زَبور 10 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

چیا وتا چێرَ دئیئے؟

¹ او هُداوند! په چے دور اۆشتاتگئے؟ چیا وتا سکّێن ساهتان چێرَ دئیئے؟

² بدکار گۆن کِبر نِزۆرێنان شکارَ کنت، بِلّ که وتی پندلانی داما گرپتار ببیت.

³ چیا که بدکارا وتی دلئے واهگانی سرا پَهر اِنت، لالچ کنۆکان برکتَ دنت و هُداوندا بد و ردَ گوَشیت.

⁴ بدکار مان وتی کِبر و گُروناکیا گوَشیت: ”هُدا در گێتکَ نکنت“، آییئے سجّهێن پگر و هئیال اِش اِنت که ”هُداے نێست“.

⁵ وتی راها مُدام کامیاب و سۆبێن اِنت، تئیی شئور و دادرسی چه آییئے چمّا دور اَنت، وتی سجّهێن دژمنان ریشکندَ کنت.

⁶ وتی دلا گوَشیت: ”هچبر چه وتی جاها سُرێنگ و جُمبێنگَ نبان نَسلانی نَسل چه کزا و بلاهان دورَ بان.“

⁷ دپ و زبانی چه نالت و پرێب و سِتما پُرّ اِنت، آییئے زبانئے چێرا پِتنه و شِرکاریا کُدام بستگ.

⁸ مێتگ و آبادیانی کمینا نندیت، چێر و پناهێن جاهان بێگُناهانَ کُشیت، چێرکایی بێوسانی شکار کنگئے شۆهازا اِنت.

⁹ شێرئے پئیما وتی کمینا ودارَ کنت، ودارَ کنت و نِزۆر و ناتوانان وتی پنجگا کاریت، پنجگا کاریت و داما دئورَ دنت.

¹⁰ آییئے شکار، لگتمال و زار و وارَ بنت، آییئے دستا گار و گُمسارَ بنت.

¹¹ وتی دلا گوَشیت: ”هُدایا شَمُشتگ دێمی پۆشێنتگ و هچبرَ نگندیت.“

¹² او هُداوند! پاد آ. او هُدا! وتی دستا شهار. بزّگێنان مشمۆش.

¹³ بدکار په چے هُدایا بد و ردَ گوَشیت؟ چیا وتی دلا گوَشیت: ”هُدا در گێتکَ نکنت“؟

¹⁴ بله اَلبت تئو گندئے. سَکّی و سۆریانَ گندئے، تان کار و اِهتیارا وتی دستا بدارئے. بزّگ و بێچارگ وتا تئیی سپردگَ کننت، چۆرئوانی مَدَت کنۆک تئو ائے.

¹⁵ شِرّ و بدکارانی باسکا بپرۆش، آیانی شرارتئے هسابا بگر، هما کارانی هسابا هم که آییا گوَشتگ: ”هُدا در گێتکَ نکنت“.

¹⁶ هُداوند اَبد تان اَبد بادشاه اِنت، کئوم چه آییئے سرڈگارا گار و گُمسارَ بنت.

¹⁷ او هُداوند! تئو بزّگانی واهگان گۆشَ دارئے، آیان دلبڈیَ دئیئے و هبرانِش اِشکنئے.

¹⁸ چۆرئو و سِتم دیستگێنانی دادرسیا کنئے تانکه اے هاکیێن انسان دگه برے تُرس و دِهشَت مپرّێننت.