پێدایش 7 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

نوهئے توپّان

¹ هُدایا گۆن نوها گوَشت: ”تئو گۆن وتی لۆگئے سجّهێن مردمان بۆجیگئے تها برئو، چێا که منَ گِندان که اے نَسلا پهرێزکار تئو ائے.

² چه سجّهێن هِلارێن هئیوانان هپت جُتک گۆن وت بر گۆن، نَرێن و آییئے مادگێنا، چه سجّهێن هَرامێن جانوَران یکّ یکّ جُتکے، نرێن و آییئے مادگێنا،

³ و چه آسمانی مُرگان هَپت جُتک، نرێن و مادگێن، که سَرجمێن زمینئے سرا آیانی نَسلا زندگ بدارئے.

⁴ هپت رۆچا رند، اَنچێن هئورے گوارێنان که تان چِلّ رۆچ و چِلّ شپا گواریت و من وتی جۆڑ کرتگێن سجّهێن سَهداران چه زمینا گار و گُمسارَ کنان.“

⁵ هرچے که هُداوندا گوَشتگ‌اَت، نوها هما پئیما کرت.

⁶ اے وهدا که زمینئے سرا هار آتک، نوهئے اُمر شَش سد سال اَت.

⁷ نوه و آییئے جَن و چُکّ و نِشار بۆجیگا پُترتنت که چه هار و توپّانا بِرکّنت.

⁸ چه هِلاری و هَرامێن هئیوان و مُرگ و سجّهێن لاپکَشّێن جانوَران،

⁹ جُتک جُتکا، نرێنے و مادگێنے، نوهئے کِرّا آتک و بۆجیگا پُتِرت، هما پئیما که هُدایا نوه هُکم داتگ‌اَت.

¹⁰ هپت رۆچا رند زمینئے سرا هار و توپّانے آتک.

¹¹ نوهئے اُمرئے شَش سدُمی سالئے دومی ماهئے هَبدهُمی رۆچا، جُهلانکیانی سجّهێن چَمّگ بُتکنت و آسمانئے دریگ پَچ بوتنت.

¹² چِلّ رۆچ و چِلّ شپا زمینئے سرا هئوران گوَرت.

¹³ همے رۆچئے جندا نوه و آییئے چُکّ سام و هام و یاپِت و نوهئے جَن و سئیێن نِشار بۆجیگا پُترتنت.

¹⁴ آیانی همراهیا هر پئیمێن سَهدار وتی تَهرئے هسابا گۆن اَت؛ هر پئیمێن دَلوَت وتی تَهرئے هسابا، هر پئیمێن لاپکَشّێن جانوَر وتی تَهرئے هسابا و هر پئیمێن مُرگ وتی تَهرئے هسابا، هر پئیمێن بانزُلیێن سَهدار.

¹⁵ هر سَهدار که زِندئے ساهی مان اَت، جُتکے جُتکے نوهئے کِرّا آتک و بۆجیگا پُترت.

¹⁶ هما پئیما که هُدایا نوه هُکم داتگ‌اَت، هر سَهدارئے نَر و مادگ بۆجیگا پُترتنت. نون هُداوندا دروازگ بَست.

¹⁷ تان چِلّ رۆچا زمین هارا مَلِّت و آپ گێش بئیان بوت و بۆجیگی چه زمینا بُرز چِست کرت.

¹⁸ زمینئے سرا آپ اَنچۆ که بُرزتر بئیان بوت، بۆجیگ هم آپئے سربُرا تْرَپّل بوت.

¹⁹ آپ زمینئے سربُرا سکّ چِست بوت و سجّهێن آسمانئے چێرئے درُستیگێن بُرزێن کۆه زێراپ بوتنت.

²⁰ آپ بُرزتر رئوان بوت و کۆهی چێر و اَندێم کرتنت. آپ چه کۆهانی ٹُلّان کِساس چار گْواز بُرزتر شت.

²¹ زمینئے سرئے سجّهێن سَهدار بێران بوتنت؛ مُرگ و دَلوَت و وَکشیێن هئیوان و هما سجّهێن سهدار که زمینئے سرا رُمب و رمگَ کننت و سجّهێن انسان هم.

²² هما سجّهێن سُرِنده که هُشکێن زمینا اَتنت، هما که زِندئے ساهِش مان اَت، بێران بوتنت.

²³ هُدایا زمینئے سرئے سجّهێن سَهدار گار و گُمسار کرتنت. انسان و جانوَر و لاپکَشّ و آسمانئے مُرگ، سجّهێن چه زمینا گار بوتنت. اێوکا نوه و هما که گۆن آییا بۆجیگا گۆن اَتنت، پَشت کپتنت.

²⁴ تان یکّ سد و پنجاه رۆچا زمین آپا مان پۆشتگ‌اَت.