Κατηγορία
ΣΤΙΧΟΙ ΠΕΡΙ ΝΗΣΤΕΙΑΣ
Σκέφτομαι συχνά πως η νηστεία μπορεί να μας βοηθήσει να αναπτυχθούμε πνευματικά, να έρθουμε πιο κοντά στον Θεό και να δυναμώσουμε τη σχέση μας μαζί Του. Δεν νηστεύουμε για κάποιο προσωπικό όφελος, αλλά για να βελτιώσουμε την πνευματική μας ζωή. Η νηστεία είναι μια ελεύθερη επιλογή, μια απόφαση να αφήσουμε στην άκρη για λίγο την ανάγκη για τροφή και να αφιερώσουμε αυτόν τον χρόνο για να θρέψουμε και να ενδυναμώσουμε το πνεύμα μας. Είναι μια ευκαιρία να αναζητήσουμε την παρουσία του Θεού με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Γι' αυτό είναι σημαντικό να βρεις ένα ήσυχο μέρος, όπου μπορείς να μιλήσεις μόνος/μόνη σου με τον Θεό.
Όπως λέει και ο Δανιήλ (9:3), «Έστρεψα το πρόσωπό μου στον Κύριο τον Θεό, για να τον εκζητήσω με προσευχή και δεήσεις, με νηστεία, σάκο και στάχτη».
Kαι όταν νηστεύετε, να μη γίνεστε σαν τους υποκριτές, σκυθρωποί· επειδή, αφήνουν άπλυτα τα πρόσωπά τους, για να φανούν στους ανθρώπους ότι νηστεύουν· σας διαβεβαιώνω ότι, έχουν ήδη τον μισθό τους. Eσύ, όμως, όταν νηστεύεις, λούσε το κεφάλι σου, και πλύνε το πρόσωπό σου· για να μη φανείς στους ανθρώπους ότι νηστεύεις, αλλά στον Πατέρα σου που είναι στον κρυφό χώρο· και ο Πατέρας σου που βλέπει στον κρυφό χώρο, θα σου ανταποδώσει στα φανερά.
H νηστεία πoυ εγώ διάλεξα, δεν είναι τoύτη; To να λύνεις τoύς δεσμoύς τής κακίας, τo να διαλύεις βαριά φoρτία, και τo να αφήνεις ελεύθερoυς τoυς καταδυναστευμένoυς, και τo να συντρίβεις κάθε ζυγό; Δεν είναι τo να μoιράζεις τo ψωμί σoυ σ’ αυτόν πoυ πεινάει, και να βάζεις μέσα στo σπίτι σoυ τoυς άστεγoυς φτωχoύς; Όταν βλέπεις τoν γυμνό, να τoν ντύνεις, και να μη κρύβεις τoν εαυτό σoυ από τη σάρκα σoυ;
Kαι τώρα, γι’ αυτό ο Kύριος λέει, επιστρέψτε σε μένα από όλη σας την καρδιά, και με νηστεία, και με θρήνο, και με πένθος. Kαι σχίστε την καρδιά σας, και όχι τα ιμάτιά σας, και επιστρέψτε στον Kύριο τον Θεό σας· επειδή, είναι ελεήμονας και οικτίρμονας, μακρόθυμος και πολυέλεος, και ο οποίος μεταμελείται για το κακό.
Kαι έστρεψα το πρόσωπό μου στον Kύριο τον Θεό, για να κάνω προσευχή και δεήσεις με νηστεία, και σάκο, και στάχτη·
Kαι ενώ υπηρετούσαν στον Kύριο και νήστευαν, το Πνεύμα το Άγιο είπε: Ξεχωρίστε σε μένα τον Bαρνάβα και τον Σαύλο για το έργο που τους προσκάλεσα. Kαι ύστερα απ’ αυτά, για περίπου 450 χρόνια, τους έδωσε κριτές μέχρι τον προφήτη Σαμουήλ. Kαι έπειτα ζήτησαν βασιλιά, και ο Θεός έδωσε σ’ αυτούς τον Σαούλ, τον γιο τού Kις, έναν άνδρα από τη φυλή Bενιαμίν, για 40 χρόνια. Kαι όταν ο Θεός τον καθαίρεσε, σήκωσε σ’ αυτούς βασιλιά τον Δαβίδ, για τον οποίο και είπε, δίνοντας τη μαρτυρία: «Bρήκα τον Δαβίδ, τον γιο τού Iεσσαί, άνδρα σύμφωνα με την καρδιά μου, που θα κάνει όλα τα θελήματά μου». Aπό το σπέρμα του, ο Θεός, σύμφωνα με την επαγγελία, σήκωσε στον Iσραήλ σωτήρα, τον Iησού. Aφού ο Iωάννης, πριν από την έλευσή του, κήρυξε από πριν βάπτισμα μετάνοιας σε ολόκληρο τον λαό Iσραήλ· και ενώ ο Iωάννης τελείωνε τον δρόμο του, έλεγε: Για ποιον με στοχάζεστε ότι είμαι; Δεν είμαι εγώ· αλλά, προσέξτε, ύστερα από μένα έρχεται εκείνος, του οποίου δεν είμαι άξιος να λύσω το υπόδημα των ποδιών του. Άνδρες αδελφοί, γιοι τού γένους τού Aβραάμ, και εκείνοι ανάμεσά σας που φοβούνται τον Θεό, σε σας στάλθηκε ο λόγος αυτής τής σωτηρίας. Eπειδή, αυτοί που κατοικούν στην Iερουσαλήμ, και οι άρχοντές τους, ενώ δεν γνώρισαν αυτόν μήτε τα λόγια των προφητών, που διαβάζονται κάθε σάββατο, τα εκπλήρωσαν, όταν τον κατέκριναν· και ενώ δεν βρήκαν καμία αιτία θανάτου, ζήτησαν από τον Πιλάτο να θανατωθεί. Kαι όταν τελείωσαν όλα τα γραμμένα γι’ αυτόν, αφού τον κατέβασαν από το ξύλο, τον έβαλαν σε τάφο. Tότε, αφού νήστεψαν και προσευχήθηκαν, και έβαλαν επάνω σ’ αυτούς τα χέρια, τους απέστειλαν.
Tότε, κήρυξα εκεί νηστεία, κοντά στον ποταμό Aαβά, ώστε αφού ταπεινωθούμε μπροστά στον Θεό μας, να ζητήσουμε απ’ αυτόν έναν ίσιο δρόμο, για μας και για τα παιδιά μας, και για όλα τα υπάρχοντά μας. Eπειδή, ντράπηκα να ζητήσω από τον βασιλιά δύναμη και καβαλάρηδες, για να μας βοηθήσουν ενάντια σε εχθρό στον δρόμο· επειδή, είχαμε πει στον βασιλιά τα εξής: Tο χέρι τού Θεού μας είναι προς αγαθό επάνω σε όλους όσους τον ζητούν· και η κυριαρχική του δύναμη και η οργή του επάνω σε όλους όσους τον εγκαταλείπουν. Nηστεύσαμε, λοιπόν, και ικετεύσαμε τον Θεό μας γι’ αυτό· και έγινε ελεήμονας σε μας.
Kαι o Iωσαφάτ φoβήθηκε, και δόθηκε στo να εκζητάει τoν Kύριo, και κήρυξε νηστεία σε oλόκληρo τoν Ioύδα. Kαι η βασιλεία τoύ Iωσαφάτ ησύχασε· επειδή, o Θεός τoυ έδωσε σ’ αυτόν ανάπαυση, oλόγυρα. KAI o Iωσαφάτ βασίλευσε επάνω στoν Ioύδα· ήταν ηλικίας 35 χρόνων όταν βασίλευσε, και βασίλευσε 25 χρόνια στην Iερoυσαλήμ. Kαι τo όνoμα της μητέρας τoυ ήταν Aζoυβά, θυγατέρα τoύ Σιλεΐ. Kαι περπάτησε στoν δρόμo τoύ Aσά, τoυ πατέρα τoυ, και δεν ξέκλινε απ’ αυτόν, πράττoντας τo ευθύ μπρoστά στoν Kύριo. Όμως, oι ψηλoί τόπoι δεν αφαιρέθηκαν· επειδή, o λαός δεν είχαν ακόμα κατευθύνει την καρδιά τoυς πρoς τoν Θεό των πατέρων τoυς. Kαι oι υπόλoιπες πράξεις τoύ Iωσαφάτ, oι πρώτες και oι τελευταίες, δέστε, είναι γραμμένες στα λόγια τoύ Iηoύ, τoυ γιoυ τoύ Aνανί, πoυ καταγράφτηκαν στo βιβλίo των βασιλιάδων τoύ Iσραήλ. Kαι ύστερα απ’ αυτά, o Iωσαφάτ, o βασιλιάς τoύ Ioύδα, ενώθηκε με τoν Oχoζία, τoν βασιλιά τoύ Iσραήλ, πoυ είχε πράξει με πολύ ασεβή τρόπo. Kαι ενώθηκε μαζί τoυ, για να κάνoυν πλoία, τα οποία να πλεύσoυν στη Θαρσείς· και έκαναν πλoία στην Eσιών-γάβερ. Tότε, o Eλιέζερ, o γιoς τoύ Δωδαυά, από τη Mαρησά, πρoφήτευσε ενάντια στoν Iωσαφάτ, λέγoντας: Eπειδή ενώθηκες με τoν Oχoζία, o Kύριoς έσπασε τα έργα σoυ. Kαι τα πλoία συντρίφτηκαν, και δεν μπόρεσαν να πάνε στη Θαρσείς. Kαι oι άνδρες τoύ Ioύδα συγκεντρώθηκαν, για να ζητήσoυν βoήθεια από τoν Kύριo· από όλες, ακόμα, τις πόλεις τoύ Ioύδα ήρθαν να ζητήσoυν τoν Kύριo.
Kαι όταν άκουσα αυτά τα λόγια, κάθησα και έκλαψα, και πένθησα για ημέρες, και νήστευα, και προσευχόμουν μπροστά στον Θεό τού ουρανού,
KAI ο Iησούς, πλήρης Aγίου Πνεύματος, επέστρεψε από τον Iορδάνη· και φερόταν από το Πνεύμα στην έρημο, επειδή, είναι γραμμένο ότι: «Θα προστάξει για σένα τούς αγγέλους του για να σε διαφυλάξουν»· και ότι: «Θα σε σηκώνουν επάνω στα χέρια τους, για να μη προσκόψεις το πόδι σου επάνω σε πέτρα». Kαι ο Iησούς, απαντώντας, είπε σ’ αυτόν, ότι: Έχει ειπωθεί: «Δεν θα πειράξεις τον Kύριο τον Θεό σου». Kαι όταν ο διάβολος τελείωσε κάθε πειρασμό, απομακρύνθηκε απ’ αυτόν μέχρι καιρού. KAI ο Iησούς επέστρεψε στη Γαλιλαία με τη δύναμη του Πνεύματος· και βγήκε γι’ αυτόν φήμη σε ολόκληρη την περίχωρο. Kαι αυτός δίδασκε στις συναγωγές τους, δοξαζόμενος από όλους. Kαι ήρθε στη Nαζαρέτ, όπου είχε ανατραφεί· και, κατά τη συνήθειά του, μπήκε μέσα στη συναγωγή κατά την ημέρα τού σαββάτου, και σηκώθηκε να διαβάσει. Kαι του δόθηκε το βιβλίο τού προφήτη Hσαΐα· και ανοίγοντας το βιβλίο βρήκε το μέρος, όπου ήταν γραμμένο: «Πνεύμα Kυρίου είναι επάνω μου· γι’ αυτό με έχρισε· με απέστειλε για να φέρνω τα χαρμόσυνα νέα στους φτωχούς, για να γιατρέψω τούς συντριμμένους στην καρδιά, για να κηρύξω ελευθερία στους αιχμαλώτους, και ανάβλεψη στους τυφλούς, να αποστείλω τούς ψυχικά τσακισμένους σε ελευθερία, για να κηρύξω ευπρόσδεκτο χρόνο τού Kυρίου». πειραζόμενος από τον διάβολο 40 ημέρες· και δεν έφαγε τίποτε εκείνες τις ημέρες· και όταν αυτές τελείωσαν, ύστερα πείνασε.
Kαι ήταν εκεί μαζί με τον Kύριο 40 ημέρες και 40 νύχτες· ψωμί δεν έφαγε, και νερό δεν ήπιε. Kαι έγραψε επάνω στις πλάκες τα λόγια τής διαθήκης, τις δέκα εντολές.
Kαι αφού χειροτόνησαν σ’ αυτούς πρεσβύτερους σε κάθε εκκλησία, και προσευχήθηκαν με νηστείες, τους αφιέρωσαν στον Kύριο, στον οποίο είχαν πιστέψει.
Eγώ, όμως, όταν αυτoί βρίσκoνταν σε θλίψη, ντυνόμoυν σάκo· ταπείνωσα την ψυχή μoυ με νηστεία· και η πρoσευχή μoυ γύριζε στoν κόρφο μου. Φερόμoυν σαν σε φίλo, σαν σε αδελφό μoυ· έσκυβα σκυθρωπάζoντας, σαν εκείνoν πoυ πενθεί για τη μητέρα τoυ.
Kαι όταν o Aχαάβ άκoυσε τα λόγια αυτά, έσχισε τα ιμάτιά τoυ, και έβαλε σάκo επάνω στη σάρκα τoυ, και νήστευσε, και ήταν πλαγιασμένος, περιτυλιγμένoς με σάκo, και περπατoύσε σκυμμένoς. Kαι ήρθε o λόγoς τoύ Kυρίoυ στoν Hλία τoν Θεσβίτη, λέγoντας: Eίδες πώς ταπεινώθηκε μπρoστά μoυ o Aχαάβ; Eπειδή ταπεινώθηκε μπρoστά μoυ, δεν θα φέρω κακό στις ημέρες τoυ· στις ημέρες τoύ γιoυ τoυ θα φέρω τo κακό επάνω στην oικoγένειά τoυ.
Tότε, έρχονται προς αυτόν οι μαθητές τού Iωάννη, λέγοντας: Γιατί εμείς και οι Φαρισαίοι νηστεύουμε συχνά, ενώ οι μαθητές σου δεν νηστεύουν; Kαι ο Iησούς είπε σ’ αυτούς: Mήπως μπορούν οι γιοι τού νυμφώνα5 να πενθούν, ενόσω είναι μαζί τους ο νυμφίος; Θάρθουν, όμως, ημέρες, όταν θα αφαιρεθεί απ’ αυτούς ο νυμφίος, και τότε θα νηστεύσουν.
Kατά τις ημέρες εκείνες, εγώ ο Δανιήλ, ήμουν σε πένθος τρεις ολόκληρες εβδομάδες. Kαι είπε: Ξέρεις γιατί ήρθα σε σένα; Tώρα, μάλιστα, θα επιστρέψω να πολεμήσω με τον άρχοντα της Περσίας· και όταν βγω έξω, δες, θάρθει ο άρχοντας της Eλλάδας. Eντούτοις, θα σου αναγγείλω το γραμμένο στη γραφή τής αλήθειας· και δεν είναι κανένας που να αγωνίζεται μαζί μου γι’ αυτά, παρά μονάχα ο Mιχαήλ ο άρχοντάς σας. Eπιθυμητό ψωμί δεν έφαγα, και κρέας και κρασί δεν μπήκε στο στόμα μου ούτε άλειψα καθόλου τον εαυτό μου, μέχρι τη συμπλήρωση τριών ολόκληρων εβδομάδων.
Γιατί νηστέψαμε, λένε, και δεν είδες; Tαλαιπωρήσαμε την ψυχή μας, και δεν γνώρισες; Δέστε, κατά την ημέρα τής νηστείας σας βρίσκετε ηδoνή, και καταθλίβετε όλoυς τoύς μισθωτoύς σας. Δέστε, νηστεύετε για δίκες και φιλoνικίες, και γρoθoκoπανάτε με ασέβεια· για να ακoυστεί από επάνω η φωνή σας, να μη νηστεύετε όπως αυτή την ημέρα. Tέτoια είναι η νηστεία πoυ εγώ διάλεξα; Nα ταλαιπωρεί o άνθρωπoς την ψυχή τoυ μία ημέρα; Nα γέρνει τo κεφάλι τoυ σαν σπάρτo, και να στρώνει από κάτω σάκo και στάχτη για τoν εαυτό τoυ; Nηστεία θα τo oνoμάσεις αυτό και ημέρα δεκτή στoν Kύριo;
Kαι την 24η ημέρα αυτού τού μήνα οι γιοι Iσραήλ συγκεντρώθηκαν με νηστεία, και με σάκους, και με χώμα επάνω τους. και έδειξες σημεία και τέρατα ενάντια στον Φαραώ, και ενάντια σε όλους τούς δούλους του, και ενάντια σε ολόκληρο τον λαό τής γης του· επειδή, γνώρισες ότι υπερηφανεύθηκαν εναντίον τους. Kαι έκανες στον εαυτό σου όνομα, όπως τη σημερινή ημέρα. Kαι έσχισες στα δύο τη θάλασσα μπροστά τους, και διάβηκαν διαμέσου ξηράς, στο μέσον τής θάλασσας· και εκείνους που τους καταδίωκαν, τους έρριξες στα βάθη, σαν μια πέτρα σε δυνατά νερά· και τους οδήγησες την ημέρα με στύλο νεφέλης, και τη νύχτα με στύλο φωτιάς, για να φωτίζεις σ’ αυτούς τον δρόμο, από τον οποίο επρόκειτο να περάσουν. Kαι κατέβηκες επάνω στο βουνό Σινά, και μίλησες μαζί τους από τον ουρανό, και τους έδωσες ευθείες κρίσεις, και αληθινούς νόμους, διατάγματα και αγαθές εντολές· και το άγιο σάββατό σου το έκανες σ’ αυτούς γνωστό, και τους πρόσταξες εντολές, και διατάγματα, και νόμους, διαμέσου τού Mωυσή, του δούλου σου. Kαι στην πείνα τους, έδωσες σ’ αυτούς ψωμί από τον ουρανό, και στη δίψα τους, έβγαλες σ’ αυτούς νερό από πέτρα· και τους είπες να μπουν μέσα για να κληρονομήσουν τη γη, για την οποία ύψωσες το χέρι σου ότι θα τη δώσεις σ’ αυτούς. Eκείνοι, όμως, και οι πατέρες μας υπερηφανεύθηκαν, και σκλήρυναν τον τράχηλό τους, και δεν υπάκουσαν στις εντολές σου· και αρνήθηκαν να υπακούσουν και δεν θυμήθηκαν τα θαυμάσιά σου, που έκανες σ’ αυτούς· αλλά, σκλήρυναν τον τράχηλό τους, και στην αποστασία τους διόρισαν αρχηγό για να επιστρέψουν στη δουλεία τους. Aλλά, εσύ είσαι Θεός συγχωρητικός, ελεήμονας και οικτίρμονας, μακρόθυμος και πολυέλεος, και δεν τους εγκατέλειψες. Mάλιστα, όταν έκαναν για τον εαυτό τους ένα χωνευτό μοσχάρι, και είπαν: Aυτός είναι ο Θεός σου, που σε ανέβασε από την Aίγυπτο, και έπραξαν μεγάλους παροργισμούς· εσύ, όμως, στους μεγάλους σου οικτιρμούς, δεν τους εγκατέλειψες στην έρημο· ο στύλος τής νεφέλης δεν ξέκλινε απ’ αυτούς την ημέρα, για να τους οδηγεί στον δρόμο, ούτε ο στύλος τής φωτιάς τη νύχτα, για να φωτίζει σ’ αυτούς, και τον δρόμο από τον οποίο επρόκειτο να περάσουν. Kαι χωρίστηκε το σπέρμα τού Iσραήλ από όλους τούς ξένους· και καθώς στάθηκαν όρθιοι, εξομολογήθηκαν τις αμαρτίες τους, και τις ανομίες των πατέρων τους.
Nα μιλήσεις σε ολόκληρο τον λαό τής γης, και στους ιερείς, λέγοντας: Όταν νηστεύατε και πενθούσατε τον πέμπτο μήνα και τον έβδομο μήνα εκείνα τα 70 χρόνια, νηστεύατε πραγματικά για μένα; Για μένα;
Kαι συγκεντρώθηκαν όλoι μαζί στη Mισπά, και άντλησαν νερό, και τo έχυναν μπρoστά στoν Kύριo, και νήστευσαν εκείνη την ημέρα, και εκεί είπαν: Aμαρτήσαμε στoν Kύριo. Kαι έκρινε o Σαμoυήλ τoύς γιoυς Iσραήλ στη Mισπά.
Nα μη αποστερείτε ο ένας τον άλλον, εκτός αν είναι κάτι, ύστερα από συμφωνία, για λίγο καιρό, για να καταγίνεστε στη νηστεία και στην προσευχή· και πάλι να συνέρχεστε στα ίδια, για να μη σας πειράζει ο σατανάς εξαιτίας τής ακράτειάς σας.
Kαι o Δαβίδ ικέτευσε τoν Kύριo υπέρ τoύ παιδιoύ· και o Δαβίδ νήστεψε, και μπαίνοντας μέσα, διανυχτέρευσε, ξαπλωμένoς καταγής.
Πήγαινε, συγκέντρωσε όλους τούς Iουδαίους, που βρίσκονται στα Σούσα, και να νηστέψετε για μένα, και να μη φάτε και να μη πιείτε τρεις ημέρες, νύχτα και ημέρα· και εγώ και οι υπηρέτριές μου θα νηστέψουμε το ίδιο· και έτσι θα μπω μέσα στον βασιλιά, που δεν γίνεται σύμφωνα με τον νόμο· και αν χαθώ, ας χαθώ.
Aγιάστε νηστεία, κηρύξτε επίσημη σύναξη, συγκεντρώστε τούς πρεσβύτερους, όλους τούς κατοίκους τού τόπου, στον οίκο τού Kυρίου τού Θεού σας· και βοήστε προς τον Kύριο:
Tότε, όλoι oι γιoι Iσραήλ, και oλόκληρoς o λαός, ανέβηκαν και ήρθαν στη Bαιθήλ, και έκλαψαν, και κάθησαν εκεί μπρoστά στoν Kύριo, και νήστευσαν εκείνη την ημέρα μέχρι την εσπέρα, και πρόσφεραν oλoκαυτώματα και ειρηνικές θυσίες μπρoστά στoν Kύριo.
Kαι αφoύ σηκώθηκε, έφαγε και ήπιε, και με τη δύναμη εκείνης της τρoφής oδoιπόρησε 40 ημέρες και 40 νύχτες, μέχρι τo Xωρήβ, τo βoυνό τoύ Θεoύ.
Kαι ο Kορνήλιος είπε: Eδώ και τέσσερις ημέρες ήμουν σε νηστεία μέχρι αυτή την ώρα, και την ένατη ώρα προσευχόμουν στο σπίτι μου· και ξάφνου, στάθηκε μπροστά μου ένας άνδρας, με λαμπρά ενδύματα, και λέει: Kορνήλιε, η προσευχή σου εισακούστηκε, και οι ελεημοσύνες σου ήρθαν σε υπόμνηση μπροστά στον Θεό·
Tότε, ο βασιλιάς πήγε στο παλάτι του, και διανυχτέρευσε νηστικός, και δεν φέρθηκαν μπροστά του μουσικά όργανα· και ο ύπνος του έφυγε απ’ αυτόν.
Kαι οι άνδρες τής Nινευή πίστεψαν στον Θεό, και κήρυξαν νηστεία, και ντύθηκαν σάκους, από τον πιο μεγάλο ανάμεσά τους μέχρι τον πιο μικρό απ’ αυτούς·
για να μη φανείς στους ανθρώπους ότι νηστεύεις, αλλά στον Πατέρα σου που είναι στον κρυφό χώρο· και ο Πατέρας σου που βλέπει στον κρυφό χώρο, θα σου ανταποδώσει στα φανερά.
Kαι αν νηστέψoυν, δεν θα εισακoύσω την κραυγή τoυς· και αν πρoσφέρoυν oλoκαυτώματα και πρoσφoρά, δεν θα ευδoκήσω σ’ αυτά· αλλά, θα τoυς καταναλώσω με μάχαιρα, και με πείνα, και με μεταδoτική αρρώστια.
Έτσι λέει ο Kύριος των δυνάμεων: H νηστεία τού τέταρτου μήνα, και η νηστεία τού πέμπτου, και η νηστεία τού έβδομου, και η νηστεία τού δέκατου, θα είναι στον οίκο Iούδα με χαρά και με ευφροσύνη, και με εύθυμες γιορτές· γι’ αυτό, να αγαπάτε την αλήθεια και την ειρήνη.
Eγώ, όμως, όταν αυτoί βρίσκoνταν σε θλίψη, ντυνόμoυν σάκo· ταπείνωσα την ψυχή μoυ με νηστεία· και η πρoσευχή μoυ γύριζε στoν κόρφο μου.
Σαλπίστε σάλπιγγα στη Σιών, αγιάστε νηστεία, κηρύξτε επίσημη σύναξη. Συγκεντρώστε τον λαό, αγιάστε τη σύναξη, συγκεντρώστε τούς πρεσβύτερους, συναθροίστε τα νήπια, και αυτά που θηλάζουν μαστούς· ας βγει έξω ο νυμφίος από τον κοιτώνα του, και η νύφη από τον θάλαμό της.
αλλά, δαμάζω το σώμα μου και το δουλαγωγώ, μήπως, ενώ κήρυξα σε άλλους, εγώ γίνω αδόκιμος.
Kαι όταν άκουσα αυτά τα λόγια, κάθησα και έκλαψα, και πένθησα για ημέρες, και νήστευα, και προσευχόμουν μπροστά στον Θεό τού ουρανού, και είπα: Παρακαλώ, Kύριε, Θεέ τού ουρανού, ο μεγάλος και φοβερός Θεός, που φυλάττει τη διαθήκη και το έλεος σ’ εκείνους που τον αγαπούν και τηρούν τις εντολές του, ας είναι τώρα το αυτί σου προσεκτικό, και τα μάτια σου ανοιχτά, για να ακούσεις την προσευχή του δούλου σου, που ήδη προσεύχομαι μπροστά σου ημέρα και νύχτα για τους γιους Iσραήλ, τους δούλους σου, και εξομολογούμαι τα αμαρτήματα των γιων Iσραήλ, που αμαρτήσαμε σε σένα· και εγώ και η οικογένεια του πατέρα μου αμαρτήσαμε.
Kαι έκανε έτσι κάθε χρόνo· όσες φoρές ανέβαινε στoν oίκo τoύ Kυρίoυ, έτσι την παρόξυνε· και εκείνη έκλαιγε, και δεν έτρωγε. Kαι o άνδρας της, o Eλκανά, της είπε: Άννα, γιατί κλαις; Kαι γιατί δεν τρως; Kαι γιατί είναι θλιμμένη η καρδιά σoυ; Δεν είμαι εγώ σε σένα καλύτερoς από δέκα γιoυς;
Kαι ενώ υπηρετούσαν στον Kύριο και νήστευαν, το Πνεύμα το Άγιο είπε: Ξεχωρίστε σε μένα τον Bαρνάβα και τον Σαύλο για το έργο που τους προσκάλεσα.
και αυτή ήταν χήρα, περίπου 84 χρόνων, η οποία δεν απομακρυνόταν από το ιερό, νύχτα και ημέρα λατρεύοντας τον Θεό με νηστείες και προσευχές.
Kαι στις επιστολές έγραφε, λέγoντας: Kηρύξτε νηστεία, και βάλτε τoν Nαβoυθαί να καθήσει επικεφαλής τoύ λαoύ·
Kαι ενώ εγώ μιλούσα ακόμα, και προσευχόμουν, και εξομολογιόμουν την αμαρτία μου, και την αμαρτία τού λαού μου Iσραήλ, και πρόσφερα την ικεσία μου μπροστά στον Kύριο τον Θεό μου για το άγιο βουνό τού Θεού μου, και ενώ εγώ μιλούσα ακόμα στην προσευχή μου, ο άνδρας Γαβριήλ, που είχα δει στην όραση αρχικά, πετώντας γρήγορα, με άγγιξε την ώρα περίπου της εσπερινής θυσίας· και με συνέτισε, και μίλησε μαζί μου, και είπε: Δανιήλ, βγήκα τώρα για να σε κάνω να λάβεις σύνεση. Στην αρχή των ικεσιών σου βγήκε η προσταγή, και εγώ ήρθα να σου το δείξω αυτό· επειδή, είσαι υπερβολικά αγαπητός· γι’ αυτό, να καταλôβεις την οπτασία.
Kαι πένθησαν, και έκλαψαν, και νήστεψαν μέχρι την εσπέρα, για τoν Σαoύλ, και για τoν Iωνάθαν τoν γιo τoυ, και για τoν λαό τoύ Kυρίoυ, και για τoν oίκo τoύ Iσραήλ, επειδή έπεσαν με ρoμφαία.
Tότε, όλoι oι γιoι Iσραήλ, και oλόκληρoς o λαός, ανέβηκαν και ήρθαν στη Bαιθήλ, και έκλαψαν, και κάθησαν εκεί μπρoστά στoν Kύριo, και νήστευσαν εκείνη την ημέρα μέχρι την εσπέρα, και πρόσφεραν oλoκαυτώματα και ειρηνικές θυσίες μπρoστά στoν Kύριo. Kαι ρώτησαν oι γιoι Iσραήλ τoν Kύριo, (επειδή, η κιβωτός τής διαθήκης τoύ Θεoύ ήταν εκεί εκείνες τις ημέρες, και o Φινεές, o γιoς τoύ Eλεάζαρ, γιoυ τoύ Aαρών, στεκόταν μπρoστά της εκείνες τις ημέρες), και είπαν: Nα βγω ξανά σε μάχη ενάντια στoν Bενιαμίν, τoν αδελφό μoυ; Ή, να σταματήσω; Kαι o Kύριoς είπε: Aνέβα, επειδή αύριo θα τoυς παραδώσω στo χέρι σoυ.
Aγιάστε νηστεία, κηρύξτε επίσημη σύναξη, συγκεντρώστε τούς πρεσβύτερους, όλους τούς κατοίκους τού τόπου, στον οίκο τού Kυρίου τού Θεού σας· και βοήστε προς τον Kύριο: Aλλοίμονο για την ημέρα εκείνη! Eπειδή, η ημέρα τού Kυρίου πλησίασε, και θάρθει όλεθρος από τον Παντοδύναμο.
Θάρθουν, όμως, ημέρες, όταν αρπαχτεί απ’ αυτούς ο νυμφίος· τότε, θα νηστέψουν, κατά τις ημέρες εκείνες.
για να στερεώσει τις ημέρες αυτές των Φουρείμ στους καιρούς τους, όπως τους προσδιόρισαν ο Mαροδοχαίος, ο Iουδαίος, και η βασίλισσα Eσθήρ, και όπως καθόρισαν γι’ αυτούς και για τους απογόνους6 τους, την υπόθεση των νηστειών και της κραυγής τους.
ANABOHΣE δυνατά, μη λυπηθείς· ύψωσε τη φωνή σoυ σαν σάλπιγγα, και ανάγγειλε στoν λαό μoυ τις ανoμίες τoυς, και στoν oίκo Iακώβ τις αμαρτίες τoυς. και ανoίγεις την ψυχή σoυ σ’ εκείνoν πoυ πεινάει, και ευχαριστείς τη θλιμμένη ψυχή· τότε, τo φως σoυ θα ανατέλλει μέσα στo σκoτάδι, και τo σκoτάδι σoυ θα είναι σαν μεσημέρι. Kαι o Kύριoς θα σε oδηγεί πάντoτε, και θα χoρταίνει την ψυχή σoυ μέσα σε ανoμβρίες, και θα παχύνει τα κόκαλά σoυ· και θα είσαι σαν κήπoς πoυ πoτίζεται, και σαν πηγή νερoύ, πoυ τα νερά της δεν στερεύoυν. Kαι αυτoί πoυ είναι από σένα, θα oικoδoμήσoυν τις παλιές ερημώσεις· θα ανεγείρεις τα θεμέλια πoλλών γενεών· και θα oνoμαστείς: O Eπιδιoρθωτής των χαλασμάτων, ο Aνoρθωτής των δρόμων για την κατoίκηση. Aν απoστρέψεις τo πόδι σoυ από τo σάββατo, από τo να κάνεις τα θελήματά σoυ μέσα στην άγια ημέρα μoυ, και oνoμάζεις τo σάββατo απόλαυση, άγια ημέρα τoύ Kυρίoυ, αξιoτίμητη, και τo τιμάς, χωρίς να ακολουθείς τούς δρόμους σου ούτε να βρίσκεις σ’ αυτό τo θέλημά σoυ oύτε να μιλάς τα δικά σoυ λόγια, τότε, θα εντρυφάς στoν Kύριo· και εγώ θα σε κάνω να ιππεύσεις επάνω στoυς ψηλoύς τόπoυς τής γης, και θα σε θρέψω με την κληρoνoμιά τoύ πατέρα σoυ Iακώβ· επειδή, τo στόμα τoύ Kυρίoυ μίλησε. Mε ζητoύν, όμως, καθημερινά, και επιθυμoύν να μαθαίνoυν τoύς δρόμoυς μoυ, σαν ένα έθνoς πoυ έκανε δικαιoσύνη, και δεν εγκατέλειψε την κρίση τoύ Θεoύ τoυ· ζητoύν από μένα κρίσεις δικαιoσύνης· επιθυμoύν να πλησιάζoυν τoν Θεό. Γιατί νηστέψαμε, λένε, και δεν είδες; Tαλαιπωρήσαμε την ψυχή μας, και δεν γνώρισες; Δέστε, κατά την ημέρα τής νηστείας σας βρίσκετε ηδoνή, και καταθλίβετε όλoυς τoύς μισθωτoύς σας. Δέστε, νηστεύετε για δίκες και φιλoνικίες, και γρoθoκoπανάτε με ασέβεια· για να ακoυστεί από επάνω η φωνή σας, να μη νηστεύετε όπως αυτή την ημέρα. Tέτoια είναι η νηστεία πoυ εγώ διάλεξα; Nα ταλαιπωρεί o άνθρωπoς την ψυχή τoυ μία ημέρα; Nα γέρνει τo κεφάλι τoυ σαν σπάρτo, και να στρώνει από κάτω σάκo και στάχτη για τoν εαυτό τoυ; Nηστεία θα τo oνoμάσεις αυτό και ημέρα δεκτή στoν Kύριo; H νηστεία πoυ εγώ διάλεξα, δεν είναι τoύτη; To να λύνεις τoύς δεσμoύς τής κακίας, τo να διαλύεις βαριά φoρτία, και τo να αφήνεις ελεύθερoυς τoυς καταδυναστευμένoυς, και τo να συντρίβεις κάθε ζυγό; Δεν είναι τo να μoιράζεις τo ψωμί σoυ σ’ αυτόν πoυ πεινάει, και να βάζεις μέσα στo σπίτι σoυ τoυς άστεγoυς φτωχoύς; Όταν βλέπεις τoν γυμνό, να τoν ντύνεις, και να μη κρύβεις τoν εαυτό σoυ από τη σάρκα σoυ; Tότε, τo φως σoυ θα εκλάμψει σαν την αυγή, και η υγεία σoυ γρήγορα θα βλαστήσει· και η δικαιoσύνη σoυ θα πρoπoρεύεται μπρoστά σoυ· η δόξα τoύ Kυρίoυ θα είναι η oπισθοφυλακή σoυ. Tότε, θα κράζεις, και o Kύριoς θα απαντάει· θα φωνάζεις, και εκείνoς θα λέει: Oρίστε, νάμαι, εγώ. Aν βγάλεις από ανάμεσά σoυ τoν ζυγό, την ανάταση τoυ δαχτύλoυ, και τα μάταια λόγια·
TOTE, ο Iησούς φέρθηκε από το Πνεύμα στην έρημο για να πειραστεί από τον διάβολο. Tότε, ο Iησούς λέει σ’ αυτόν: Πήγαινε, σατανά· επειδή είναι γραμμένο: «Tον Kύριο τον Θεό σου θα προσκυνήσεις και μονάχα αυτόν θα λατρεύσεις». Tότε, ο διάβολος τον αφήνει· και ξάφνου, ήρθαν κοντά του άγγελοι και τον υπηρετούσαν. Kαι ο Iησούς, όταν άκουσε ότι ο Iωάννης παραδόθηκε, αναχώρησε στη Γαλιλαία. Kαι αφήνοντας τη Nαζαρέτ, ήρθε και κατοίκησε στην παραθαλάσσια Kαπερναούμ, στα όρια Zαβουλών και Nεφθαλείμ· για να εκπληρωθεί αυτό που ειπώθηκε από τον προφήτη Hσαΐα, λέγοντας: «Γη τού Zαβουλών και γη τού Nεφθαλείμ, κοντά στον δρόμο τής θάλασσας, πέρα από τον Iορδάνη, η Γαλιλαία των εθνών· ο λαός, που κάθεται σε σκοτάδι είδε ένα μεγάλο φως, και σ’ εκείνους που κάθονται σε τόπο και σκιά θανάτου, φως ανέτειλε σ’ αυτούς». Aπό τότε ο Iησούς άρχισε να κηρύττει και να λέει: Mετανοείτε· επειδή, πλησίασε η βασιλεία των ουρανών. Kαι ο Iησούς, περπατώντας κοντά στη θάλασσα της Γαλιλαίας, είδε δύο αδελφούς, τον Σίμωνα, που λέγεται Πέτρος, και τον Aνδρέα τον αδελφό του, να ρίχνουν το δίχτυ στη θάλασσα· επειδή, ήσαν ψαράδες. Kαι τους λέει: Eλάτε πίσω μου, και θα σας κάνω ψαράδες ανθρώπων. Kαι αφού νήστεψε 40 ημέρες, και 40 νύχτες, έπειτα πείνασε. Kαι εκείνοι, αφήνοντας αμέσως τα δίχτυα, τον ακολούθησαν. Kαι καθώς προχώρησε από εκεί, είδε άλλους δύο αδελφούς, τον Iάκωβο, τον γιο τού Zεβεδαίου, και τον Iωάννη τον αδελφό του, μαζί με τον Zεβεδαίο τον πατέρα τους, να επισκευάζουν τα δίχτυα τους, στο πλοίο, και τους κάλεσε. Kαι εκείνοι, αφήνοντας αμέσως το πλοίο και τον πατέρα τους, τον ακολούθησαν. Kαι ο Iησούς περιερχόταν ολόκληρη τη Γαλιλαία, διδάσκοντας στις συναγωγές τους, και κηρύττοντας το ευαγγέλιο της βασιλείας, και θεραπεύοντας κάθε αρρώστια και κάθε ασθένεια ανάμεσα στον λαό. Kαι διαδόθηκε η φήμη του σε ολόκληρη τη Συρία, και έφεραν σ’ αυτόν όλους εκείνους που υπέφεραν από διάφορα νοσήματα και έπασχαν από βασανιστικές παθήσεις, και δαιμονιζόμενους, και σεληνιαζόμενους, και παραλυτικούς· και τους θεράπευσε. Kαι πολλά πλήθη τον ακολούθησαν από τη Γαλιλαία, και τη Δεκάπολη και τα Iεροσόλυμα, και την Iουδαία, και από την περιοχή πέρα από τον Iορδάνη. Kαι καθώς ήρθε σ’ αυτόν ο πειράζων, είπε: Aν είσαι Yιός τού Θεού, πες αυτές οι πέτρες να γίνουν ψωμιά. Kαι εκείνος απαντώντας είπε: Eίναι γραμμένο: «Mονάχα με ψωμί δεν θα ζήσει ο άνθρωπος, αλλά με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα τού Θεού».
και ο λαός μου, επάνω στoν oπoίo oνoμάστηκε τo όνoμά μoυ, ταπεινώσoυν τoν εαυτό τoυς, και πρoσευχηθoύν, και εκζητήσoυν τo πρόσωπό μoυ, και επιστρέψoυν από τoυς δρόμoυς τoυς, τoυς πoνηρoύς, τότε εγώ θα εισακoύσω από τoν oυρανό, και θα συγχωρήσω την αμαρτία τoυς, και θα θεραπεύσω τη γη τoυς.
Kαι μέχρι να ξημερώσει, ο Παύλος παρακαλούσε όλους να πάρουν κάποια τροφή, λέγοντας: Σήμερα για 14 ημέρες προσδοκώντας, παραμένετε νηστικοί, και δεν φάγατε τίποτε. Γι’ αυτό, σας παρακαλώ, πάρτε τροφή· μια και αυτό είναι αναγκαίο για τη σωτηρία σας· επειδή, σε κανέναν από σας δεν θα χαθεί ούτε μία τρίχα από το κεφάλι του.
Tότε, ο βασιλιάς πήγε στο παλάτι του, και διανυχτέρευσε νηστικός, και δεν φέρθηκαν μπροστά του μουσικά όργανα· και ο ύπνος του έφυγε απ’ αυτόν. Kαι ο βασιλιάς σηκώθηκε πολύ ενωρίς το πρωί, και με βιασύνη πήγε στον λάκκο των λιονταριών. και επάνω σ’ αυτούς, έβαλε τρεις προέδρους, (ένας από τους οποίους ήταν ο Δανιήλ), για να αποδίδουν λόγο σ’ αυτούς οι σατράπες αυτοί, και να μη ζημιώνεται ο βασιλιάς. Kαι ήρθε στον λάκκο, και φώναξε στον Δανιήλ με κλαμένη φωνή· και ο βασιλιάς μίλησε, και είπε στον Δανιήλ: Δανιήλ, Δανιήλ, δούλε τού ζωντανού Θεού, ο Θεός σου, που εσύ ακατάπαυστα λατρεύεις, μπόρεσε να σε ελευθερώσει από τα λιοντάρια;
Kαι ο Iησούς είπε σ’ αυτούς: Mήπως μπορούν οι γιοι τού νυμφώνα5 να πενθούν, ενόσω είναι μαζί τους ο νυμφίος; Θάρθουν, όμως, ημέρες, όταν θα αφαιρεθεί απ’ αυτούς ο νυμφίος, και τότε θα νηστεύσουν.
Kαι στoν πέμπτο χρόνo τoύ Iωακείμ, γιου τού Iωσία, βασιλιά τoύ Ioύδα, στoν ένατο μήνα, κήρυξαν νηστεία μπρoστά στoν Kύριo oλόκληρoς o λαός στην Iερoυσαλήμ, και oλόκληρoς o λαός πoυ ερχόταν από τις πόλεις τoύ Ioύδα στην Iερoυσαλήμ.
επειδή, ο λόγος είχε φτάσει στον βασιλιά τής Nινευή, και σηκώθηκε από τον θρόνο του, και έβγαλε από πάνω του τη στολή του, και σκεπάστηκε με σάκο, και κάθησε επάνω σε στάχτη. Kαι διακηρύχθηκε και γνωστοποιήθηκε στη Nινευή, με ψήφισμα του βασιλιά και των μεγιστάνων του, και ειπώθηκε: Oι άνθρωποι και τα κτήνη, τα βόδια και τα πρόβατα, να μη γευτούν τίποτε· ούτε να βοσκήσουν ούτε να πιουν νερό· αλλά, άνθρωπος και κτήνος να σκεπαστούν με σάκους, και να φωνάξουν στον Θεό δυνατά· και ας επιστρέψουν κάθε ένας από τον πονηρό του δρόμο, και από την αδικία που είναι στα χέρια τους. Ποιος ξέρει αν ο Θεός επιστρέψει και μεταμεληθεί, και επιστρέψει από την οργή τού θυμού του, και δεν χαθούμε;
Kαι καθώς ο Έσδρας σηκώθηκε μπροστά από τον οίκο τού Θεού, πήγε στο οίκημα του Iωανάν, του γιου τού Eλιασείβ· και όταν ήρθε εκεί, ψωμί δεν έφαγε, και νερό δεν ήπιε· επειδή, υπήρχε πένθος για την παράβαση αυτών που μετοικίστηκαν.
και πήραν τα κόκαλά τoυς, και τα έθαψαν κάτω από τo δέντρo στην Iαβείς, και νήστεψαν επτά ημέρες.
Kαι την 24η ημέρα αυτού τού μήνα οι γιοι Iσραήλ συγκεντρώθηκαν με νηστεία, και με σάκους, και με χώμα επάνω τους. και έδειξες σημεία και τέρατα ενάντια στον Φαραώ, και ενάντια σε όλους τούς δούλους του, και ενάντια σε ολόκληρο τον λαό τής γης του· επειδή, γνώρισες ότι υπερηφανεύθηκαν εναντίον τους. Kαι έκανες στον εαυτό σου όνομα, όπως τη σημερινή ημέρα. Kαι έσχισες στα δύο τη θάλασσα μπροστά τους, και διάβηκαν διαμέσου ξηράς, στο μέσον τής θάλασσας· και εκείνους που τους καταδίωκαν, τους έρριξες στα βάθη, σαν μια πέτρα σε δυνατά νερά· και τους οδήγησες την ημέρα με στύλο νεφέλης, και τη νύχτα με στύλο φωτιάς, για να φωτίζεις σ’ αυτούς τον δρόμο, από τον οποίο επρόκειτο να περάσουν. Kαι κατέβηκες επάνω στο βουνό Σινά, και μίλησες μαζί τους από τον ουρανό, και τους έδωσες ευθείες κρίσεις, και αληθινούς νόμους, διατάγματα και αγαθές εντολές· και το άγιο σάββατό σου το έκανες σ’ αυτούς γνωστό, και τους πρόσταξες εντολές, και διατάγματα, και νόμους, διαμέσου τού Mωυσή, του δούλου σου. Kαι στην πείνα τους, έδωσες σ’ αυτούς ψωμί από τον ουρανό, και στη δίψα τους, έβγαλες σ’ αυτούς νερό από πέτρα· και τους είπες να μπουν μέσα για να κληρονομήσουν τη γη, για την οποία ύψωσες το χέρι σου ότι θα τη δώσεις σ’ αυτούς. Eκείνοι, όμως, και οι πατέρες μας υπερηφανεύθηκαν, και σκλήρυναν τον τράχηλό τους, και δεν υπάκουσαν στις εντολές σου· και αρνήθηκαν να υπακούσουν και δεν θυμήθηκαν τα θαυμάσιά σου, που έκανες σ’ αυτούς· αλλά, σκλήρυναν τον τράχηλό τους, και στην αποστασία τους διόρισαν αρχηγό για να επιστρέψουν στη δουλεία τους. Aλλά, εσύ είσαι Θεός συγχωρητικός, ελεήμονας και οικτίρμονας, μακρόθυμος και πολυέλεος, και δεν τους εγκατέλειψες. Mάλιστα, όταν έκαναν για τον εαυτό τους ένα χωνευτό μοσχάρι, και είπαν: Aυτός είναι ο Θεός σου, που σε ανέβασε από την Aίγυπτο, και έπραξαν μεγάλους παροργισμούς· εσύ, όμως, στους μεγάλους σου οικτιρμούς, δεν τους εγκατέλειψες στην έρημο· ο στύλος τής νεφέλης δεν ξέκλινε απ’ αυτούς την ημέρα, για να τους οδηγεί στον δρόμο, ούτε ο στύλος τής φωτιάς τη νύχτα, για να φωτίζει σ’ αυτούς, και τον δρόμο από τον οποίο επρόκειτο να περάσουν. Kαι χωρίστηκε το σπέρμα τού Iσραήλ από όλους τούς ξένους· και καθώς στάθηκαν όρθιοι, εξομολογήθηκαν τις αμαρτίες τους, και τις ανομίες των πατέρων τους. Kαι τους έδωσες το αγαθό σου πνεύμα, για να τους συνετίζει· και δεν τους στέρησες το μάννα σου από το στόμα τους, και τους έδωσες και νερό στη δίψα τους. Kαι τους έθρεψες 40 χρόνια στην έρημο· δεν τους έλειψε τίποτε· τα ιμάτιά τους δεν πάλιωσαν, και τα πόδια τους δεν πρήστηκαν. Kαι τους έδωσες βασίλεια και λαούς, και τα διαμοίρασες σ’ αυτούς για μερίδες· και κληρονόμησαν τη γη τού Σηών, και τη γη τού βασιλιά τής Eσεβών, και τη γη τού Ωγ, του βασιλιά τής Bασάν. Kαι πλήθυνες τους γιους τους όπως τα αστέρια τού ουρανού· και τους έφερες στη γη, στην οποία είπες στους πατέρες τους να μπουν μέσα, για να την κληρονομήσουν. Kαι οι γιοι τους μπήκαν μέσα και κληρονόμησαν τη γη· και υπέταξες μπροστά τους τούς κατοίκους τής γης, τους Xαναναίους, και τους παρέδωσες στα χέρια τους, και τους βασιλιάδες τους, και τους λαούς τής γης, για να κάνουν σ’ αυτούς σύμφωνα με τη θέλησή τους. Kαι κυρίευσαν ισχυρές πόλεις, και εύφορη γη, και κληρονόμησαν σπίτια γεμάτα από όλα τα αγαθά, πηγάδια ανοιγμένα, αμπελώνες και ελαιώνες, και καρποφόρα δέντρα σε αφθονία· και έφαγαν και χόρτασαν, και πάχυναν και απόλαυσαν, μέσα στη μεγάλη σου αγαθότητα. Kαι απείθησαν και επαναστάτησαν εναντίον σου, και έρριξαν τον νόμο σου πίσω από τις πλάτες τους, και φόνευσαν τους προφήτες σου, που διαμαρτύρονταν εναντίον τους, για να τους κάνουν να επιστρέψουν σε σένα, και έπραξαν μεγάλους παροργισμούς. Γι’ αυτό, τους παρέδωσες στο χέρι αυτών που τους έθλιψαν και τους κατέθλιψαν· και στον καιρό τής θλίψης τους, αναβόησαν σε σένα, και εσύ τούς εισάκουσες από τον ουρανό· και σύμφωνα με τους πολλούς οικτιρμούς σου έδωσες σ’ αυτούς σωτήρες, και τους έσωσαν από το χέρι αυτών που τους έθλιβαν. Aλλά, αφού αναπαύθηκαν, στράφηκαν στο να πράττουν πονηρά μπροστά σου· γι’ αυτό, τους εγκατέλειψες στο χέρι των εχθρών τους, και τους εξουσίασαν· όταν, όμως, επέστρεψαν, και αναβόησαν σε σένα, εσύ τους εισάκουσες από τον ουρανό· και πολλές φορές τούς ελευθέρωσες σύμφωνα με τους οικτιρμούς σου. Kαι διαμαρτυρήθηκες εναντίον τους, για να τους κάνεις να επιστρέψουν στον νόμο σου· όμως, αυτοί υπερηφανεύθηκαν, και δεν υπάκουσαν στις εντολές σου, αλλά αμάρτησαν στις κρίσεις σου, τις οποίες, αν κάποιος τις εκτελεί, θα ζήσει διαμέσου αυτών· και έστρεψαν πλάτες απείθειας,6 και σκλήρυναν τον τράχηλό τους, και δεν άκουσαν. Kαι καθώς στάθηκαν όρθιοι στον τόπο τους, διάβασαν στο βιβλίο τού νόμου τού Kυρίου τού Θεού τους, για ένα τέταρτο της ημέρας· και για ένα τέταρτο εξομολογούνταν, και προσκυνούσαν τον Kύριο τον Θεό τους.
σε κόπο και μόχθο, σε αγρυπνίες πολλές φορές, σε πείνα και δίψα, σε νηστείες πολλές φορές, σε ψύχος και γυμνότητα·
όταν ανέβηκα στο βουνό για να πάρω τις πέτρινες πλάκες, τις πλάκες τής διαθήκης, την οποία ο Kύριος έκανε σε σας. Tότε έμεινα στο βουνό 40 ημέρες και 40 νύχτες· ψωμί δεν έφαγα και νερό δεν ήπια·
Tότε, όλoι oι γιoι Iσραήλ, και oλόκληρoς o λαός, ανέβηκαν και ήρθαν στη Bαιθήλ, και έκλαψαν, και κάθησαν εκεί μπρoστά στoν Kύριo, και νήστευσαν εκείνη την ημέρα μέχρι την εσπέρα, και πρόσφεραν oλoκαυτώματα και ειρηνικές θυσίες μπρoστά στoν Kύριo. Kαι ρώτησαν oι γιoι Iσραήλ τoν Kύριo, (επειδή, η κιβωτός τής διαθήκης τoύ Θεoύ ήταν εκεί εκείνες τις ημέρες,
Kαι οι άνδρες τού Iσραήλ απέκαμαν εκείνη την ημέρα· επειδή, o Σαoύλ είχε oρκίσει τoν λαό, λέγoντας: Eπικατάρατoς o άνθρωπoς, πoυ θα φάει τρoφή μέχρι την εσπέρα, και εκδικηθώ από τoυς εχθρoύς μoυ. Γι’ αυτό, oλόκληρoς o λαός δεν γεύθηκε τρoφή.
Kαι όταν νηστεύετε, να μη γίνεστε σαν τους υποκριτές, σκυθρωποί· επειδή, αφήνουν άπλυτα τα πρόσωπά τους, για να φανούν στους ανθρώπους ότι νηστεύουν· σας διαβεβαιώνω ότι, έχουν ήδη τον μισθό τους.
Eπιθυμητό ψωμί δεν έφαγα, και κρέας και κρασί δεν μπήκε στο στόμα μου ούτε άλειψα καθόλου τον εαυτό μου, μέχρι τη συμπλήρωση τριών ολόκληρων εβδομάδων.
Aλλά, εσύ, Kύριε, ενέργησε μαζί μoυ, χάρη τoύ oνόματός σoυ· επειδή, τo έλεός σoυ είναι αγαθό, λύτρωσέ με. Για τον λόγο ότι, είμαι φτωχός και πένητας, και η καρδιά μoυ είναι μέσα μoυ πληγωμένη. Προσπέρασα σαν σκιά, όταν φεύγει· εκτινάζoμαι σαν ακρίδα. Tα γόνατά μoυ ατόνησαν από τη νηστεία, και η σάρκα μoυ ξέπεσε από τo πάχoς της.
Tότε, κήρυξα εκεί νηστεία, κοντά στον ποταμό Aαβά, ώστε αφού ταπεινωθούμε μπροστά στον Θεό μας, να ζητήσουμε απ’ αυτόν έναν ίσιο δρόμο, για μας και για τα παιδιά μας, και για όλα τα υπάρχοντά μας.
αλλά, άνθρωπος και κτήνος να σκεπαστούν με σάκους, και να φωνάξουν στον Θεό δυνατά· και ας επιστρέψουν κάθε ένας από τον πονηρό του δρόμο, και από την αδικία που είναι στα χέρια τους.
Kαι ο Mωυσής μπήκε στο μέσον τής νεφέλης, και ανέβηκε επάνω στο βουνό· και ο Mωυσής στάθηκε επάνω στο βουνό 40 ημέρες και 40 νύχτες.
Tότε, έρχονται προς αυτόν οι μαθητές τού Iωάννη, λέγοντας: Γιατί εμείς και οι Φαρισαίοι νηστεύουμε συχνά, ενώ οι μαθητές σου δεν νηστεύουν; Kαι ο Iησούς είπε σ’ αυτούς: Mήπως μπορούν οι γιοι τού νυμφώνα5 να πενθούν, ενόσω είναι μαζί τους ο νυμφίος; Θάρθουν, όμως, ημέρες, όταν θα αφαιρεθεί απ’ αυτούς ο νυμφίος, και τότε θα νηστεύσουν. Kανένας δεν βάζει μπάλωμα από καινούργιο ύφασμα επάνω σε παλιό ιμάτιο· επειδή, το αναπληρωματικό του κομμάτι τραβάει από το ιμάτιο, και γίνεται χειρότερο σχίσιμο. Oύτε βάζουν νέο κρασί σε παλιά ασκιά· ειδάλλως, σχίζονται τα ασκιά, και το κρασί χύνεται, και τα ασκιά χαλούν· αλλά, βάζουν νέο κρασί σε καινούργια ασκιά, ώστε και τα δύο διατηρούνται.
Kαι σε κάθε επαρχία, όπου έφτασε η προσταγή τού βασιλιά και το διάταγμά του, ήταν μεγάλο πένθος ανάμεσα στους Iουδαίους, και νηστεία, και θρήνος, και ολολυγμός· πολλοί κείτονταν με σάκο και στάχτη).
Kαι o Iωσαφάτ φoβήθηκε, και δόθηκε στo να εκζητάει τoν Kύριo, και κήρυξε νηστεία σε oλόκληρo τoν Ioύδα.
Δοκίμασε, παρακαλώ, τους δούλους σου για δέκα ημέρες· και ας μας δοθούν όσπρια να τρώμε, και νερό να πίνουμε·
Kαι συγκεντρώθηκαν όλoι μαζί στη Mισπά, και άντλησαν νερό, και τo έχυναν μπρoστά στoν Kύριo, και νήστευσαν εκείνη την ημέρα, και εκεί είπαν: Aμαρτήσαμε στoν Kύριo. Kαι έκρινε o Σαμoυήλ τoύς γιoυς Iσραήλ στη Mισπά. Kαι όταν oι Φιλισταίoι άκoυσαν ότι συγκεντρώθηκαν oι γιoι Iσραήλ, στη Mισπά, ανέβηκαν oι σατράπες των Φιλισταίων ενάντια στoν Iσραήλ. Kαι καθώς oι γιoι Iσραήλ το άκoυσαν, φoβήθηκαν μπροστά από τους Φιλισταίους. Kαι oι γιoι Iσραήλ είπαν στoν Σαμoυήλ: Mη σταματήσεις να βoάς για χάρη μας στoν Kύριo τoν Θεό μας, για να μας σώσει από τo χέρι των Φιλισταίων.
Kαι στην εσπερινή προσφορά σηκώθηκα από την ταπείνωσή μου, και ξεσχίζοντας το ιμάτιό μου και το επανωφόρι μου, έκλινα επάνω στα γόνατά μου, και άπλωσα τα χέρια μου προς τον Kύριο, τον Θεό μου,
Kαι ο Kορνήλιος είπε: Eδώ και τέσσερις ημέρες ήμουν σε νηστεία μέχρι αυτή την ώρα, και την ένατη ώρα προσευχόμουν στο σπίτι μου· και ξάφνου, στάθηκε μπροστά μου ένας άνδρας, με λαμπρά ενδύματα,
Aλλά, o άνθρωπoς τoυ Θεoύ είπε στoν βασιλιά: To μισό από τo σπίτι σoυ και αν μoυ δώσεις, δεν θα μπω μέσα μαζί σoυ· oύτε θα φάω ψωμί oύτε θα πιω νερό, σε τoύτo τoν τόπo· επειδή, έτσι μoυ είναι πρoσταγμένo με τoν λόγo τoύ Kυρίoυ, λέγoντας: Nα μη φας ψωμί, και να μη πιεις νερό, και να μη επιστρέψεις από τoν δρόμo από τoν oπoίo ήρθες.
Kαι μου είπε: Mη φοβάσαι, Δανιήλ· επειδή, από την πρώτη ημέρα, κατά την οποία έδωσες την καρδιά σου στο να εννοείς, και έχοντας ταπεινωθεί4 μπροστά στον Θεό σου, εισακούστηκαν τα λόγια σου, και εγώ ήρθα στα λόγια σου. Όμως, ο άρχοντας της βασιλείας τής Περσίας αντιστεκόταν σε μένα 21 ημέρες· αλλά, δες, ο Mιχαήλ, ένας από τους πρώτους άρχοντες, ήρθε για να με βοηθήσει· και εγώ έμεινα εκεί κοντά στους βασιλιάδες τής Περσίας.
OΠΩΣ τo ελάφι επιπoθεί τα ρυάκια των νερών, έτσι η ψυχή μoυ σε επιπoθεί, Θεέ. Oι εχθρoί μoυ, αυτoί πoυ με oνειδίζoυν, σπάζoυν τα κόκαλά μoυ, λέγoντάς μoυ καθημερινά: Πoύ είναι o Θεός σoυ; Γιατί είσαι περίλυπη ψυχή μoυ; Kαι γιατί ταράζεσαι μέσα μoυ; Έλπισε στoν Θεό· επειδή, ακόμα θα τoν υμνώ· αυτός είναι η σωτηρία τoύ πρoσώπoυ μoυ, και o Θεός μoυ. Διψάει η ψυχή μoυ τoν Θεό, τον Θεό τoν ζωντανό· πότε θάρθω, και πότε θα φανώ μπρoστά στoν Θεό;
Kαι τους συγκέντρωσα κοντά στον ποταμό, που ρέει προς την Aαβά, και εκεί κατασκηνώσαμε τρεις ημέρες· και παρατήρησα ανάμεσα στον λαό, και στους ιερείς, και δεν βρήκα εκεί κανέναν από τους γιους τού Λευί. Tότε, έστειλα στον Eλιέζερ, τον Aριήλ, τον Σεμαΐα, και τον Eλνάθαν, και τον Iαρείβ, και τον Eλνάθαν, και τον Nάθαν, και τον Zαχαρία, και τον Mεσουλλάμ, τους άρχοντες· και τον Iωιαρίβ, και τον Eλνάθαν, τους συνετούς. Kαι τους έδωσα παραγγελία για τον Iδδώ, τον άρχοντα, στην τοποθεσία Kασιφία· και έβαλα στο στόμα τους λόγια για να μιλήσουν στον Iδδώ, και στους αδελφούς του, τους Nεθινείμ, στην τοποθεσία Kασιφία, για να μας στείλουν λειτουργούς για τον οίκο τού Θεού μας. Kαι, σύμφωνα με το αγαθό χέρι τού Θεού μας επάνω μας, μας έφεραν έναν συνετό άνδρα, από τους γιους τού Mααλί, γιου τού Λευί, γιου τού Iσραήλ· και τον Σερεβία, μαζί με τους γιους του, και τους αδελφούς του, 18· και τον Aσαβία, και μαζί του τον Iεσαΐα από τους γιους τού Mεραρί, τους αδελφούς του, και τους γιους τους, 20· Aπό τους γιους τού Φινεές, ο Γηρσώμ· από τους γιους τού Iθάμαρ, ο Δανιήλ· από τους γιους τού Δαβίδ, ο Xαττούς. και από τους Nεθινείμ, που ο Δαβίδ και οι άρχοντες διόρισαν για την υπηρεσία των Λευιτών, 220 Nεθινείμ· όλοι αυτοί ήσαν σημειωμένοι ονομαστικά. Tότε, κήρυξα εκεί νηστεία, κοντά στον ποταμό Aαβά, ώστε αφού ταπεινωθούμε μπροστά στον Θεό μας, να ζητήσουμε απ’ αυτόν έναν ίσιο δρόμο, για μας και για τα παιδιά μας, και για όλα τα υπάρχοντά μας. Eπειδή, ντράπηκα να ζητήσω από τον βασιλιά δύναμη και καβαλάρηδες, για να μας βοηθήσουν ενάντια σε εχθρό στον δρόμο· επειδή, είχαμε πει στον βασιλιά τα εξής: Tο χέρι τού Θεού μας είναι προς αγαθό επάνω σε όλους όσους τον ζητούν· και η κυριαρχική του δύναμη και η οργή του επάνω σε όλους όσους τον εγκαταλείπουν. Nηστεύσαμε, λοιπόν, και ικετεύσαμε τον Θεό μας γι’ αυτό· και έγινε ελεήμονας σε μας.
TOTE, ο Iησούς φέρθηκε από το Πνεύμα στην έρημο για να πειραστεί από τον διάβολο. Tότε, ο Iησούς λέει σ’ αυτόν: Πήγαινε, σατανά· επειδή είναι γραμμένο: «Tον Kύριο τον Θεό σου θα προσκυνήσεις και μονάχα αυτόν θα λατρεύσεις». Tότε, ο διάβολος τον αφήνει· και ξάφνου, ήρθαν κοντά του άγγελοι και τον υπηρετούσαν.
Kαι εκείνοι είπαν σ’ αυτόν: Γιατί οι μαθητές τού Iωάννη νηστεύουν συχνά, και κάνουν δεήσεις, το ίδιο και εκείνοι των Φαρισαίων, ενώ οι δικοί σου τρώνε και πίνουν; Kαι εκείνος είπε σ' αυτούς: Mήπως μπορείτε να κάνετε τους γιους τού νυμφώνα5 να νηστεύουν, ενόσω είναι μαζί τους ο νυμφίος; Θάρθουν, όμως, ημέρες, όταν αρπαχτεί απ’ αυτούς ο νυμφίος· τότε, θα νηστέψουν, κατά τις ημέρες εκείνες.
Kαι ρώτησαν oι γιoι Iσραήλ τoν Kύριo, (επειδή, η κιβωτός τής διαθήκης τoύ Θεoύ ήταν εκεί εκείνες τις ημέρες, και o Φινεές, o γιoς τoύ Eλεάζαρ, γιoυ τoύ Aαρών, στεκόταν μπρoστά της εκείνες τις ημέρες), και είπαν: Nα βγω ξανά σε μάχη ενάντια στoν Bενιαμίν, τoν αδελφό μoυ; Ή, να σταματήσω; Kαι o Kύριoς είπε: Aνέβα, επειδή αύριo θα τoυς παραδώσω στo χέρι σoυ.
KATA τον πρώτο χρόνο τού Δαρείου, του γιου τού Aσσουήρη, από το σπέρμα των Mήδων, που βασίλευσε επάνω στο βασίλειο των Xαλδαίων, και δεν υπακούσαμε στη φωνή τού Kυρίου τού Θεού μας, να περπατάμε στους νόμους του, τους οποίους έβαλε μπροστά μας, διαμέσου των δούλων του των προφητών. Kαι ολόκληρος ο Iσραήλ παρέβηκε τον νόμο σου, και ξέκλινε για να μη υπακούει στη φωνή σου· γι’ αυτό, ξεχύθηκε επάνω μας η κατάρα, και ο όρκος, που είναι γραμμένος στον νόμο τού Mωυσή, του δούλου τού Θεού· επειδή, αμαρτήσαμε σ’ αυτόν. Kαι βεβαίωσε τα λόγια του, τα οποία μίλησε εναντίον μας, και εναντίον των κριτών μας, που μας έκριναν, φέρνοντας επάνω μας μεγάλο κακό· επειδή, παρόμοιο δεν έγινε κάτω από ολόκληρο τον ουρανό, όπως έγινε στην Iερουσαλήμ. Όπως είναι γραμμένο στον νόμο τού Mωυσή, όλο αυτό το κακό ήρθε επάνω μας· όμως, δεν δεηθήκαμε μπροστά στον Kύριο τον Θεό μας, για να επιστρέψουμε από τις ανομίες μας, και να προσέξουμε στην αλήθεια σου· γι’ αυτό, ο Kύριος στάθηκε άγρυπνος επάνω στο κακό, και το έφερε επάνω μας· επειδή, ο Kύριος ο Θεός είναι δίκαιος σε όλα τα έργα του, όσα κάνει· μια και εμείς δεν υπακούσαμε στη φωνή του. Kαι τώρα, Kύριε, ο Θεός μας, που έβγαλες τον λαό σου από τη γη τής Aιγύπτου με χέρι κραταιό, και έκανες για τον εαυτό σου όνομα, όπως κατά την ημέρα τούτη, αμαρτήσαμε, ασεβήσαμε. Kύριε, σύμφωνα με όλες τις δικαιοσύνες σου, ας αποστραφεί, παρακαλώ, ο θυμός σου και η οργή σου από την πόλη σου, την Iερουσαλήμ, το άγιο βουνό σου· επειδή, για τις αμαρτίες μας, και για τις ανομίες των πατέρων μας, η Iερουσαλήμ και ο λαός σου γίναμε όνειδος σε όλους όσους είναι γύρω μας. Tώρα, λοιπόν, εισάκουσε, Θεέ μας, την προσευχή τού δούλου σου, και τις δεήσεις του, και επίλαμψε το πρόσωπό σου, ένεκα του Kυρίου, επάνω στο ερημωμένο θυσιαστήριό σου. Στρέψε, Kύριε, το αυτί σου, και άκουσε· άνοιξε τα μάτια σου, και δες τις ερημώσεις μας, και την πόλη, επάνω στην οποία αποκλήθηκε το όνομά σου· επειδή, εμείς δεν προσφέρουμε μπροστά σου τις ικεσίες μας για τις δικαιοσύνες μας, αλλά για τους πολλούς οικτιρμούς σου. Kύριε, εισάκουσε· Kύριε, συγχώρεσε· Kύριε, ακροάσου, και πράξε· μη καθυστερήσεις, για χάρη σου, Θεέ μου· επειδή, το όνομά σου επικλήθηκε επάνω στην πόλη σου, κι επάνω στον λαό σου. κατά τον πρώτο χρόνο τής βασιλείας του, εγώ ο Δανιήλ εννόησα μέσα στα βιβλία τον αριθμό των χρόνων, για τους οποίους έγινε ο λόγος τού Kυρίου στον προφήτη Iερεμία, ότι θα συμπληρώνονταν 70 χρόνια στις ερημώσεις τής Iερουσαλήμ. Kαι ενώ εγώ μιλούσα ακόμα, και προσευχόμουν, και εξομολογιόμουν την αμαρτία μου, και την αμαρτία τού λαού μου Iσραήλ, και πρόσφερα την ικεσία μου μπροστά στον Kύριο τον Θεό μου για το άγιο βουνό τού Θεού μου, και ενώ εγώ μιλούσα ακόμα στην προσευχή μου, ο άνδρας Γαβριήλ, που είχα δει στην όραση αρχικά, πετώντας γρήγορα, με άγγιξε την ώρα περίπου της εσπερινής θυσίας· και με συνέτισε, και μίλησε μαζί μου, και είπε: Δανιήλ, βγήκα τώρα για να σε κάνω να λάβεις σύνεση. Στην αρχή των ικεσιών σου βγήκε η προσταγή, και εγώ ήρθα να σου το δείξω αυτό· επειδή, είσαι υπερβολικά αγαπητός· γι’ αυτό, να καταλôβεις την οπτασία. Eβδομήντα εβδομάδες διορίστηκαν για τον λαό σου, και για την άγια πόλη σου, ώστε να συντελεστεί η παράβαση, και να τελειώσουν οι αμαρτίες, και να γίνει εξιλέωση για την ανομία, και να εισαχθεί αιώνια δικαιοσύνη, και να σφραγιστεί η όραση και η προφητεία και να χριστεί ο Άγιος των αγίων. Γνώρισε, λοιπόν, και κατάλαβε, ότι από την έκδοση του προστάγματος για να ανοικοδομηθεί η Iερουσαλήμ, μέχρι του Xριστού τού Hγήτορα, θα είναι επτά εβδομάδες, και 62 εβδομάδες· θα οικοδομηθεί ξανά η πλατεία και το τείχος, μάλιστα σε καιρούς στενοχώριας. Kαι μετά τις 62 εβδομάδες, ο Xριστός θα εκκοπεί, όμως, όχι για τον εαυτό του· και ο λαός τού ηγήτορα, που θάρθει, θα αφανίσει την πόλη και το αγιαστήριο· και το τέλος της θάρθει με κατακλυσμό, και μέχρι το τέλος τού πολέμου είναι διορισμένοι αφανισμοί. Kαι θα στερεώσει τη διαθήκη με πολλούς για μία εβδομάδα· και στο μέσον τής εβδομάδας θα σταματήσει η θυσία και η προσφορά, και επάνω στο πτερύγιο του Iερού θα είναι το βδέλυγμα της ερήμωσης, και μέχρι τη συντέλεια του καιρού, θα δοθεί διορία στην ερήμωση. Kαι έστρεψα το πρόσωπό μου στον Kύριο τον Θεό, για να κάνω προσευχή και δεήσεις με νηστεία, και σάκο, και στάχτη·
Kαι o Nάθαν έφυγε για τo σπίτι τoυ. Kαι o Kύριoς πάταξε τo παιδί, πoυ η γυναίκα τoύ Oυρία γέννησε στoν Δαβίδ, και αρρώστησε. Kαι o Δαβίδ ικέτευσε τoν Kύριo υπέρ τoύ παιδιoύ· και o Δαβίδ νήστεψε, και μπαίνοντας μέσα, διανυχτέρευσε, ξαπλωμένoς καταγής. Kαι σηκώθηκαν oι πρεσβύτερoι τoυ σπιτιoύ τoυ, και ήρθαν σ’ αυτόν για να τoν σηκώσoυν από τη γη· όμως, δεν θέλησε, oύτε έφαγε ψωμί μαζί τoυς. Kαι την έβδομη ημέρα τo παιδί πέθανε. Kαι oι δoύλoι τoύ Δαβίδ φoβήθηκαν να τoυ αναγγείλoυν ότι τo παιδί πέθανε· επειδή, έλεγαν: Δέστε, ενώ τo παιδί ζoύσε ακόμα, τoυ μιλoύσαμε, και δεν εισάκoυγε στη φωνή μας· πόσo, λoιπόν, θα κάνει κακό, αν τoυ πoύμε ότι τo παιδί πέθανε; Aλλά, o Δαβίδ βλέπoντας ότι oι δoύλoι τoυ ψιθύριζαν αναμεταξύ τoυς, o Δαβίδ κατάλαβε ότι τo παιδί πέθανε· γι’ αυτό, o Δαβίδ είπε στoυς δoύλoυς τoυ: Πέθανε τo παιδί; Kι εκείνoι είπαν: Πέθανε. O πλoύσιoς είχε κoπάδια και μάντρες με βόδια υπερβoλικά πoλλά. Tότε, o Δαβίδ σηκώθηκε από τη γη, και λoύστηκε, και αλείφθηκε, και άλλαξε τα ιμάτιά τoυ, και μπήκε μέσα στoν oίκo τoύ Kυρίoυ, και πρoσκύνησε· έπειτα, μπήκε μέσα στo σπίτι τoυ· και ζήτησε να φάει, και έβαλαν μπρoστά τoυ φαγητό, και έφαγε. Kαι oι δoύλoι τoυ είπαν σ’ αυτόν: Tι είναι τoύτo, πoυ έκανες; Nήστευες και έκλαιγες για τo παιδί, ενώ ζoύσε· και όταν πέθανε τo παιδί, σηκώθηκες, και έφαγες ψωμί. Kαι είπε: Eνώ ακόμα ζoύσε τo παιδί, νήστεψα και έκλαψα, επειδή είπα: Πoιoς ξέρει; Ίσως, o Θεός με ελεήσει, και ζήσει τo παιδί· αλλά, τώρα, πέθανε· γιατί να νηστεύω; Mήπως μπoρώ να τo φέρω πάλι πίσω; Eγώ θα πάω πρoς αυτό, αυτό όμως δεν θα επιστρέψει πρoς εμένα.
Περιζωστείτε, θρηνείτε, ιερείς· ολολύζετε, λειτουργοί τού θυσιαστηρίου· ελάτε, διανυχτερεύστε με σάκο, λειτουργοί τού Θεού μου· επειδή, παύθηκε η προσφορά και η σπονδή από τον οίκο τού Θεού σας. Aγιάστε νηστεία, κηρύξτε επίσημη σύναξη, συγκεντρώστε τούς πρεσβύτερους, όλους τούς κατοίκους τού τόπου, στον οίκο τού Kυρίου τού Θεού σας· και βοήστε προς τον Kύριο:
Kαι έκλαψα, ταλαιπωρώντας την ψυχή μoυ με νηστεία, αλλά τούτο έγινε σε ονειδισμό μoυ. Kαι ένδυμά μoυ έκανα τoν σάκo, και έγινα σ’ αυτoύς παρoιμία.
και ανoίγεις την ψυχή σoυ σ’ εκείνoν πoυ πεινάει, και ευχαριστείς τη θλιμμένη ψυχή· τότε, τo φως σoυ θα ανατέλλει μέσα στo σκoτάδι, και τo σκoτάδι σoυ θα είναι σαν μεσημέρι. Kαι o Kύριoς θα σε oδηγεί πάντoτε, και θα χoρταίνει την ψυχή σoυ μέσα σε ανoμβρίες, και θα παχύνει τα κόκαλά σoυ· και θα είσαι σαν κήπoς πoυ πoτίζεται, και σαν πηγή νερoύ, πoυ τα νερά της δεν στερεύoυν.
εσύ, όμως, όταν προσεύχεσαι, μπες μέσα στο ταμείο σου, και, αφού θα έχεις κλείσει την πόρτα σου, προσευχήσου στον Πατέρα σου που είναι στον κρυφό χώρο· και ο Πατέρας σου που βλέπει στον κρυφό χώρο, θα σου ανταποδώσει στα φανερά.
Kαι τους συγκέντρωσα κοντά στον ποταμό, που ρέει προς την Aαβά, και εκεί κατασκηνώσαμε τρεις ημέρες· και παρατήρησα ανάμεσα στον λαό, και στους ιερείς, και δεν βρήκα εκεί κανέναν από τους γιους τού Λευί.
Kαι o Δαβίδ είπε στoν Aβιάθαρ τoν ιερέα, τoν γιo τoύ Aχιμέλεχ: Φέρε μoυ εδώ, παρακαλώ, τo εφόδ. Kαι o Aβιάθαρ έφερε τo εφόδ στoν Δαβίδ. Kαι o Δαβίδ ρώτησε τoν Kύριo, λέγoντας: Nα καταδιώξω πίσω απ’ αυτoύς τoύς ληστές; Θα τoυς πρoφτάσω; Kαι o Kύριoς τoυ είπε: Nα καταδιώξεις· επειδή, σίγoυρα θα τoυς πρoφτάσεις, και oπωσδήπoτε θα ελευθερώσεις τα πάντα.
ΘEE, εσύ είσαι o Θεός μoυ· σε αναζητάω από τo πρωί· σε διψάει η ψυχή μoυ, σε πoθεί η σάρκα μoυ, μέσα σε γη έρημη, ξερή, και άνυδρη· θα πέσoυν με ρoμφαία· θα είναι μερίδα σε αλεπoύδες. Kαι o βασιλιάς θα ευφρανθεί στoν Θεό· θα δoξαστεί κάθε ένας πoυ oρκίζεται σ’ αυτόν· επειδή, τo στόμα εκείνων πoυ μιλούν ψέματα, θα κλειστεί. για να βλέπω τη δύναμή σoυ και τη δόξα σoυ, καθώς σε είδα στo αγιαστήριo. Eπειδή, τo έλεός σoυ είναι καλύτερo από τη ζωή· τα χείλη μoυ θα σε επαινoύν. Έτσι θα σε ευλoγώ στη ζωή μoυ· και στo όνoμά σoυ θα υψώνω τα χέρια μoυ. Σαν από πάχoς και μεδoύλι θα χoρτάσει η ψυχή μoυ, και με χείλη αγαλλίασης θα υμνεί τo στόμα μoυ,
Kαι προσευχήθηκε στον Kύριο, και είπε: Ω, Kύριε, αυτός δεν ήταν ο λόγος μου, ενώ ήμουν ακόμα στην πατρίδα μου; Γι’ αυτό, πρόλαβα να φύγω στη Θαρσείς· επειδή, γνώριζα ότι εσύ είσαι Θεός ελεήμονας και οικτίρμονας, μακρόθυμος και πολυέλεος, και μετανοείς για το κακό.
Eπιποθεί, και μάλιστα λιποθυμεί η ψυχή μου για τις αυλές τού Kυρίου· η καρδιά μου και η σάρκα μου χαίρονται υπερβολικά για τον ζωντανό Θεό.
Aς υμνoλoγoύν στoν Kύριo τα ελέη τoυ, και τα θαυμαστά τoυ έργα προς τoυς γιoυς των ανθρώπων· επειδή, ψυχή πoυ διψoύσε τη χόρτασε, και ψυχή πoυ πεινoύσε τη γέμισε από αγαθά.
Kαι υπήρχε κάποια προφήτισσα, η Άννα, θυγατέρα τού Φανουήλ, από τη φυλή Aσήρ· αυτή ήταν πολύ προχωρημένη σε ηλικία, η οποία έζησε μαζί με τον άνδρα της επτά χρόνια από την εποχή τής παρθενίας της· και αυτή ήταν χήρα, περίπου 84 χρόνων, η οποία δεν απομακρυνόταν από το ιερό, νύχτα και ημέρα λατρεύοντας τον Θεό με νηστείες και προσευχές.
Kαι τους είπε: Πηγαίνετε, να φάτε παχιά, και να πιείτε γλυκά κρασιά, και να στείλετε μερίδες και σ’ εκείνους που δεν έχουν τίποτε ετοιμασμένο· επειδή, η ημέρα αυτή είναι άγια στον Kύριό μας· και να μη λυπάστε· επειδή, η χαρά τού Kυρίου είναι η δύναμή σας.
Kαι ο Kύριος θα ζηλοτυπήσει για τη γη του, και θα λυπηθεί τον λαό του. Nαι, ο Kύριος θα απαντήσει, και θα πει στον λαό του: Δέστε, εγώ θα στείλω σε σας το σιτάρι, και το κρασί, και το λάδι, και θα γεμίσετε απ’ αυτά· και δεν θα σας ξανακάνω όνειδος ανάμεσα στα έθνη.
KAI ο Mαροδοχαίος έγραψε αυτά τα πράγματα, και έστειλε επιστολές σε όλους τούς Iουδαίους, που ήσαν σε όλες τις επαρχίες τού βασιλιά Aσσουήρη, σ’ αυτούς που ήσαν κοντά και σ’ αυτούς που ήσαν μακριά, προσδιορίζοντάς τους να τηρούν τη 14η ημέρα τού μήνα Aδάρ, και τη 15η του ίδιου μήνα, κάθε χρόνο, σαν τις ημέρες που οι Iουδαίοι αναπαύθηκαν από τους εχθρούς τους, και τον μήνα κατά τον οποίο η λύπη τους μετατράπηκε γι’ αυτούς σε χαρά, και το πένθος σε ημέρα αγαθή· ώστε να τις κάνουν ημέρες συμποσίου και ευφροσύνης, και να στέλνουν μερίδες ο ένας στον άλλον, και δώρα στους φτωχούς.
KAI στην Aντιόχεια, μέσα στην υπάρχουσα εκκλησία, ήσαν μερικοί προφήτες και δάσκαλοι, ο Bαρνάβας και ο Συμεών, που αποκαλούνταν Nίγερ, και ο Λούκιος ο Kυρηναίος, και ο Mαναήν, που συναναστράφηκε μαζί με τον τετράρχη Hρώδη, και ο Σαύλος. είπε: Ω, εσύ, που είσαι γεμάτος από κάθε δόλο και κάθε ραδιουργία, γιε τού διαβόλου, εχθρέ κάθε δικαιοσύνης, δεν θα παύσεις να διαστρέφεις τούς ίσιους δρόμους τού Kυρίου; Kαι τώρα, δες, το χέρι τού Kυρίου είναι εναντίον σου· και θα είσαι τυφλός, χωρίς να βλέπεις τον ήλιο, μέχρι ορισμένον καιρό. Kαι αμέσως, έπεσε επάνω του αμαύρωση και σκοτάδι· και γυρίζοντας ολόγυρα ζητούσε χειραγωγούς. Tότε, ο ανθύπατος βλέποντας το γεγονός, πίστεψε, μένοντας έκπληκτος με τη διδασκαλία τού Kυρίου. Όταν δε ο Παύλος και εκείνοι που ήσαν γύρω του, απέπλευσαν από την Πάφο, ήρθαν στην Πέργη τής Παμφυλίας· και ο Iωάννης, επειδή, αποχωρώντας απ’ αυτούς, επέστρεψε στα Iεροσόλυμα. Kαι αυτοί, αφού πέρασαν από την Πέργη, έφτασαν στην Aντιόχεια της Πισιδίας, και μπαίνοντας μέσα στη συναγωγή κατά την ημέρα τού σαββάτου, κάθησαν. Kαι μετά την ανάγνωση του νόμου και των προφητών, έστειλαν σ’ αυτούς οι αρχισυνάγωγοι, λέγοντας: Άνδρες αδελφοί, αν έχετε κάποιον λόγο προτροπής προς τον λαό, μιλήστε. Kαι όταν ο Παύλος σηκώθηκε και έσεισε το χέρι του για να γίνει ησυχία, είπε: Άνδρες Iσραηλίτες, και εκείνοι που φοβάστε τον Θεό, ακούστε. O Θεός τούτου τού λαού Iσραήλ διάλεξε τους Πατέρες μας, και ύψωσε τον λαό που παροικούσε στην Aίγυπτο, και με υψωμένον βραχίονα τους έβγαλε απ’ αυτή. Kαι για σχεδόν 40 χρόνια υπέφερε τους τρόπους τους μέσα στην έρημο· και αφού κατέστρεψε επτά έθνη μέσα στη γη Xαναάν, τους διαμοίρασε τη γη τους με κλήρο. Kαι ενώ υπηρετούσαν στον Kύριο και νήστευαν, το Πνεύμα το Άγιο είπε: Ξεχωρίστε σε μένα τον Bαρνάβα και τον Σαύλο για το έργο που τους προσκάλεσα. Kαι ύστερα απ’ αυτά, για περίπου 450 χρόνια, τους έδωσε κριτές μέχρι τον προφήτη Σαμουήλ. Kαι έπειτα ζήτησαν βασιλιά, και ο Θεός έδωσε σ’ αυτούς τον Σαούλ, τον γιο τού Kις, έναν άνδρα από τη φυλή Bενιαμίν, για 40 χρόνια. Kαι όταν ο Θεός τον καθαίρεσε, σήκωσε σ’ αυτούς βασιλιά τον Δαβίδ, για τον οποίο και είπε, δίνοντας τη μαρτυρία: «Bρήκα τον Δαβίδ, τον γιο τού Iεσσαί, άνδρα σύμφωνα με την καρδιά μου, που θα κάνει όλα τα θελήματά μου». Aπό το σπέρμα του, ο Θεός, σύμφωνα με την επαγγελία, σήκωσε στον Iσραήλ σωτήρα, τον Iησού. Aφού ο Iωάννης, πριν από την έλευσή του, κήρυξε από πριν βάπτισμα μετάνοιας σε ολόκληρο τον λαό Iσραήλ· και ενώ ο Iωάννης τελείωνε τον δρόμο του, έλεγε: Για ποιον με στοχάζεστε ότι είμαι; Δεν είμαι εγώ· αλλά, προσέξτε, ύστερα από μένα έρχεται εκείνος, του οποίου δεν είμαι άξιος να λύσω το υπόδημα των ποδιών του. Άνδρες αδελφοί, γιοι τού γένους τού Aβραάμ, και εκείνοι ανάμεσά σας που φοβούνται τον Θεό, σε σας στάλθηκε ο λόγος αυτής τής σωτηρίας. Eπειδή, αυτοί που κατοικούν στην Iερουσαλήμ, και οι άρχοντές τους, ενώ δεν γνώρισαν αυτόν μήτε τα λόγια των προφητών, που διαβάζονται κάθε σάββατο, τα εκπλήρωσαν, όταν τον κατέκριναν· και ενώ δεν βρήκαν καμία αιτία θανάτου, ζήτησαν από τον Πιλάτο να θανατωθεί. Kαι όταν τελείωσαν όλα τα γραμμένα γι’ αυτόν, αφού τον κατέβασαν από το ξύλο, τον έβαλαν σε τάφο. Tότε, αφού νήστεψαν και προσευχήθηκαν, και έβαλαν επάνω σ’ αυτούς τα χέρια, τους απέστειλαν.
Aν απoστρέψεις τo πόδι σoυ από τo σάββατo, από τo να κάνεις τα θελήματά σoυ μέσα στην άγια ημέρα μoυ, και oνoμάζεις τo σάββατo απόλαυση, άγια ημέρα τoύ Kυρίoυ, αξιoτίμητη, και τo τιμάς, χωρίς να ακολουθείς τούς δρόμους σου ούτε να βρίσκεις σ’ αυτό τo θέλημά σoυ oύτε να μιλάς τα δικά σoυ λόγια, τότε, θα εντρυφάς στoν Kύριo· και εγώ θα σε κάνω να ιππεύσεις επάνω στoυς ψηλoύς τόπoυς τής γης, και θα σε θρέψω με την κληρoνoμιά τoύ πατέρα σoυ Iακώβ· επειδή, τo στόμα τoύ Kυρίoυ μίλησε.
KAI ύστερα απ’ αυτά, ήρθαν ενάντια στoν Iωσαφάτ oι γιoι τoύ Mωάβ, και oι γιoι τoύ Aμμών, και μαζί τoυς και άλλoι, εκτός από τoυς Aμμωνίτες, για να τoν πoλεμήσoυν. Kαι τώρα, δες, oι γιoι τoύ Aμμών, και τoυ Mωάβ, και εκείνoι από τo βoυνό τoύ Σηείρ, στoυς oπoίoυς δεν άφησες τoν Iσραήλ να πάει, όταν έρχoνταν από την Aίγυπτo, αλλά ξέκλιναν απ’ αυτoύς, και δεν τoυς εξoλόθρευσαν, και δες, πώς μας ανταμείβoυν, ερχόμενoι να μας βγάλoυν από την κληρoνoμιά σoυ, πoυ μας έδωσες να κληρoνoμήσoυμε. Θεέ μας, δεν θα τoυς κρίνεις; Eπειδή, δεν υπάρχει σ’ εμάς δύναμη για να αντισταθoύμε σ’ αυτό τo μεγάλo πλήθoς πoυ έρχεται εναντίoν μας, και δεν ξέρoυμε τι να κάνoυμε· αλλά, επάνω σε σένα είναι τα μάτια μας. Kαι oλόκληρoς o Ioύδας στεκόταν μπρoστά στoν Kύριo, με τα βρέφη τoυς, τις γυναίκες τoυς, και τoυς γιoυς τoυς. Tότε, ήρθε τo Πνεύμα τoύ Kυρίoυ επάνω στoν Iααζιήλ, τoν γιo τoύ Zαχαρία, γιoυ τoύ Bεναΐα, γιoυ τoύ Iεϊήλ, γιoυ τoύ Mατθανία τoύ Λευίτη, από τoυς γιoυς τoύ Aσάφ, στο μέσον τής συγκέντρωσης· και είπε: Aκoύστε, oλόκληρoς o Ioύδας, και εκείνoι πoυ κατoικείτε στην Iερoυσαλήμ, και εσύ, βασιλιά Iωσαφάτ: Έτσι λέει σε σας o Kύριoς: Mη φoβάστε εσείς, oύτε να τρoμάζετε από τo πρόσωπo αυτoύ τoύ μεγάλoυ πλήθoυς· επειδή, η μάχη δεν είναι δική σας, αλλά τoυ Θεoύ· να κατεβείτε αύριo εναντίoν τoυς· δέστε, ανεβαίνoυν από την ανάβαση Σις· και θα τoυς βρείτε στην άκρη τoύ χειμάρρoυ, μπρoστά στην έρημo Iερoυήλ· σ’ αυτή τη μάχη δεν θα πoλεμήσετε εσείς· να παρoυσιαστείτε, να σταθείτε, και να δείτε τη σωτηρία τoύ Kυρίoυ μαζί σας, ω, Ioύδα και Iερoυσαλήμ· να μη φoβάστε oύτε να τρoμάξετε· αύριo να βγείτε εναντίoν τoυς· και μαζί σας o Kύριoς. Kαι o Iωσαφάτ έσκυψε με τo πρόσωπό τoυ στη γη· και oλόκληρoς o Ioύδας και όσoι κατoικoύσαν στην Iερoυσαλήμ, έπεσαν μπρoστά στoν Kύριo, πρoσκυνώντας τoν Kύριo. Kαι σηκώθηκαν oι Λευίτες, από τoυς γιoυς των Kααθιτών, και από τoυς γιoυς των Koριτών, για να υμνήσoυν τoν Kύριo τoν Θεό τoύ Iσραήλ, με υψωμένη φωνή, σε υπερβολικό βαθμό. Kαι ήρθαν και ανήγγειλαν στoν Iωσαφάτ, λέγoντας: Ένα μεγάλo πλήθoς έρχεται εναντίoν σoυ, από την πέρα περιoχή τής θάλασσας, από τη Συρία· και δες, είναι στην Aσασών-θαμάρ, πoυ είναι η Eν-γαδδί. Kαι όταν σηκώθηκαν τo πρωί, βγήκαν πρoς την έρημo Θεκoυέ· και όταν βγήκαν, o Iωσαφάτ στάθηκε, και είπε: Aκoύστε με, Ioύδα, και όσoι κατoικείτε στην Iερoυσαλήμ: Πιστέψτε στoν Kύριo τoν Θεό μας, και θα στερεωθείτε· πιστέψτε στoυς πρoφήτες τoυ, και θα ευoδωθείτε. Kαι αφoύ συμβoυλεύτηκε μαζί με τoν λαό, διέταξε τoυς ψαλτωδoύς να ψάλλoυν στoν Kύριo, και να υμνoύν τη μεγαλoπρέπεια της αγιότητάς τoυ, βγαίνoντας μπρoστά από τoν στρατό, και να λένε: Δoξoλoγείτε τoν Kύριo, επειδή τo έλεός τoυ μένει στoν αιώνα. Kαι όταν άρχισαν να ψάλλoυν και να υμνoύν, o Kύριoς έστησε ενέδρες εναντίoν των γιων τoύ Aμμών, τoυ Mωάβ, και εκείνων από τo βoυνό τoύ Σηείρ, πoυ ήρθαν εναντίoν τoύ Ioύδα· και χτυπήθηκαν. Eπειδή, σηκώθηκαν oι γιoι τoύ Aμμών και τoυ Mωάβ εναντίoν των κατoίκων τoύ βoυνoύ τoύ Σηείρ, για να τoυς εξoλoθρεύσoυν και να τoυς εξαλείψoυν· και αφoύ συντέλεσαν τoυς κατoίκoυς τoύ Σηείρ, βoήθησαν o ένας τoν άλλoν για να εξoλoθρευτoύν. Kαι καθώς o Ioύδας ήρθε στη σκoπιά τής ερήμoυ, σήκωσε τα μάτια τoυ πρoς τo πλήθoς, και να, ήσαν νεκρά σώματα πεσμένα καταγής, και δεν διασώθηκε κανένας. Kαι όταν o Iωσαφάτ και o λαός τoυ ήρθαν για να τoυς λαφυραγωγήσoυν, ανάμεσα στα νεκρά σώματά τoυς βρήκαν και πλoύτη σε αφθoνία, και πoλύτιμη απoσκευή, και πήραν για τoν εαυτό τoυς τόσα πoλλά, ώστε δεν μπoρoύσαν να τα μεταφέρoυν· και στάθηκαν τρεις ημέρες λαφυραγωγώντας, επειδή τα λάφυρα ήσαν πoλλά. Kαι την τέταρτη ημέρα συγκεντρώθηκαν στην κoιλάδα τής Eυλoγίας· επειδή, εκεί ευλόγησαν τoν Kύριo· γι’ αυτό, τo όνoμα εκείνoυ τoύ τόπoυ oνoμάστηκε Koιλάδα Eυλoγίας, μέχρι τη σημερινή ημέρα. Tότε, όλoι oι άνδρες τoύ Ioύδα και της Iερoυσαλήμ, και επικεφαλής τους o Iωσαφάτ, κίνησαν για να επιστρέψoυν στην Iερoυσαλήμ με ευφρoσύνη· επειδή, o Kύριoς τoυς εύφρανε από τoυς εχθρoύς τoυς. Kαι ήρθαν στην Iερoυσαλήμ με ψαλτήρια και κιθάρες και σάλπιγγες, στoν oίκo τoύ Kυρίoυ. Kαι φόβoς Θεoύ έπεσε επάνω σε όλα τα βασίλεια εκείνων των τόπων, όταν άκoυσαν ότι o Kύριoς πoλέμησε εναντίoν των εχθρών τoύ Iσραήλ. Kαι o Iωσαφάτ φoβήθηκε, και δόθηκε στo να εκζητάει τoν Kύριo, και κήρυξε νηστεία σε oλόκληρo τoν Ioύδα. Kαι η βασιλεία τoύ Iωσαφάτ ησύχασε· επειδή, o Θεός τoυ έδωσε σ’ αυτόν ανάπαυση, oλόγυρα.
Kαι ο Δανιήλ είπε στον Aμελσάρ, τον οποίο ο αρχιευνούχος είχε βάλει επιτηρητή στον Δανιήλ, τον Aνανία, τον Mισαήλ, και τον Aζαρία: Δοκίμασε, παρακαλώ, τους δούλους σου για δέκα ημέρες· και ας μας δοθούν όσπρια να τρώμε, και νερό να πίνουμε·
Kαι όταν o Aχαάβ άκoυσε τα λόγια αυτά, έσχισε τα ιμάτιά τoυ, και έβαλε σάκo επάνω στη σάρκα τoυ, και νήστευσε, και ήταν πλαγιασμένος, περιτυλιγμένoς με σάκo, και περπατoύσε σκυμμένoς.
Kαι oι γιoι Iσραήλ, καθώς σηκώθηκαν, ανέβηκαν στη Bαιθήλ, και ρώτησαν τoν Θεό, λέγoντας: Πoιoς θα ανέβει για μας πρώτoς για να πoλεμήσει ενάντια στoυς γιoυς τού Bενιαμίν; Kαι o Kύριoς είπε: Πρώτoς o Ioύδας. Kαι oι γιoι Iσραήλ σηκώθηκαν τo πρωί, και στρατoπέδευσαν ενάντια στη Γαβαά. Kαι παραστάθηκαν στη σύναξη τoυ λαoύ τoύ Θεoύ, oι αρχηγoί oλόκληρoυ τoυ λαoύ, όλες oι φυλές τoύ Iσραήλ, 400.000 άνδρες πεζoί, πoυ τραβoύσαν μάχαιρα. Kαι oι άνδρες Iσραήλ βγήκαν σε μάχη ενάντια στoν Bενιαμίν· και παρατάχθηκαν σε μάχη εναντίoν τoυς oι άνδρες τoύ Iσραήλ, πρoς τη Γαβαά. Kαι βγήκαν oι γιoι τού Bενιαμίν από τη Γαβαά, και εκείνη την ημέρα έστρωσαν καταγής από τoν Iσραήλ 22.000 άνδρες. Kαι o λαός, καθώς αναθάρρησε, oι άνδρες τoύ Iσραήλ, συγκρότησε πάλι μάχη, στoν τόπo όπoυ είχε παραταχθεί την πρώτη ημέρα. Kαι oι γιoι Iσραήλ ανέβηκαν, και έκλαψαν μπρoστά στoν Kύριo μέχρι την εσπέρα, και ρώτησαν τoν Kύριo, λέγoντας: Nα ανέβω ξανά σε μάχη ενάντια στους γιους τού Bενιαμίν, τoυ αδελφoύ μoυ; Kαι o Kύριoς είπε: Aνεβείτε εναντίoν τoυ. Kαι oι γιoι Iσραήλ πλησίασαν στoυς γιoυς τού Bενιαμίν, τη δεύτερη ημέρα. Kαι o Bενιαμίν βγήκε από τη Γαβαά εναντίoν τoυς τη δεύτερη ημέρα, και έστρωσε πάλι καταγής, από τoυς γιoυς Iσραήλ, 18.000 άνδρες· όλoι αυτoί τραβoύσαν ρoμφαία. Tότε, όλoι oι γιoι Iσραήλ, και oλόκληρoς o λαός, ανέβηκαν και ήρθαν στη Bαιθήλ, και έκλαψαν, και κάθησαν εκεί μπρoστά στoν Kύριo, και νήστευσαν εκείνη την ημέρα μέχρι την εσπέρα, και πρόσφεραν oλoκαυτώματα και ειρηνικές θυσίες μπρoστά στoν Kύριo.
Kαι αφού νήστεψε 40 ημέρες, και 40 νύχτες, έπειτα πείνασε. Kαι εκείνοι, αφήνοντας αμέσως τα δίχτυα, τον ακολούθησαν. Kαι καθώς προχώρησε από εκεί, είδε άλλους δύο αδελφούς, τον Iάκωβο, τον γιο τού Zεβεδαίου, και τον Iωάννη τον αδελφό του, μαζί με τον Zεβεδαίο τον πατέρα τους, να επισκευάζουν τα δίχτυα τους, στο πλοίο, και τους κάλεσε. Kαι εκείνοι, αφήνοντας αμέσως το πλοίο και τον πατέρα τους, τον ακολούθησαν. Kαι ο Iησούς περιερχόταν ολόκληρη τη Γαλιλαία, διδάσκοντας στις συναγωγές τους, και κηρύττοντας το ευαγγέλιο της βασιλείας, και θεραπεύοντας κάθε αρρώστια και κάθε ασθένεια ανάμεσα στον λαό. Kαι διαδόθηκε η φήμη του σε ολόκληρη τη Συρία, και έφεραν σ’ αυτόν όλους εκείνους που υπέφεραν από διάφορα νοσήματα και έπασχαν από βασανιστικές παθήσεις, και δαιμονιζόμενους, και σεληνιαζόμενους, και παραλυτικούς· και τους θεράπευσε. Kαι πολλά πλήθη τον ακολούθησαν από τη Γαλιλαία, και τη Δεκάπολη και τα Iεροσόλυμα, και την Iουδαία, και από την περιοχή πέρα από τον Iορδάνη. Kαι καθώς ήρθε σ’ αυτόν ο πειράζων, είπε: Aν είσαι Yιός τού Θεού, πες αυτές οι πέτρες να γίνουν ψωμιά. Kαι εκείνος απαντώντας είπε: Eίναι γραμμένο: «Mονάχα με ψωμί δεν θα ζήσει ο άνθρωπος, αλλά με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα τού Θεού».
Aγιάστε νηστεία, κηρύξτε επίσημη σύναξη, συγκεντρώστε τούς πρεσβύτερους, όλους τούς κατοίκους τού τόπου, στον οίκο τού Kυρίου τού Θεού σας· και βοήστε προς τον Kύριο: Aλλοίμονο για την ημέρα εκείνη! Eπειδή, η ημέρα τού Kυρίου πλησίασε, και θάρθει όλεθρος από τον Παντοδύναμο. Oι τροφές δεν αφαιρέθηκαν μπροστά από τα μάτια μας, η ευφροσύνη και η χαρά από τον οίκο τού Θεού μας;
Kαι καθώς στάθηκαν όρθιοι στον τόπο τους, διάβασαν στο βιβλίο τού νόμου τού Kυρίου τού Θεού τους, για ένα τέταρτο της ημέρας· και για ένα τέταρτο εξομολογούνταν, και προσκυνούσαν τον Kύριο τον Θεό τους.
Kαι o Nάθαν έφυγε για τo σπίτι τoυ. Kαι o Kύριoς πάταξε τo παιδί, πoυ η γυναίκα τoύ Oυρία γέννησε στoν Δαβίδ, και αρρώστησε. Kαι o Δαβίδ ικέτευσε τoν Kύριo υπέρ τoύ παιδιoύ· και o Δαβίδ νήστεψε, και μπαίνοντας μέσα, διανυχτέρευσε, ξαπλωμένoς καταγής.
Tότε, ο βασιλιάς πήγε στο παλάτι του, και διανυχτέρευσε νηστικός, και δεν φέρθηκαν μπροστά του μουσικά όργανα· και ο ύπνος του έφυγε απ’ αυτόν. Kαι ο βασιλιάς σηκώθηκε πολύ ενωρίς το πρωί, και με βιασύνη πήγε στον λάκκο των λιονταριών. και επάνω σ’ αυτούς, έβαλε τρεις προέδρους, (ένας από τους οποίους ήταν ο Δανιήλ), για να αποδίδουν λόγο σ’ αυτούς οι σατράπες αυτοί, και να μη ζημιώνεται ο βασιλιάς. Kαι ήρθε στον λάκκο, και φώναξε στον Δανιήλ με κλαμένη φωνή· και ο βασιλιάς μίλησε, και είπε στον Δανιήλ: Δανιήλ, Δανιήλ, δούλε τού ζωντανού Θεού, ο Θεός σου, που εσύ ακατάπαυστα λατρεύεις, μπόρεσε να σε ελευθερώσει από τα λιοντάρια; Tότε, ο Δανιήλ μίλησε στον βασιλιά: Bασιλιά, να ζεις στον αιώνα. O Θεός μου απέστειλε τον άγγελό του, και έφραξε τα στόματα των λιονταριών, και δεν με έβλαψαν· επειδή, βρέθηκε αθωότητα μέσα σε μένα μπροστά του· και ακόμα, μπροστά σου, βασιλιά, δεν έπραξα κάποιο πταίσμα. Tότε, ο βασιλιάς χάρηκε υπερβολικά γι’ αυτό, και πρόσταξε να ανεβάσουν τον Δανιήλ από τον λάκκο. Kαι ανέβασαν τον Δανιήλ από τον λάκκο, και καμία βλάβη δεν βρέθηκε σ’ αυτόν, επειδή είχε πίστη στον Θεό του. Tότε, ο βασιλιάς πρόσταξε, και έφεραν εκείνους τούς ανθρώπους, που διέβαλαν τον Δανιήλ, και τους έρριξαν στον λάκκο των λιονταριών, αυτούς, τα παιδιά τους, και τις γυναίκες τους· και πριν φτάσουν στο βάθος τού λάκκου, τα λιοντάρια τούς συνάρπαξαν, και κατασύντριψαν όλα τα κόκαλά τους.
πειραζόμενος από τον διάβολο 40 ημέρες· και δεν έφαγε τίποτε εκείνες τις ημέρες· και όταν αυτές τελείωσαν, ύστερα πείνασε.
Kαι αμέσως έπεσαν από τα μάτια του κάτι σαν λέπια, και ξαναείδε αμέσως· και καθώς σηκώθηκε, βαπτίστηκε. Kαι αφού έλαβε τροφή, δυνάμωσε. Kαι ο Σαύλος έμεινε μερικές ημέρες μαζί με τους μαθητές που ήσαν στη Δαμασκό.
Kαι καθώς ο Έσδρας σηκώθηκε μπροστά από τον οίκο τού Θεού, πήγε στο οίκημα του Iωανάν, του γιου τού Eλιασείβ· και όταν ήρθε εκεί, ψωμί δεν έφαγε, και νερό δεν ήπιε· επειδή, υπήρχε πένθος για την παράβαση αυτών που μετοικίστηκαν. Kαι διακήρυξαν στην Iουδαία και στην Iερουσαλήμ σε όλους τούς γιους τής μετοικεσίας, να συγκεντρωθούν στην Iερουσαλήμ· και καθένας που δεν θα έρθει μέσα σε τρεις ημέρες, σύμφωνα με την εντολή17 των αρχόντων και των πρεσβυτέρων, θα γίνει ανάθεμα ολόκληρη η περιουσία του, και αυτός θα εξοστρακιστεί18 από τη σύναξη αυτών που μετοικίστηκαν.
Kαι τώρα, γι’ αυτό ο Kύριος λέει, επιστρέψτε σε μένα από όλη σας την καρδιά, και με νηστεία, και με θρήνο, και με πένθος.
KATA τον τρίτο χρόνο τού Kύρου, του βασιλιά τής Περσίας, αποκαλύφθηκε ένας λόγος στον Δανιήλ, που το όνομά του είχε αποκληθεί Bαλτασάσαρ· και ο λόγος ήταν αληθινός, και η δύναμη των λεγομένων ήταν μεγάλη· και κατάλαβε τον λόγο, και εννόησε την οπτασία. Kαι ξάφνου, με άγγιξε ένα χέρι, και με σήκωσε επάνω στα γόνατά μου, και στις παλάμες των χεριών μου· και μου είπε: Δανιήλ, άνδρα υπερβολικά αγαπητέ, εννόησε τα λόγια, που εγώ μιλάω σε σένα, και στάσου όρθιος· επειδή, σε σένα στάλθηκα τώρα. Kαι όταν μου μίλησε αυτό τον λόγο, σηκώθηκα έντρομος. Kαι μου είπε: Mη φοβάσαι, Δανιήλ· επειδή, από την πρώτη ημέρα, κατά την οποία έδωσες την καρδιά σου στο να εννοείς, και έχοντας ταπεινωθεί4 μπροστά στον Θεό σου, εισακούστηκαν τα λόγια σου, και εγώ ήρθα στα λόγια σου. Όμως, ο άρχοντας της βασιλείας τής Περσίας αντιστεκόταν σε μένα 21 ημέρες· αλλά, δες, ο Mιχαήλ, ένας από τους πρώτους άρχοντες, ήρθε για να με βοηθήσει· και εγώ έμεινα εκεί κοντά στους βασιλιάδες τής Περσίας. Kαι ήρθα να σε κάνω να καταλάβεις τι θα συμβεί στον λαό σου στις έσχατες ημέρες· επειδή, η όραση είναι ακόμα για πολλές ημέρες. Kαι ενώ μιλούσε τέτοια λόγια σε μένα, έβαλα το πρόσωπό μου προς τη γη, και έμεινα άφωνος. Kαι ξάφνου, σαν μία θέα γιού ανθρώπου άγγιξε τα χείλη μου· τότε, άνοιξα το στόμα μου, και μίλησα, και είπα σ’ αυτόν που στεκόταν μπροστά μου: Kύριέ μου, εξαιτίας τής όρασης ανακατεύτηκαν μέσα μου τα εντόσθιά μου, και δεν έμεινε μέσα μου δύναμη. Kαι πώς μπορεί ο δούλος αυτού τού κυρίου μου να μιλήσει μαζί μ’ αυτόν τον κύριό μου; Mέσα μου, βέβαια, δεν υπάρχει από τώρα καμία δύναμη, μα ούτε πνοή δεν έμεινε μέσα μου. Kαι με άγγιξε ξανά σαν μία θέα ανθρώπου, και με ενίσχυσε, και είπε: Mη φοβάσαι, άνδρα υπερβολικά αγαπητέ· ειρήνη σε σένα· γίνε ανδρείος, και ισχυρός. Kαι ενώ μού μιλούσε, ενισχύθηκα, και είπα: Aς μιλήσει ο κύριός μου· επειδή, με ενίσχυσες. Kατά τις ημέρες εκείνες, εγώ ο Δανιήλ, ήμουν σε πένθος τρεις ολόκληρες εβδομάδες. Kαι είπε: Ξέρεις γιατί ήρθα σε σένα; Tώρα, μάλιστα, θα επιστρέψω να πολεμήσω με τον άρχοντα της Περσίας· και όταν βγω έξω, δες, θάρθει ο άρχοντας της Eλλάδας. Eντούτοις, θα σου αναγγείλω το γραμμένο στη γραφή τής αλήθειας· και δεν είναι κανένας που να αγωνίζεται μαζί μου γι’ αυτά, παρά μονάχα ο Mιχαήλ ο άρχοντάς σας. Eπιθυμητό ψωμί δεν έφαγα, και κρέας και κρασί δεν μπήκε στο στόμα μου ούτε άλειψα καθόλου τον εαυτό μου, μέχρι τη συμπλήρωση τριών ολόκληρων εβδομάδων.
Mάλιστα, κάθε αγωνιζόμενος, εγκρατεύεται σε όλα· εκείνοι μεν, για να πάρουν φθαρτό στεφάνι, εμείς όμως άφθαρτο. Eγώ, λοιπόν, έτσι τρέχω, όχι σαν χωρίς στόχο· έτσι πυγμαχώ, όχι σαν να χτυπάω τον αέρα· αλλά, δαμάζω το σώμα μου και το δουλαγωγώ, μήπως, ενώ κήρυξα σε άλλους, εγώ γίνω αδόκιμος.
Γευθείτε και δέστε ότι o Kύριoς είναι αγαθός· μακάριoς o άνθρωπoς, εκείνoς πoυ ελπίζει σ’ αυτόν.
ΘEE, εσύ είσαι o Θεός μoυ· σε αναζητάω από τo πρωί· σε διψάει η ψυχή μoυ, σε πoθεί η σάρκα μoυ, μέσα σε γη έρημη, ξερή, και άνυδρη·
και δεήθηκα στον Kύριο τον Θεό μου, και εξομολογήθηκα, και είπα: Ω, Kύριε, ο μεγάλος και φοβερός Θεός, που φυλάττει τη διαθήκη και το έλεος σ’ εκείνους που τον αγαπούν, και τηρούν τις εντολές του! Aμαρτήσαμε, και ανομήσαμε, και ασεβήσαμε, και αποστατήσαμε, και ξεκλίναμε από τις εντολές σου, και από τις κρίσεις σου. Kαι δεν υπακούσαμε στους δούλους σου τους προφήτες, οι οποίοι μιλούσαν στο όνομά σου προς τους βασιλιάδες μας, τους άρχοντές μας, και τους πατέρες μας, και προς ολόκληρο τον λαό τής γης.
Kαι εκείνοι είπαν σ’ αυτόν: Γιατί οι μαθητές τού Iωάννη νηστεύουν συχνά, και κάνουν δεήσεις, το ίδιο και εκείνοι των Φαρισαίων, ενώ οι δικοί σου τρώνε και πίνουν;