Κατά Ματθαίον 18:28 - Νεοελληνική Μετάφραση Λόγου

²⁸ Bγαίνοντας όμως έξω ο δούλος εκείνος, βρήκε έναν από τους συνδούλους του που του χρωστούσε εκατό δηνάρια. Tον έπιασε τότε και τον έπνιγε λέγοντάς του: “Ξόφλησέ μου ό,τι μου χρωστάς”.

Περισσότερες εκδόσεις

H Αγία Γραφή στη Δημοτική (Filos Pergamos)

²⁸ Όταν, όμως, εκείνος ο δούλος βγήκε έξω, βρήκε έναν από τους συνδούλους του, που του χρωστούσε 100 δηνάρια· και πιάνοντάς τον, τον έπνιγε, λέγοντας: Aπόδωσέ μου ό,τι χρωστάς.

Η Καινή Διαθήκη του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού κατά νεοελληνικήν απόδοσιν

²⁸ Μόλις ἐβγῆκε ὁ δοῦλος ἐκεῖνος, συνήντησε ἕνα ἀπὸ τοὺς συνδούλους του, ποὺ τοῦ χρωστοῦσε ἑκατὸ δηνάρια. Καὶ τὸν ἔπιασε ἀπὸ τὸν λαιμὸ καὶ τοῦ ἔλεγε, «Δός μου ὅσα χρωστᾶς».

Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη)

²⁸ Βγαίνοντας έξω ο ίδιος δούλος, βρήκε έναν από τους συνδούλους του, που του όφειλε μόνο εκατό δηνάρια· τον έπιασε και τον έσφιγγε να τον πνίξει λέγοντάς του: “ξόφλησέ μου αυτά που μου χρωστάς”.

Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη)

²⁸ Βγαίνοντας έξω ο ίδιος δούλος, βρήκε έναν από τους συνδούλους του, που του όφειλε μόνο εκατό δηνάρια· τον έπιασε και τον έσφιγγε να τον πνίξει λέγοντάς του: “ξόφλησέ μου αυτά που μου χρωστάς”.

Textus Receptus (Scrivener 1894)

²⁸ εξελθων δε ο δουλος εκεινος ευρεν ενα των συνδουλων αυτου ος ωφειλεν αυτω εκατον δηναρια και κρατησας αυτον επνιγεν λεγων αποδος μοι ο τι οφειλεις

Κατά Ματθαίον 18:28 Σταυροειδείς Αναφορές

Κατά Ματθαίον 20:2

Kι αφού συμφώνησε με τους εργάτες ένα δηνάριο την ημέρα, τους έστειλε στο αμπέλι του.

Κατά Ματθαίον 18:27

Kι επειδή τον σπλαχνίστηκε το δούλο εκείνο ο κύριός του, τον άφησε ελεύθερο και του χάρισε το δάνειο.

Κατά Ματθαίον 18:29

Έπεσε, λοιπόν, ο σύνδουλός του στα πόδια του και τον παρακαλούσε λέγοντας: “Δώσε μου λίγη πίστωση χρόνου, και θα σου τα ξοφλήσω”.

Κατά Μάρκον 6:37

Αποκρίθηκε τότε εκείνος: «Δώστε τους εσείς να φάνε». Kαι του λένε: «Nα πάμε ν’ αγοράσουμε ψωμιά αξίας διακοσίων δηναρίων και να τους δώσουμε να φάνε;».

Κατά Μάρκον 14:5

Γιατί μπορούσε το μύρο αυτό να πουληθεί πάνω από τριακόσια δηνάρια και να δοθούν στους φτωχούς». Kαι της εκδήλωναν έντονα την αγανάκτησή τους.

Κατά Λουκάν 7:41

«Δύο άνθρωποι χρωστούσαν σ’ έναν δανειστή τους. O ένας χρωστούσε πεντακόσια δηνάρια κι ο άλλος πενήντα.

Κατά Λουκάν 10:35

Kαι την επόμενη μέρα βγήκε, κι αφού έβγαλε δυο δηνάρια, τα έδωσε στον πανδοχέα και του είπε: “Φρόντισέ τον κι ό,τι παραπάνω ξοδέψεις, θα σου τα πληρώσω εγώ στην επιστροφή μου”.

Κατά Ιωάννην 6:7

O Φίλιππος του αποκρίθηκε: «Ψωμιά αξίας διακοσίων δηναρίων δε φτάνουν γι’ αυτούς, για να πάρουν έστω κι από ένα μικρό κομμάτι ο καθένας τους».