زَبور 6 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

او هُدا! منا برَکّێن

په سازگر و وش‌آوازانی سالارا. گۆن زهی و سیمّی سازان. ”شِمینیتئے“ تَرزئے سرا. داوودئے زَبور.

¹ او هُداوند! منا گۆن وتی هِژما هکّل مدئے و گۆن وتی گَزبا نِهرّ.

² هُداوندا! منی سرا رهم کن چیا که گیمّرتگان. او هُداوند! منا دْراه بکن چیا که جسم و جانُن پرێشان اِنت.

³ اَرواهُن سَکّ بێکرار و جلاجۆش اِنت. او هُداوند! تان کدێن؟ تان کدێن؟

⁴ هُداوندا! وتی دێما گۆن من ترّێن و منی ساها برَکّێن، وتی مِهرئے سئوَبا منا نجات بدئے.

⁵ چیا که مُردگ ترا یات کرتَ نکننت، کئے اِنت که چه مُردگانی جهانا تئیی شُگرا بگیپت؟

⁶ چه نالگان دَم برتگان، هر شپ گندلان چه گرێوگا مێنان و تَهتا گۆن ارسان ترَّ کنان.

⁷ چمُّن چه بازێن اَندۆهان نِزۆر بوتگ‌اَنت و چه بازێن دژمنان تهار.

⁸ او سجّهێن بدکاران! چه من دور بێت، چیا که هُداوندا منی گرێوَگانی تئوار اِشکتگ‌اَنت.

⁹ هُداوندا منی پریات گۆش داشتگ‌اَنت، هُداوند منی دْوایا مَنّیت.

¹⁰ منی سجّهێن دژمن شرمندگ و سَکّ پرێشانَ بنت، آ دێما چهرَ دئینت و پَشَل و شرمندگَ بنت.