زَبور 8 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

پُرشئوکت اِنت تئیی نام

په سازگر و وش‌آوازانی سالارا. ”گیتّیتئے“ تَرزئے سرا. داوودئے زَبور.

¹ او هُداوند، مئے هُداوند! چِنکدر پُرشئوکت اِنت تئیی نام جهانئے چارێن کُنڈان. تئو وتی شان و مزنی آسمانانی سربرا شِنگ و تالان کرتگ.

² په وت ستا و سنا، چُکّ و شیرمِچێن نُنُّکانی دپا هم داتگ که تئیی دژمنانی سئوَبا ترا ستا بکننت، تانکه دژمن و بێرگیران چُپّ و بێتئوار بکنئے.

³ وهدے تئیی آسمانانی نێمگا چاران که تئیی لنکُکانی اِزم و هنر اَنت ماه و اِستارانی نێمگا، که تئو برجاه داشتگ‌اَنت،

⁴ انسان چیے که تئو آییئے گَموار ببئے و بنی آدم کئے اِنت که آییئے دلگۆشا بدارئے؟

⁵ بله اَنگت تئو چه پرێشتگان بسّ کَمُّکے کمتر کرت و مزنی و اِزّتئے تاج سرا دات.

⁶ وتی دستئے سجّهێن کارانی سرا هاکم کرت و هر چیزّ آییئے پادانی چێرا اِشت.

⁷ سجّهێن رَمَگ و گۆرُّم گیابان و سهرایی جانوَر

⁸ آسمانئے بالی مُرگ و دریائے ماهیگ و هر چے که چه زِرئے راها گوَزیت.

⁹ او هُداوند، مئے هُداوند! چِنکدر پُرشئوکت اِنت تئیی نام جهانئے چارێن کُنڈان.