ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 17 - Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη)

¹ Ο Κύριος έπλασε τον άνθρωπο από χώμα και τον έκανε να ξαναγυρνά σ’ αυτό.

² Έδωσε στους ανθρώπους μέρες μετρημένες και ορισμένον χρόνο, μα κι εξουσία τούς χάρισε πάνω σε καθετί που βρίσκεται στη γη.

³ Τους έντυσε με δύναμη, όπως κι ο ίδιος έχει, και σύμφωνα με την εικόνα του τους έπλασε.

⁴ Μέσα σε κάθε ζωντανό οργανισμό το φόβο έβαλε του ανθρώπου, ώστε να εξουσιάζει πάνω στα άγρια θηρία και στα πουλιά.

⁵ [Τους δόθηκε η γνώση να χρησιμοποιούν τις πέντε του Κυρίου ενέργειες· ως έκτη ενέργεια τους μοίρασε το νου κι ως έβδομη το λογικό, για να ερμηνεύουν τις ενέργειές του].

⁶ Κρίση τους έδωσε, γλώσσα, μάτια κι αυτιά, νου για να σκέφτονται.

⁷ Τους γέμισε με γνώση και με φρόνηση, και το καλό τούς έδειξε και το κακό.

⁸ Το σεβασμό του έβαλε μες στις καρδιές τους, για να τους δείξει το μεγαλείο των έργων του,

⁹ [και αφορμή τους έδωσε αιώνια να περηφανεύονται για τα εκπληκτικά του έργα],

¹⁰ για να διηγούνται τη λαμπρότητα των έργων του και να υμνούν το άγιο όνομά του.

¹¹ Έδωσε ο Κύριος στους ανθρώπους κοντά σ’ αυτά τη γνώση και το νόμο τούς δώρισε, που τη ζωή τούς δίνει, έτσι που να στοχάζονται πως τώρα είναι θνητοί.

¹² Μαζί τους έκανε αιώνια διαθήκη και τους φανέρωσε τις εντολές του, τις δίκαιες αποφάσεις του.

¹³ Τα μάτια τους ατένισαν το μεγαλείο της δόξας του και το αφτί τους άκουσε την ένδοξη φωνή του.

¹⁴ Τους είπε: «Φυλαχτείτε από την κάθε αδικία»· και τους παρέδωσε εντολές σε σχέση του καθένα με τον διπλανό του.

Ο θείος κριτής

¹⁵ Τα έργα των ανθρώπων είναι γνωστά στον Κύριο για πάντα· δε γίνεται απ’ τα μάτια του να κρυφτούν.

¹⁶ [Από παιδιά ο δρόμος τους τούς φέρνει στο κακό και δεν μπορούν ν’ αλλάξουν την πέτρινή τους την καρδιά με σάρκινη, γιατί δεν μπορεί ο άνθρωπος να πράξει το καλό].

¹⁷ Σε κάθε έθνος όρισε έναν αρχηγό, μα ο Ισραήλ είναι του Κυρίου το μερίδιο.

¹⁸ [Είναι ο πρωτότοκός του· τον τρέφει με τη διδαχή και της αγάπης του το φως αδιάκοπα του δίνει].

¹⁹ Όλα τα έργα των ανθρώπων είν’ φανερά στον Κύριο λες και ο ήλιος τα φωτίζει· τα βλέμματά του τη ζωή τους συνέχεια την παρακολουθούν.

²⁰ Κανενός οι αδικίες δεν έμειναν κρυφές από τον Κύριο· όλων τις αμαρτίες τις γνωρίζει.

²¹ [Μα είναι καλός ο Κύριος και γνωρίζει το πλάσμα του· δεν το αφανίζει, δεν το εγκαταλείπει, μα το σπλαχνίζεται].

²² Η ελεημοσύνη ενός ανθρώπου είναι μπρος στο Θεό πολύτιμη σαν σφραγιδόλιθος· θα διαφυλάξει μιαν ευεργεσία ως κόρην οφθαλμού.

²³ Στο τέλος ο Κύριος θα σηκωθεί να ξεπληρώσει στους ανθρώπους τα έργα τους, θα φέρει πάνω στο κεφάλι τους την ανταπόδοσή τους.

²⁴ Όμως σ’ αυτούς που μετανοούν δίνει την ευκαιρία να επιστρέψουν και ενθαρρύνει εκείνους που δεν έχουν άλλη αντοχή.

Πρόσκληση σε μετάνοια

²⁵ Γύρνα ξανά στον Κύριο και τις αμαρτίες παράτησέ τις· μπροστά του προσευχήσου κι ελάττωσε τις παραβάσεις σου.

²⁶ Έλα πάλι στον Ύψιστο κι άσε τις αδικίες, και μίσησε μ’ όλη τη δύναμή σου κάθε πράξη αισχρή.

²⁷ Στον άδη ποιος τον Κύριο θα υμνήσει, τη θέση παίρνοντας των ζωντανών, αυτών που ζουν και τον ευχαριστούνε;

²⁸ Απ’ τον νεκρό, απ’ αυτόν που δεν είναι πια στην ύπαρξη, κάθε δοξολογία χάνεται· μόνον αυτός που ζει κι είναι γερός, μπορεί να υμνεί τον Κύριο.

²⁹ Πόσο το έλεος του Κυρίου είναι μεγάλο και η συγγνώμη του για κείνους που σ’ αυτόν ξαναγυρνούν!

³⁰ Ο άνθρωπος δεν είναι δυνατόν όλα να τα πετύχει, γιατί κανείς δεν είναι αθάνατος.

³¹ Υπάρχει τίποτε απ’ τον ήλιο φωτεινότερο; Κι όμως το φως του χάνεται· έτσι και του ανθρώπου του θνητού ο νους μπορεί απ’ το πονηρό να σκοτεινιάσει.

³² Ο Κύριος επιβλέπει τις δυνάμεις τις ουράνιες, αλλά οι άνθρωποι όλοι χώμα είναι και στάχτη.