Καλή μου, είσαι ωραία...» ΕΚΕΙΝΟΣ:

⁴ Καλή μου, είσαι ωραία όπως η Θίρσα, χαριτωμένη όπως η Ιερουσαλήμ και τρομερή καθώς στρατιές με φλάμπουρα.

⁵ Πάρε από πάνω μου τα μάτια σου γιατί μ’ αναστατώνουν. Ωσάν κοπάδι ερίφια τα μαλλιά σου, που ροβολάνε από τις ράχες της Γαλαάδ.

⁶ Τα δόντια σου ωσάν κοπάδι αμνάδες, που τωραδά τις πλύναν κι ανεβαίνουνε· όλες γεννάνε δίδυμα, στέρφα δεν βρίσκεται ανάμεσά τους.

⁷ Τα μάγουλά σου μέσ’ από το πέπλο σου σαν δυο μισά ροδιού.

⁸ Εξήντα είν’ οι βασίλισσες κι ογδόντα οι παλλακίδες κι αμέτρητες οι κοπελιές.

⁹ Μια και μοναδική ’ναι η περιστέρα μου, η λατρευτή μου, της μάνας της μονάκριβη και διαλεχτή εκεινής που την εγέννα. Οι κοπελιές την είδαν και την καλοτύχισαν, οι παλλακίδες κι οι βασίλισσες, και την παινέψαν.

ΧΟΡΟΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ:

¹⁰ Ποια είν’ ετούτη που ξεπροβάλλει σαν την αυγή, ωραία σαν τη σελήνη, ακτινοβόλα σαν τον ήλιο και τρομερή καθώς στρατιές με φλάμπουρα;

Προσμονή ΕΚΕΙΝΟΣ:

¹¹ Στον κήπο με τις καρυδιές κατέβηκα να δω το χλόισμα της κοιλάδας, να δω αν βλάστησε τ’ αμπέλι, αν λουλουδίσαν οι ροδιές.

ΕΚΕΙΝΗ:

¹² Δεν ξέρω πώς, μα τον εαυτό μου πια δεν τον κατέχω, μ’ όλο που από ευγενική κατάγομαι γενιά.