9 ذِي مَانَايَا لَابُد ڒفْهَامث: سبْعَا ن يقيُّوْعن نِثْنِي ذ سبْعَا ن يذُوْرَار إِي خف ثقِّيم ثمْغَارْث-أَ، أُو عَاوذ نِثْنِي ذ سبْعَا ن يزدْجِيذن.
ئِنْدق-د عِيْسَى ينَّا-ٱسن: "ئِتْوَاسْمح إِ كنِّيو اَذ تسّْنم مِين ينُوْفَّارن ذِي ڒْمُلْك وجنَّا. وَلَكِن نِثْنِي لَّا، وَار ذَاسن يتْوَاسْمح شَا.
خْمِي غَا ثࢲرم <مِين يدْجَان ذ اَعفَّان اَطَّاس يهدّْمن> نتَّا يتْبدَّا ذݣ ومْشَان يقدّْسن، يعْنِي مِيْخف يسِّيوڒ نَّبِي دَانْيَال (أَ فْهم آ ونِّي يغْرِين مَانَايَا!)،
ࢲْرِيغ يجّن ن ڒْوَحْش يفّغ-د زِي ڒبْحَر، غَارس سبْعَا ن يقيُّوْعن ذ عشْرَا ن وَاشَّاون، خ وَاشَّاون نّس عشْرَا ن تَّاجَاث. ؤُرِين خ يقيُّوْعن نّس يسمَاون وَار يحْڒِين خ أَربِّـي.
ذِي مَانَايَا تْخصَّا ڒفْهَامث. ونِّي غَار يدْجَا ڒَعْقڒ اَذ يرْزُو خ ڒْمَعْنَا ن رَّقم ن ڒْوَحْش-أَ ڒَاحقَّاش نتَّا ذ رَّقم ن يِجّن ن بْنَاذم. رَّقم نِّي نتَّا ذ ستّمِيَّا أُو ستَّا أُو سْتِّين.
ثَمْغَارْث نِّي إِي ثࢲْرِيذ نتَّاث ذ ثَنْدِينْت ثَمقّْرَانْت إِݣ يتحْكَامن خ يزدْجِيذن ن ثْمُوْرْث."
لْمَلَاك نِّي ييْسِي-اَيِي اَرُّوْح غَار ڒخْڒَا، ࢲْرِيغ يجّن ن ثمْغَارْث ثنْيَا خ يِجّن ن ڒْوَحْش ذ اَزݣّْوَاغ يحذْقن يعمَّر س يِيسمَاون وَار يحْڒِين خ أَربِّـي. غَارس سبْعَا ن يقيُّوْعن ذ عشْرَا ن وَاشَّاون.
ينَّا-ٱيِي لْمَلَاك نِّي: "مَايمِّي تْذهَّاشذ اَمُّو؟ أَذَاش شرّْحغ ڒْمَعْنَا ينُوْفَّرن ثمْغَارْث نِّي ذ ڒْمَعْنَا ينُوْفَّرن ن ڒْوَحْش نِّي ونِّي غَار يدْجَا سبْعَا ن يقيُّوْعن ذ عشْرَا ن وَاشَّاون إِي خف ثنْيَا.