Προς Γαλάτας 3:20 - Η Καινή Διαθήκη του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού κατά νεοελληνικήν απόδοσιν

²⁰ Ἀλλ᾽ ὁ μεσίτης δὲν εἶναι ἑνός, ὁ Θεὸς ὅμως εἶναι ἕνας.

Περισσότερες εκδόσεις

H Αγία Γραφή στη Δημοτική (Filos Pergamos)

²⁰ Kαι ο μεσίτης δεν είναι για έναν· ο Θεός, όμως, είναι ένας.

Νεοελληνική Μετάφραση Λόγου

²⁰ Μεσίτης όμως δε νοείται αν υπάρχει ένα μόνο πρόσωπο. Kι ο Θεός βέβαια είναι ένας.

Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη)

²⁰ Ο μεσίτης, όμως, είναι περιττός όταν υπάρχει ένα μόνο πρόσωπο· και το ένα αυτό πρόσωπο είναι ο Θεός.

Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη)

²⁰ Ο μεσίτης, όμως, είναι περιττός όταν υπάρχει ένα μόνο πρόσωπο· και το ένα αυτό πρόσωπο είναι ο Θεός.

Textus Receptus (Scrivener 1894)

²⁰ ο δε μεσιτης ενος ουκ εστιν ο δε θεος εις εστιν

Textus Receptus (Elzevir 1624)

²⁰ ο δε μεσιτης ενος ουκ εστιν ο δε θεος εις εστιν

Προς Γαλάτας 3:20 Σταυροειδείς Αναφορές

Πράξεις Αποστόλων 12:20

Ὁ Ἡρώδης ἦτο πολὺ ὠργισμένος κατὰ τῶν κατοίκων τῆς Τύρου καὶ τῆς Σιδῶνος, οἱ ὁποῖοι ἐκ συμφώνου παρουσιάσθησαν εἰς αὐτὸν καὶ ἀφοῦ ἐκέρδησαν μὲ τὸ μέρος τους τὸν Βλάστον, τὸν θαλαμηπόλον τοῦ βασιλέως, ἐζητοῦσαν εἰρήνην, διότι ἡ χώρα τους ἐπρομηθεύετο τρόφιμα ἀπὸ τὴν χώραν τοῦ βασιλέως.

Προς Γαλάτας 3:17

Ἐννοῶ δὲ τὸ ἑξῆς: Ὁ νόμος ὁ ὁποῖος ἦλθε μετὰ τετρακόσια τριάντα ἔτη δὲν μπορεῖ νὰ ἀκυρώσῃ μίαν διαθήκην, ἡ ὁποία εἶχε ἐπικυρωθῆ προηγουμένως ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ ἀναφέρεται εἰς τὸν Χριστόν, ὥστε νὰ καταργήσῃ τὴν ὑπόσχεσιν.

Α' Προς Τιμόθεον 2:5

Διότι ἕνας Θεὸς ὑπάρχει καὶ ἕνας μεσίτης μεταξὺ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, ὁ ἄνθρωπος Χριστὸς Ἰησοῦς,

Προς Εβραίους 12:24

καὶ εἰς τὸν μεσίτην τῆς νέας διαθήκης, τὸν Ἰησοῦν, καὶ εἰς αἷμα ραντισμοῦ ποὺ μιλεῖ διὰ καλύτερα πράγματα ἀπὸ τὸ αἷμα τοῦ Ἄβελ.

Προς Εβραίους 8:6

Ἐνῷ τώρα ὁ Ἰησοῦς ἔλαβε ὑπηρεσίαν τόσον ἀνωτέραν ἀπὸ τὴν δικήν τους ὅσον εἶναι καλυτέρα καὶ ἡ διαθήκη, τῆς ὁποίας εἶναι μεσίτης, καὶ ἡ ὁποία ἔχει νομοθετηθῆ ἐπὶ καλυτέρων ὑποσχέσεων.

Προς Εβραίους 9:15

Καὶ ἑπομένως ὁ Χριστὸς εἶναι μεσίτης διαθήκης νέας, ὥστε, τώρα ποὺ ἔλαβε χώραν θάνατος διὰ τὴν ἀπολύτρωσιν ἀπὸ παραβάσεις κατὰ τὸν χρόνον τῆς πρώτης διαθήκης, νὰ λάβουν, ὅσοι εἶναι καλεσμένοι, τὴν αἰωνίαν κληρονομίαν, σύμφωνα μὲ τὴν ὑπόσχεσιν.