ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 24 - Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη)

ΕΠΑΙΝΟΣ ΣΟΦΙΑΣ Λόγοι σοφίας

¹ Η Σοφία θα πλέξει η ίδια το εγκώμιό της και μες στη μέση του λαού της θα καυχηθεί.

² Στη σύναξη του Υψίστου θα μιλήσει και μπροστά στη στρατιά του θα παινευτεί:

³ Εγώ βγήκα απ’ το στόμα του Υψίστου και σαν ομίχλη σκέπασα τη γη.

⁴ Εγώ κατοίκησα ψηλά στον ουρανό κι ο θρόνος μου ήταν μες στη στήλη της νεφέλης.

⁵ Μόνη μου έτρεξα το γύρο του ουρανού, περπάτησα στα βάθη της αβύσσου.

⁶ Τα κύματα της θάλασσας κι ολάκερη η γη κι όλοι οι λαοί και τα έθνη ήταν στην εξουσία μου.

⁷ Σ’ ετούτα όλα ανάμεσα ζήτησα τόπο ν’ αναπαυτώ· και γύρεψα σε τίνος γη να κατοικήσω.

⁸ Τότε ο δημιουργός του σύμπαντος με πρόσταξε κι αυτός που μ’ έπλασε μ’ έβαλε να κατασκηνώσω ανάμεσα στους απογόνους του Ιακώβ, στου Ισραήλ τη χώρα.

⁹ Πριν απ’ το χρόνο, απ’ την αρχή, με δημιούργησε, κι αιώνια θα υπάρχω.

¹⁰ Μες στην αγία σκηνή λειτούργησα μπροστά του, κι έτσι εγκαταστάθηκα στη Σιών,

¹¹ κι ασκώ την εξουσία μου στην Ιερουσαλήμ· στην πόλη την αγαπημένη βρήκε για μένα κατοικία μόνιμη.

¹² Και ρίζωσα σε τιμημένο ένα λαό, που ήταν μερίδιο και κληρονομία του Κυρίου.

¹³ Σαν κέδρος ψήλωσα στο Λίβανο, σαν κυπαρίσσι στα βουνά του Αερμών.

¹⁴ Σαν φοίνικας στο Αιγγαδί μεγάλωσα, και σαν τις τριανταφυλλιές στην Ιεριχώ· σαν όμορφη ελιά στην πεδιάδα και σαν πλατάνι ψήλωσα.

¹⁵ Σαν την κανέλα και σαν τον ασπάλαθρο σκόρπισα οσμή ευωδιαστή, και καθώς σμύρνα διαλεχτή έχυσα το άρωμά μου, καθώς ο γάλβανος, ο όνυχας κι ο στύρακας κι όπως η μυρουδιά του λιβανιού μες στη σκηνή του Μαρτυρίου.

¹⁶ Εγώ σαν σχίνος τα κλαδιά μου τ’ άπλωσα, κλαδιά όλο δόξα και κλαδιά χαριτωμένα.

¹⁷ Καθώς κλήμα που βλάστησε τη χάρη είμ’ εγώ, και τ’ άνθη μου έδωσαν λαμπρούς και πλούσιους καρπούς.

¹⁸ [Είμαι μητέρα εγώ της όμορφης αγάπης, του σεβασμού, της γνώσης και της ελπίδας της αγνής. Αφού λοιπόν αιώνια υπάρχω, σ’ όλα μου τα παιδιά προσφέρομαι, σ’ αυτά που είναι ορισμένα από το Θεό].

¹⁹ Σ’ εμένα ελάτε εσείς που με ποθείτε, χορτάστε απ’ τους καρπούς μου.

²⁰ Πράγματι, η ανάμνησή μου κι απ’ το μέλι είναι γλυκύτερη· κι η απόκτησή μου πιο γλυκιά κι απ’ την κερήθρα.

²¹ Όσοι με τρών’ θα συνεχίσουν να πεινούν, κι όσοι με πίνουν δε θα πάψουν να διψάνε.

²² Όποιος σ’ εμένα υπακούει δεν θα ντροπιαστεί, κι αυτοί που εργάζονται όπως λέω εγώ, δε θ’ αμαρτήσουν.

Σοφία και νόμος

²³ Όλ’ αυτά περιέχονται στο βιβλίο της διαθήκης του Θεού, του Υψίστου· είναι ο νόμος που όρισε για μας ο Μωυσής, να τον έχουν κληρονομιά οι συναθροίσεις του Ιακώβ.

²⁴ [Μην πάψετε να είστε ισχυροί όπως το θέλει ο Κύριος και συνδεθείτε πιο πολύ μ’ αυτόν, για να σας κάνει δυνατούς. Ο Κύριος ο παντοδύναμος είν’ ο μοναδικός Θεός· έξω απ’ αυτόν, άλλος να σώζει δεν υπάρχει].

²⁵ Αυτός ο νόμος κάνει τη σοφία να ξεχειλίζει σαν τον Φισών και σαν τον Τίγρι την εποχή των νέων καρπών·

²⁶ αυτός τη νοημοσύνη κάνει να πλημμυρίζει σαν τον Ευφράτη και σαν τον Ιορδάνη, τον καιρό του θερισμού.

²⁷ Αυτός τη διδαχή σκορπάει σε κύματα καθώς ο Νείλος, ως ο Γηών στου τρύγου τον καιρό.

²⁸ Ούτε ο πρώτος είναι ούτε ο τελευταίος εκείνος που να γνωρίσει τη σοφία σε βάθος δεν κατάφερε, ούτε να την εξιχνιάσει.

²⁹ Πράγματι, κι απ’ τη θάλασσα πιο απέραντη είν’ η σκέψη της, τα σχέδιά της πιο βαθιά κι απ’ τον απύθμενο ωκεανό.

³⁰ Κι εγώ που τη σοφία δέχτηκα, μοιάζω κανάλι κάποιου ποταμού και μοιάζω αυλάκι που μπαίνει σε δεντρόκηπο.

³¹ Είπα: «Το περιβόλι μου θα το ποτίσω και τις πρασιές μου θα τις πλημμυρίσω με νερό». Και να, που το κανάλι μου έγινε ποτάμι και το ποτάμι μου έγινε θάλασσα!

³² Θα συνεχίσω να κάνω τη διδαχή να λάμπει σαν αυγή και να σκορπίζει ως μακριά το φως της.

³³ Θα συνεχίσω να σκορπώ τη διδαχή σαν προφητεία, στις μέλλουσες γενιές θα την εμπιστευτώ.

³⁴ Βλέπετε, δεν κουράστηκα μόνο για τον εαυτό μου, αλλά για όλους εκείνους, που τη σοφία αναζητούν.