لوکا 19 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

زَکّائے مهمانی

¹ ایسّا اَریهایا آتک و چه شهرئے نیاما گوَزگا اَت.

² اۆدا زَکّا نامێن سێر و هَزگارێن مردے هست‌اَت که مالیاتگیرانی کماش اَت.

³ آییا لۆٹت بچارێت ایسّا چۆنێنے، بله مردمانی مُچّی مێڑی باز اَت و آییئے جند پَٹَکّ و لُک‌کَدّے اَت. پمێشکا دیستی نکرت.

⁴ گڑا په دْرِکّے دێما شت و مزنێن درچکێئے سرا سر کپت تان آییا بگندیت، چێا که ایسّا چه همے راها گوَزگا اَت.

⁵ وهدے ایسّا هما جاگها رَست، بُرزا چارت و گوَشتی: ”او زَکّا! زوتّ جَهلا اێر کپ، که مرۆچی من تئیی مهمان آن.“

⁶ آ، اشتاپی چه درچکا اێر کپت و ایسّایی په گَل و شادهی وتی لۆگا وشّاتک کرت.

⁷ وهدے مردمان اے دیست، وت‌مان‌وتا نُرنڈان گوَشتِش: ”ایسّا گُنهکارێن مردێئے لۆگا مهمان بوتگ.“

⁸ بله زَکّا پاد آتک، اۆشتات و گۆن هُداوندێن ایسّایا گوَشتی: ”او هُداوند! وتی سجّهێن مال و مَڈّیئے نێما په نێزگار و گریبێن مردمان بهر و بانگَ کنان و اگن من کَسێئے مال په ناهَکّ پُشتا کَشّتگ و برتگ، آیانی بدلا چار سَری گێشترَ دئیان.“

⁹ ایسّایا گۆن آییا گوَشت: ”مرۆچی اے لۆگا، پهِلّی و رَکّگ سر بوتگ، چێا که اے مرد هم چه اِبراهێمئے نَسل و پَدرێچا اِنت.

¹⁰ هئو! انسانئے چُکّ په گُنهکار و گارێنانی شۆهاز و رَکّێنگا آتکگ.“

بادشاه و ده هِزمتکار

¹¹ هما وهدا که مردم ایسّائے هبران گۆش دارگا اَتنت، ایسّایا گێش کنان مِسالے آورت. چێا که آ اورشَلیمئے نزّیکّا رَستگ‌اَت و مردمانی گُمان اِش اَت که هُدائے بادشاهی هما وهدا پَدّرَ بیت.

¹² گوَشتی: ”یکّ بَرے، سَردارزادگے دورێن مُلکێا شت تانکه په بادشاهیا برسیت و پدا وتی ڈێه و ڈگارا پِر بترّیت.

¹³ گڑا، ده هِزمتکاری وتی کِرّا لۆٹت و هر یکّێا یکّ اَشرپیے دات و گوَشتنتی: ’تانکه من وتی سپرا جنان و پدا کایان، شما گۆن اے زَرّان سئوداگری بکنێت.‘

¹⁴ بله هما مُلکئے مردمان چه آییا نپْرتَ کرت. آییئے رئوگا رَند، کاسِد و کُلئوِش راه دات که ’ما نلۆٹێن اے مرد، مئے سرا بادشاهی بکنت.‘

¹⁵ بله آییا بادشاهی رَست و وتی مُلکا پِر ترّت و آتک. گڑا هُکمی کرت هما دهێن هِزمتکاران که زَرّی داتگ‌اَتنت بیارنت، تان بزانت آیان چینچُک نَپ و سوتّ کَٹّتگ.

¹⁶ ائولی هِزمتکار آتک و گوَشتی: ’او واجه! چه تئیی یکّێن اَشرپیا، من ده اَشرپی کَٹّتگ.‘

¹⁷ بادشاها گوَشت: ’شاباش، او شَرّێن گُلام! نون پمێشکا که تئو گۆن کمّێن بُنمالا تچک و راست بوتگئے، من ترا وتی مُلکئے ده شهرئے هاکمَ کنان.‘

¹⁸ دومی آتک و گوَشتی: ’او واجه! من چه تئیی یکّێن اَشرپیا، پنچ کَٹّتگ.‘

¹⁹ بادشاها گوَشت: ’من ترا وتی مُلکئے پنچ شهرئے هاکمیا دئیان.‘

²⁰ دگه هِزمتکارے آتک و گوَشتی: ’او واجه! اِش اِنت تئیی داتگێن اَشرپی که من دَزمالێا بستگ و اێر کرتگ‌اَت.

²¹ چێا که منا چه تئو تُرستگ، تئو تْرندێن مردے ائے و هما که تئو اێر نکرتگ‌اَنت، هما چیزّانی پئیردا جنئے و وتیگَ کنئے و نکِشتگێنَ رُنئے.‘

²² بادشاها گوَشت: ’او بێکارێن گُلام! من ترا چه تئیی جندئے هبران مئیاریگَ کنان، تئو زانت من تْرندێن مردمے آن، اێر نکرتگێن چیزّان وتیگَ کنان و نکِشتگێنَ رُنان.

²³ گڑا تئو چێا منی داتگێن زَرّ، بیاجی و باپاریێئے کِرّا اێر نکرت که من پِر ترّگا رَند، وتی زرّ گۆن بْیاجان بگپتێننت.‘

²⁴ گڑا بادشاها گۆن وتی دیوانئے مردمان گوَشت: ’اَشرپیا چه اِشیا پَچ گِرێت و هماییا بدئیێت که آییئے کِرّا ده اَشرپی اَنت.‘

²⁵ آیان گوَشت: ’واجه! گۆن آییا پێسرا ده اَشرپی هست.‘

²⁶ بادشاها گوَشت: ’شمارا گوَشان، هرکَسا که چیزّے هست، آییا گێشتر دئیگَ بیت، بله هرکَسا که نێست، هرچے که هستی هم پَچ گِرگَ بیت.

²⁷ بله هما که منی دژمن اَنت و منی بادشاهیا نلۆٹنت، آیان منی کِرّا بیارێت و منی دێما بکُشێت.‘“

په ایسّائے وشّاتکا

²⁸ چه اے هبران و رَند، ایسّا پێسر و پێشگام دێم په اورشَلیما رئوگا اَت.

²⁹ وهدے زئیتون نام‌کپتێن کۆهئے سرا، بئیت‌پاجی و بئیت‌اَنیائے مێتگانی نزّیکّا رَست، وتی دو مریدی پێسرا دێم دات و

³⁰ گوَشتنتی: ”دێمی مێتگا برئوێت و اَنچُش که شما اۆدا رَسێت، کُرّگێن هَرے گندێت که بستگ و تنینگه کَسے آییا سوار نبوتگ. آییا بۆجێت و اِدا بیارێت.

³¹ اگن کَسێا چه شما جُست کرت ’چیا اِشیا بۆجگا اێت،‘ بگوَشێت: ’واجها پکار اِنت.‘“

³² مرید شتنت و هما ڈئولا که ایسّایا گوَشتگ‌اَت، هما پئیما دیستِش.

³³ اَنچُش که کُرّگئے بۆجگا اَتنت، کُرّگئے هُدابُندان چه آیان جُست کرت: ”شما چێا اے کُرّگا بۆجگا اێت؟“

³⁴ مریدان پَسّئو دات: ”واجها پَکار اِنت.“

³⁵ آیان کُرّگ ایسّائے کِرّا آورت، وتی شال و چادرِش کُرّگئے پُشتا اێر کرتنت و ایسّااِش سوار کرت.

³⁶ اَنچُش که ایسّا دێما رئوان اَت، مردمان وتی شال و چادر راهئے سرا چێرگێجان کرتنت.

³⁷ وهدے ایسّا زئیتونئے کۆهئے اێرکپئے نزّیکّا رَست، آییئے مریدانی مُچّیا په اے سجّهێن اَجِکّایی و مۆجزهان که آیان دیستگ‌اَتنت، په گَل و شادهی و گۆن بُرزێن تئوارے، هُدا سَتا کرت و گوَشت:

³⁸ ”مبارک بات، هما بادشاها که په هُداوندئے ناما کئیت! سُهل و آسودگی مان آسمانا و شان و شئوکت بُرزێن اَرشا.“

³⁹ چه مردمانی نیاما، لهتێن پَریسیا گۆن ایسّایا گوَشت: ”او استاد! وتی مریدان نِهرّ و هَکّل کن که چُش مگوَشنت!“

⁴⁰ ایسّایا درّاێنت: ”من شمارا گوَشان، اگن اے بێتئوار ببنت، سِنگ و ڈۆک کوکّارَ کننت.“

ایسّائے گرێوگ

⁴¹ وهدے ایسّا اورشَلیما نزّیکّ بوت و شهری دیست، گْرێتی و

⁴² گوَشتی: ”دْرێگتا تئو، هئو، همے تئو، مرۆچی بزانتێن که کجام چیزّ، په تئو سُهل و آسودگی آورتَ کنت. بله بَژن و اَپسۆز که نون آ چه تئیی چمّا چێر و اَندێم اِنت.

⁴³ په تئو اَنچێن رۆچَ کاینت که دژمن تئیی چپّ و چاگردا سَنگرَ بندنت و تئیی چارێن نێمگان اَنگرَّ کننت و تئیی پِڑ و چاگردا تَنْکَ تَرّێننت.

⁴⁴ ترا و تئیی چُکّان، ڈگارا چَگلَ دئینت و گۆن هاک و هۆنا هۆر و هئوارَ کننت و سِنگے په سِنگێئے سرا هم پَشتَ نگێجنت، چێا که تئو وتی هُدائے آیگئے وهد و ساهت، پَجّاه نئیاورت.“

چه مزنێن پرستشگاها سئوداگرانی در کنگ

⁴⁵ چه اِشیا رَند، ایسّا مزنێن پرستشگاهئے پێشگاها شت و سئوداگرانی ڈنّا در کنگا گلاێش بوت.

⁴⁶ گوَشتی: ”هُدائے کتابا نبیسگ بوتگ: منی لۆگ، دْوا و پرستشئے جاگه ببیت، بله شما دُزّبازارے کرتگ.“

⁴⁷ آییا هر رۆچ مزنێن پرستشگاها تالیمَ دات. مزنێن دینی پێشوا، شَریَتئے زانۆگر و کئومئے کماش، آییئے کُشگئے جُهدا اَتنت،

⁴⁸ بله په وتی اے مکسدا، هچّ راهے در گێتک نکرتِش، چێا که آییئے هر هبر مردمانی دلا نِشتگ‌اَت.